از مهرماه سال جاری با تصویب قانون هفتم توسعه کلیه حق بیمه های کارگران به جای واریز به صندوق تامین اجتماعی به اداره دارایی واریز خواهد شد. این تصمیم و قانونی کردن دستبرد به حق بیمه های کارگران به آن دلیل گرفته شده است تا در روندی چند ساله سازمان تامین اجتماعی بدون پول مانده و آن را تعطیل کنند. برای کامل کردن روند نابودی سازمان تامین اجتماعی اقدام به فروش اموال شستا و سازمان تامین اجتماعی در همین سه ماهه گذشته به بهانه تامین پرداخت مستمری ها و همسان سازی گرفته شده است.
سیاستمداران حامی سرمایه‌داری و سیاست های نئولیبرالیسم خواهان برچیده شدن کلیه خدمات اجتماعی و یارانه‌ای به ویژه سازمان تامین اجتماعی، اتحادیه امکان، اتحادیه اسکان، پوشش های درمانی از جمله پولی کردن خدمات درمانی، آموزشی، حذف خدمات به معلولان، حذف قوانین حمایتی بهزیستی، خصوصی کردن بیمارستان های تامین اجتماعی که با پول کارگران درست شده است، هستند. به همین دلیل از پرداختن پول کارخانه ها و بیمارستانهای خریداری شده از تامین اجتماعی امتناع می کنند و تلاش دارند بدهی دولت به تامین اجتماعی را به هر طریقی ماست مالی نمایند. تا زحمتکشان از دارایی های خود محروم شوند و سازمان تامین اجتماعی ورشکسته گردد. عوامل نئولیبرالیسم پر دولت هانه تنها قوانین ۳ و ۲۹ و ۴۳ و ۴۴ قانون اساسی را زیر پا می گذارند بلکه سخنگویان شان همچون موسی غنی نژاد و نیلی این قوانین را کمونیستی دانسته و معتقدند همه چیز باید خصوصی شود. پول داری زنده بمان نداری بمیر.
در این شرایط هر فعال کارگری و بازنشستگی باید این موارد را در نظر داشته و برای جلوگیری از این سیاست های ضد کارگری و دست اندازی به تامین اجتماعی جلوگیری کند. با شعار دادن در خیابان و اقدام عملی برای متوقف ساختن این حرکت ضد کارگری همه باید دست به دست هم داده این سیاست ویرانگر سرمایه داری را متوقف کنیم.