به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، از ۴ مرداد ۱۱۷۰ کارگر واگن پارس در یک اعتراض آرام در محوطه کارخانه تجمع کرده و خواسته های خود را اعلام کردند. متاسفانه بعد از دو روز تنی چند از کارگران را به کارخانه راه ندادند. امروز ۲۶ مرداد ۱۹ روز از اعتصاب کارگران واگن پارس می گذرد. در طی این روزها فقط یک جلسه با مدیرعامل کارخانه در استانداری گذاشته شده که از مدیرعامل شنیده اند:« کارخانه پول ندارد»
کارگران خواستار عقب نیفتادن حقوق ها، افزایش و همسان سازی حقوق ها با دیگر کارخانه های همجوار و گروه مپنا، حذف پیمانکاران نیروی انسانی، افزایش مدت قراردادها به یکسال هستند. به دلیل عدم رعایت خواسته‌های قانونی خود، خواستار برکناری مدیرعامل نیز هستند.
متاسفانه در ۱۵ مین روز از اعتراضات کارگران در بیرون کارخانه، با برخورد یگان ویژه مواجه شده و بعد از این حادثه مدیرعامل اقدام به تعطیل کردن کارخانه برآمد.
با آنکه واگن پارس قراردادهای خوبی برای تولید واگن بسته است و تمامی خطوط تولید با تمام ظرفیت کار می کنند اما ریخت و پاش ها و مدیریت غلط به اعتراض کارگران انجامیده است.
این سومین بار است که زحمتکشان خواستار برکناری مدیرعامل شرکت شان هستند ابتدا در هفت تپه سپس در فولاد خوزستان و هم اکنون در واگن پارس.
مدیریت با تعطیل کارخانه به دنبال دو هدف است اول بیکار نمودن کارگران دوم رو در رو کردن کارگران با نیروهای امنیتی و پلیس. بی تردید کارگران خواسته‌های خود را پی خواهند گرفت و پلیس سیاسی هم کارگران آگاه را دستگیر و موج سرکوب و اخراج را به راه خواهد انداخت همچون فولاد خوزستان. جالب است آقای محجوب که داعیه وزیر شدن دارد در این اعتراض کارگری به جز یک نشست بی خاصیت هیچ کار دیگری نکرد. از سوی دیگر هیچ مسوولی چه از وزارت کار و چه از سوی دولت جدید برای حل این موضوع پیش قدم نشدند و همگی به دنبال حاد کردن این موضوع کارگری و سرکوب آن هستند.
سالهاست مدیران، مجموعه وزارت کار برای حل اعتراضات کارگری به دنبال امنیتی کردن آن و در نهایت اخراج و توسل به نیروهای امنیتی و پلیس هستند تا با سرکوب موضوع را فیصله بدهند.
کارگران واگن پارس باید هوشیار باشند و در این دام نیفتند. مشکلات کارگران واگن پارس و اعتراضات آنان امنیتی نیست. خواسته عقب نیفتادن حقوق ها، همسان سازی حقوق چون دیگر کارخانه ها و حذف پیمانکاران همگی عین قانون است و باید اجرا شود.
این خواسته ها، خواست همه کارگران ایران است و سندیکای کارگران فلزکار مکانیک ایران و کارگران پروژه ای از این خواسته ها حمایت می نمایند. همچنانکه در کمپین ۱۴-۱۴ گفتیم « سفره همه کارگران یکی است »