سپتامبر دوم 2016 هند شاهد یکی از برزگترین اعتصابهای هماهنگ کارگری در تاریخ خود و احتمالا در جهان خواهد بود. تمام اتحادیه های کارگری مخالف سیاستهای همسو با شرکتهای بزرگ چند ملیتی و ضد کارگر دولت مودی، در اقدامی هماهنگ تمامی شاخه های مختلف اقتصاد هند را در آن روز تعطیل خواهند کرد. NewsClick با رهبران اتحادیه ها در مورد دلایل این اعتصاب و برنامه های آنها پس از اعتصاب دوم سپتامبر سخن گفته است که در youtube به نمایش گذاشته شده است.متن زیر ترجمه این ویدئو کلیپ میباشد.
هند در حدود 500 میلیون نیروی کار دارد، منتها حدود 94 در صد آنها در بخشهای غیر متشکل کارگری مشغول بکار میباشند. آنها یا حد اقل حقوق کار را دارند و یا بطور کلی مشمول قانون کار نمیباشند. بهمین دلیل در شرایط وحشتناکی مشغول به کار هستند و دستمزدشان زیر خط فقر میباشد.
25 سال سیاستهای نئولیبرالی به گسترش بیکاری، خصوصی سازی گسترده، ثابت ماندن دستمزد واقعی کارگران و نیز تبدیل کارگران رسمی تمام وفت به کارگران قراردادی انجامیده است. در طی این مدت ما شاهد مقاومت اتحادیه های کارگری بر ضد این سیاستها نیز بوده ایم. از سال 2014 با روی کار آمدن دولت مودی مدافع شرکتهای بزرگ، ما شاهد هجوم وسیعتر به حقوق کارگران بوده ایم. در پاسخ به این اقدامات ضدکارگری، اتحادیه های کارگری یک اعتصاب گسترده هماهنگ در تمامی کشور را آغاز خواهند کرد. در روز 2 سپتامبر اعتصاب ملی شاهد مشارکت 150 میلیون کارگر هندی خواهد بود. آنها شاخه های اصلی افتصاد هند را از حرکت باز خواهند داشت. ما با رهبران اتحادیه های کارگری به گفتگو نشسته ایم تا دلایل اعتصاب را بفهمیم. افراد و سازمانهائی که با آنها مصاحبه شد شامل زیر میباشد:
ا-ک پادمانابان از مرکز اتحادیه های کارگری هند، آمارجیت کاور از کنگره اتحادیه های کارگری تمام هند، ا -آر – سیندو از کمیته هماهنگی کارگران غذایی بین روز تمامی هندوستان، ویکرام سینگ از اتحادیه دانشجویان هندی، سونیت چوپرا از اتحادیه کارگران کشاورزی تمامی هند، گروه تئاتر جانا ناتیا مانچ در منطقه صنعتی وزیرپور دهلی نو، ویپین کومار از مرکز اتحادیه های کارگران هندی، بریندا کارات و سیتارام یچوری از حزب کمونیست هند (مارکسیست)، ویجو کریشنان و هنان مولاه از All Indian Kisan Sabha،
از سال 1991 تمامی دولتها از نسخه های یکسانی پیروی کرده اند. تمامی آنها در حل مسائل اتحادیه های کارگری شکست خورده اند. آنها با تغییر قانون کار به نفع سرمایه داران حق استخدام و اخراج را به آنها واگذار کرده اند. در دوران مودی ما شاهد غفلت دولت از رسیدگی به وضعیت کارگران و شرایط کاری آنها بودیم. دولت با قطع بودجه سازمانهایی که به مسائل کارگران رسیدگی میکنند مانع رسیدگی به مشکلات کارگران شده است. این سازمانها عبارتند از:
ICDS – Integrated Child Development Services (خدمات رشد کودک)
NHM – National Health Mission (هیئت تندرستی عمومی)
MDMS – Mid Day Meal Scheme (طرح غذای بین روز)
ما بر این باوریم که نه تنها سیاستهای دولت مودی ضد کارگریست بلکه برای کشاورزان، زنان، جوانان و دانشجویان مضر میباشد. تنها راه متوقف ساختن آنها مقاومت مشترک ما است. این حملات بر علیه دمکراسی آن چنان که ما در موسسه هایی نظیر JNU, HCU, و FTII شاهدیم، باید متوقف گردد.
