بر اساس دو گزارشی که اخیراً منتشر شد، جامعهٔ بشری در تلاش خود برای حیات و بقا بر روی کرهٔ زمین، با دو گزینهٔ روشن روبروست: توقف نظامیگری و محافظت از محیط‌زیست و آب‌وهوا، یا ادامهٔ نظامیگری و به خطر انداختن حیات در روی کرهٔ زمین.
طبق گزارش «کمیسیون جهانی اقتصاد و آب‌وهوا» جلوگیری از تغییرات آب‌وهوایی بی‌رویّهٔ کنونی، مستلزم ایجاد تغییرات اساسی و گسترده در ساختمان‌سازی‌ها، حمل‌ونقل عمومی، و زیرساخت‌های جهان است. در این گزارش آمده است که در ۱۵ سال آینده در حدود ۹۰ هزار میلیارد دلار باید برای تغییرات لازم در زیرساختارهای ذکر شده صرف شود، و علاوه بر این، هرچه زودتر باید به طرح‌هایی پرداخت که در آنها مصرف مواد کربنی (سوخت‌های فسیلی) کم است و بازدهی مصرف انرژی زیاد است، چون که «فرصتی که برای انتخاب گزینه‌های درست داریم، کم و بسیار کوتاه است.» بیشتر از ۶۰درصد گازهای گلخانه‌یی تولید شده در جهان (ناشی از مصرف مواد سوختی کربنی و منابع دیگر) مربوط به نیروگاه‌ها، راه‌ها و اتوموبیل‌ها، ساختمان‌ها، تأسیسات بهداشتی (مثل آب و فاضلاب)، و دیگر ساختارهای قدیمی و کهنه است، و هم‌اکنون ۱۵۰۰ نیروگاه ذغال‌سنگی دیگر نیز در دست ساختمان است. تردیدی نیست که این روند به افزایش مرگ‌ومیر ناشی از بیماری‌های تنفسی و تصادف‌های جاده‌یی، کاهش کیفیت آب آشامیدنی و زمین‌های قابل‌کشت، و در نهایت به داغ و «پخته شدن» کرهٔ زمین خواهد انجامید.
آیا منابع مالی کافی برای جلوگیری از وقوع چنین فاجعه‌ای داریم؟ باید گفت که گزینه‌های واقعی وجود دارد؛ از قبیل متوقف کردن یارانه‌های سالانهٔ ۵۵۰ میلیارد دلاری برای مصرف سوخت‌های فسیلی، اجرای طرح‌های زیرساختی «سبزتر» از لحاظ مصرف انرژی، و خارج کردن تدریجی و برنامه‌ریزی شدهٔ نیروگاه‌های ذغال‌سنگی از شبکهٔ تولید برق.
امّا اساسی‌ترین تغییری که می‌توان داد، پایان دادن به مسابقهٔ تسلیحاتی است. در گزارش تازه‌ای که «انستیتوی مطالعات سیاست» منتشر کرده، اشاره شده است که بودجهٔ نظامی ایالات متحد آمریکا ۲۸ برابر بودجه‌ای است که صرف مقابله با تغییرات آب‌وهوایی می‌کند. آمریکا برای گذار به انرژی پاک در سال ۲۰۱۷، بودجه‌ای بالغ بر ۲۱ میلیارد دلار در نظر گرفته است، امّا برای مدرن کردن زرادخانهٔ هسته‌یی‌اش ۱۰۰۰ میلیارد دلار، و برای ساختن جت‌های جنگندهٔ F-35، بودجه‌ای ۱۴۰۰ میلیارد دلاری اختصاص داده است.
جهان دو راه در پیش دارد: یا تولید و نشر گازهای گلخانه‌یی را کاهش دهد، یا هزاران میلیارد دلار خرج سوخت‌های فسیلی و تسلیحات جنگی کند. امّا نمی‌شود هر دو کار را کرد. انتخاب میان سفید و سیاه است: بقای بشر، یا مرگ بشر بر اثر نظامیگری. فرزندان و کودکانِ فرزندان ما با پیامدهای دهشتناکی روبرو خواهند بود، مگر آنکه ما گزینهٔ اوّل را انتخاب کنیم.