روایت نماینده مجلس از فقر و بزهکاری در مناطق تهران: خوش به حال کسانی که نمی‌دانند زیرپوست این شهر چه می‌گذرد

در متن این یادداشت آمده:

حالا دو سه روزی از تلخ‌ترین شب عمر من گذشته است. شبی که به همراه چندتن از همکارانم در مجلس و البته با همراهی نیروی انتظامی رفتیم تا زیرپوست پایتخت را هم ببینیم. راستش در اعتبارنامه ما ننوشته نماینده شهروندان بدون سوءپیشینه یا حتی ننوشته نماینده غیرمعتادین. من باید می‌دیدمشان باید همه آنها را از نزدیک می‌دیدم و دیدم. با چشم‌هایم دیدم و با بند بند وجودم حس کردم که می‌شود فقر و اعتیاد و بزهکاری و فحشا همه با هم یکجا جمع شود. با دیدن برخی واقعیت ها گاهی نفسم بند می‌آمد و گاهی فکر می‌کردم اصلاً مگر کسی جرات می‌کند نیمه شب پا به این مناطق بگذارد؟ پایتختی که من در ذهنم ساخته بودم، همین چند شب پیش فرو ریخت و ویرانه‌های زلزله‌اش هنوز در من باقی مانده است. باید برای این مناطق جرم خیز و پر از درد چه کنیم؟ حکم نمایندگی من طوری است که تک تک آنها موکلم هستند. همه آن‌ها که گرفتار اعتیاد شده‌اند، همه آن زنان و دخترانی که از روی اجبار تن به تن فروشی داده‌اند و همه آن کودکان و نوجوانانی که وقتی چشم باز کردند، پدر یا نبود یا اگر بود دنبال هزار و یک خلاف و اعتیاد و … می‌رفت.

از همان چند شب پیش تا امروز فکر می‌کنم که این بار سنگین را چگونه باید حمل کنم؟ فکر می‌کنم خوش به حال معلمان، کارمندان، هنرمندان اصلاً خوش به حال همه کسانی که هنوز نمی‌دانند زیرپوست این شهر رنگارنگ چه می‌گذرد. همین دانستن و آگاهی است که مسئولیت می‌آورد و حالا من روی شانه‌هایم سنگینی نگاه موکلانی را حس می‌کنم که فقر و فحشا و بزهکاری و اعتیاد همخانه آنها است. باید فکری کرد باید کاری کرد اما می‌دانم نه از من تنها کاری برمی‌آید نه بی‌یاری حضرتش می‌توانم قدم از قدم بردارم.

باید در اولین جلسه مجمع نمایندگان تهران موضوع را مطرح کنم تا با همفکری همکارانم برای ارتقای امنیت و آرامش مناطق خاصی از تهران تدبیر کنیم.

چند سوال هم باید بپرسم از همه کسانی که تا امروز مسئولیت داشته‌اند. باید بپرسم برای این چهره خشن و تلخ تهران چه کرده‌اند؟ بهزیستی، شهرداری، استانداری، کمیته امداد و چندین و چند سازمان دیگر باید پاسخ دهند، برای فقر وحشتناک و بزهکاری غیرقابل تصور مناطق خاصی از تهران چه انجام داده‌اند.

باید یک نامه کوتاه هم بنویسم و از نیروی انتظامی تشکر کنم. اگرچه هنوز کافی نیست اما اقداماتشان شایسته تقدیر است، کارهای زیادی روی زمین مانده است. باید برای آینده آن کودکانی که بازی‌های کودکانه‌شان لابلای اعتیاد و تن‌فروشی رقم می‌خورد، فکری کرد. هیچکس نمی‌داند کدام سازمان، نهاد، دستگاه یا وزارت پاسخگوی این وضعیت است؟ خدا به دادمان برسد. باید با همراهی نمایندگان راهی بیابیم تا نه فقط پایتخت که تمامی شهرهای کشور همیشه و همه‌جایش زیبا و دوست‌داشتنی شود.