در دومین هفته شهریور ماه باز هم اعتراضات و تجمعات کارگران شرکت واگن‌پارس اراک ادامه یافت. اعتراضاتی که از ابتدای مرداد ماه با مطالبه بهبود وضعیت شغلی، رفع تبعیض مزدی در میان کارگران شرکت‌های زیرمجموعه هلدینگ«مپنا» و عزل مدیرعامل این شرکت بزرگ واگن‌سازی کشور آغاز شده، هنوز به سرانجام نرسیده و کارگران معترض همچنان چاره‌ای جز آمدن به خیابان‌ها ندارند.
لیلا رزاقی در امتداد نوشت: در یک هفته اخیر اما این اعتراضات با برخورد یگان ویژه نیروی انتظامی با معترضان، شکل دیگری به خود گرفت.
یک کارگر واگن‌پارس در گفتگو با «امتداد» گفت که به دلیل همزمانی اعتراضات کارگران واگن‌پارس و پرستاران برخی بیمارستان‌های اراک، حساسیت‌های امنیتی نسبت به این اعتراضات صنفی بالاتر رفته، در حالیکه هر دو این اعتراضات تماما صنفی است و با پاسخگویی فوری به مطالبات به حق کارگران این مشکلات قابل برطرف شدن است.
پنجمین هفته اعتراضات کارگران پارس جنوبی
در یک هفته گذشته، کارگران شاغل در پالایشگاه‌های گاز پارس جنوبی هم در دور تازه اعتراضات خود برای پنجمین هفته متوالی تجمع اعتراضی برپا کردند. این اعتراضات با چند مطالبه مهمِ «بازگشت به کار نماینده کارگری پالایشگاه ششم، اجرای توافقات قبلی در زمینه مرخصی استحقاقی و پرداخت حق کمپ، اجرای صحیح طرح طبقه‌بندی مشاغل برای همه کارگران پیمانکاری، تغییر شرایط تردد و دستمزد رانندگان استیجاری و اجرای طرح طبقه‌بندی برای رانندگان غیرمالک، اجرای بدون تبعیض تردد ۱۴ روز کار ۱۴ روز استراحت برای کارگران اداری و پشتیبانی»، برگزار می‌شود.
مطالباتی که تقریبا از یک سال پیش بارها از سوی کارگران مطرح شده اما پاسخی به آن داده نشده است. کانون انجمن‌های صنفی کارگران پیمانکاری مجتمع گاز پارس جنوبی در نامه‌ای که ۳۱ تیرماه خطاب به فرماندارهای شهرستان‌های کنگان و عسلویه نوشت، مسئولیت سازماندهی دور تازه اعتراضات صنفی را بر عهده گرفت.
بر اساس گزارش‌ها، تجمعات کارگری در یک هفته گذشته در پالایشگاه‌های سوم، پنجم، ششم، هفتم، هشتم، نهم، دهم، یازدهم و دوازدهم پارس جنوبی برگزار شده است.
وضعیت وخیم کارگران خدمات شهری در برخی شهرها
تنها در دو هفته گذشته از شروع شهریور ماه سه تجمع اعتراضی از سوی کارگران خدماتی شاغل در شهرهای زاهدان، طبس و ایلام در رسانه‌ها منتشر شده که بیانگر وضعیت وخیم پرداخت مطالبات مزدی کارگران خدماتی شهرداری در بسیاری از شهرهای کشور است.
تعویق چند ماهه در پرداخت مطالبات حقوقی در بین کارگران پیمانی خدمات شهری، تنها محدود به دستمزد نمی‌شود و در بسیاری از موارد بیمه آنها نیز با تاخیر پرداخت می‌شود. دستمزدهای اندک و شرایط ناامن شغلی از «خدمات شهری»، یک حرفه بی‌ثبات و آسیب‌پذیر ساخته است.
جستجو در میان خبرها به ما می‌گوید که دامنه نقض حقوق کارگران خدمات شهری، تنها منحصر به چند شهر کشور نیست و از شمال تا جنوب و شرق و غرب کشور، می‌توان ویدئوها و تصاویر کارگران زیادی را دید که به صورت هفتگی در مقابل شهرداری‌ها، فرمانداری‌ها و هر نهاد دیگری که فکر می‌کنند شاید صدایشان شنیده شود، تجمع می‌کنند.
در شرایطی که حقوق پایین کارگران در ایران آنان را برای تامین مخارج زندگی با مشکلات بسیاری روبرو کرده، بسیاری از این کارگران برای گرفتن حقوق عقب‌افتاده خود در ماههای گذشته با مشکل جدی مواجه شده‌اند. به طوری که حقوق پرداخت‌نشده کارگران برخی شهرداری‌ها در شهرهای مختلف ایران به بیش از شش ماه هم رسیده است.
پرسش اینجاست که یک خانوار کارگری با مخارج خوراک، پوشاک، مسکن، تحصیل، درمان و موارد دیگر، چگونه ماهها بدون دستمزد دوام می‌آورد؟!