نمی‌خواهیم کلیشه بیاوریم که بار دیگر نظام سرمایه فاجعه آفرید، که سرمایه‌داری خود سراسر فاجعه و جنایت است، با هر رنگ ولعابی، نوع اسلامی، یهودی، مسیحی و لیبرالی آن فرقی ندارد. نظام سرمایه به اشکال مختلف جان انسان‌ها را ابزار سودجویی کرده و می‌کند، مرگ بیش از ۵٠ کارگر در معدن طبس، مرگ هزاران نفر در فلسطین، اوکراین، خاورمیانه، آفریقا و کل جهان نمونه‌های امروز آن است.
جنایت معدن طبس بی‌شک نه اولین واقعه‌ی جنایتکارانه در معادن، کارگاه‌ها، کارخانه‌ها و سایر مراکز کاری است و نه قطعا آخرین آن. این روندِ مرگبار تا از بین رفتن مناسبات استثمارگرانه‌ی حاکم ادامه خواهد داشت. این مرگ‌ها، قتل عمد سیستماتیک است زیرا زمانی اتفاق می‌افتد که به‌رغم اعتراض کارگران به نشت گاز و نبودن تجهیزات ایمنی، آن‌ها را به اعماق معدن به کام مرگ می‌فرستند؛ زمانی اتفاق می‌افتد که اولین تصمیم‌گیری‌های رئیس‌جمهور منتصب از بالا مبرا کردن کارفرمایان به‌ظاهر خصوصی، از هرگونه تعهدات ایمنی محیط کار است، زمانی‌که هیچ نهاد و تشکل مستقلی جهت حمایت از کارگران وجود ندارد و فقر و مصیبت چنان کارگران را تحت فشار قرار داده که برای حقوق ناچیز ده، دوازده میلیونی دو شیفت در معادن با سخت‌ترین شرایط کار می‌کنند.
جنبش زنان و جنبش کارگری، به‌مثابه یک طبقه‌ی بزرگ اجتماعی در هم تنیده‌اند و اهداف مشترک بسیاری دارند ، این مساله به‌درستی در اعتراضات، شعارها و مطالبات آنان مشهود است. در همین راستا، ما جمعی از زنان فعال داخل کشور، همراه با کارگران و سایر معترضان به وضع موجود، ضمن همدردی و همدلی با خانواده‌های کارگرانِ طبس که در فضای سانسور و سرکوب، تهدید به سکوت شده‌اند، و هم صدا با آن‌ها اعلام دادخواهی می‌کنیم، تاوان این خون‌های ریخته را خواهید داد! ما در شرایطی که سوگوار عزیزانمان هستیم، بار دیگر بر لزوم عمل و رویکرد مشترک همه جنبش‌ها‌ی مترقی برای از بین بردن مناسبات ستمگرانه و تبعیض‌آمیز حاکم و رسیدن به رهایی و عدالت تاکید می‌کنیم.
مهر ماه ١۴٠٣