اجمهوری اسلامی در تابستان ١٣۶٧، دست به اعدام گسترده زندانیان سیاسی چپ زد. موضوع لزوما ایده و تفکر و سوابق زندانیان نیست، موضوع این است که نه تنها حقوق ابتدایی نقض شده بلکه اصلی‌ترین بازوی سرکوب در قهری‌ترین شکل ممکن یعنی اعدام به کار گرفته شده. بازویی که در بزنگاه‌های مختلف کارایی سرکوبگرانه‌ی خود را در کنترل و ارعاب صداهای اعتراضی نشان داده. حمید نوری از افراد مشارکت‌کننده در این کشتار و بازتولید کننده‌ی بازوی قهری اعدام، در روز ۱۳ آبان به دعوت نهاد شبه نظامی «بسیج دانشجویی»، نماینده‌ی دستگاه سرکوب در دانشگاه، در دانشکده‌ی علوم اجتماعی دانشگاه تهران حضور پیدا کرد.
علیرغم اطلاع‌رسانی لحظه‌آخری از برنامه به دلیل بیم از واکنش دانشجویان به حضور سرکوبگران در دانشگاه، دانشجویان با نصب پوستر، اعتراض خود را به حضور این شخص در دانشکده و تبدیل دانشگاه به جولانگاه سرکوبگران و کارگزاران اعدام، نشان دادند.
هر چند ایجاد فضای خفقان و تلاش برای پرونده‌سازی برای دانشجویان و سرکوب صدای معترض با ادعای وابستگی یا تایید این یا آن حزب سیاسی نخ‌نما شده است، اما لازم به تاکید است که اعتراض در برابر حضور سرکوبگران در دانشگاه قطعا به معنای همراهی با یا تایید مواضع سیاسی و کنش‌های احزاب و سازمان‌ها نیست و نخواهد بود.ز خاوران تا آبان مرگ بر ظالمان