دادن آگاهی به کارگران در مورد زمینه های اشتغال و راههای ایجاد اشتغال و نیز دلایل بیکاری وسیع در این شرایط نشان میدهد که وضعیت فعلی ناشی از اجرای سیاستهای اقتصادی نئولیبرالیسم است که در نهایت منجر به مرگ کارگران میشود.
این واقعیتی است که کارگران با آن روبرو هستند و نه در اخبار به آن اشاره ای میشود و نه دولت نسبت به آن وقعی مینهد. شما مردم طرف کی را میگیرید؟ حرف بزنید!
خواسته های اصلی مردم چه میباشد؟
بالا رفتن قیمت اولین مشکل مردم است. بالا رفتن قیمت کالاهای اساسی مسئله تمام مردم است. مردم خواهان کاهش قیمت کالاهای اساسی میباشند. ملی شدن توزیع کالاها خواست اساسی دیگر ما میباشد. پرداخت حقوق بازنشستگی به تمامی شاخه های اقتصاد از دیگر خواسته های ما میباشد. تحت پوشش قانون کار قرار گرفتن تمامی کارگران از جمله کارگران کشاورزی و بیمه شدن آنها از دیگر خواسته ها میباشد. کارگران خود اشتغال نیز میباید شامل این حقوق باشد. خواسته اصلی دیگر ما توقف استخدام قراردادی کارگران است. دستمزد یکسان زنان با مردان کارگر در برابر کار یکسان از دیگر خواستهای اساسی است.
قوانین جدید کار کودک، کار کودکی را قانونی میکند و در واقع زندگی کودکان را در پروسه تولید نابود میسازد.
چه کسانی دز اعتصاب شرکت میکنند؟
این اعتصاب نه از طریق فراخوان احزاب سیاسی بلکه از طریق کارپایه متحد اتحادیه های کارگری سازمان داده شده است. چه کارگران بحش عمومی و چه کارگران بخش خصوصی، کارگران شاخه های متشکل و یا شاخه های غیر متشکل کارگری و نیز میلیونها کارگری که در بخشهای دولتی مشغول به کار میباشند همه متحدا در این اعتصاب شرکت خواهند کرد. کارگران شاخه های دفاع، مخابرات، پست، و تقریبا تمامی شاخه های اقتصادی و نیز حتی حمل و نقل عمومی و یا خصوصی، کارگران ساختمانی در این اعتصاب همگام دیگر گروهها در این اعتصاب شرکت خواهند کرد. کارگران کشاورزی نیز در این اعتصاب شرکت خواهند کرد. اتحادیه دانشجویان نیز از اعتصاب دوم سپتامبر اتحادیه های کارگری حمایت میکنند. در این روز اتحادیه های دانشجویان هند مسایل مربوط به آموزش را پررنگ خواهند کرد و خواهان اعلام اعتصاب عمومی دانشجویان خواهند شد.
در روز 2 سپتامبر و بعد از آن چه اتفاقی خواهد افتاد؟
ما همچنین فراخوان مسدود کردن بزرگراهها را داده ایم که به اعتصاب کمک خواهد کرد. ما روز اول سپتامبر را روز اعاده خواستهایمان نامگذاری کرده و روز دوم سپتامبر نیز اعتصاب عمومی است. این یک پروسه مداوم سازماندهی کارگران در سطح واحدها، منطقه ها و نیز ملی میباشد. این اعتصاب زمانی شکل میگیرد که یک تبلیغات دروغین 25 ساله میخواهد به مردم این طور القا کند که سیاستهای نئولیبرالی به نفع هند بوده است. در صورتیکه این سیاستها باعث گسترش شدید نابرابری در جامعه شده است بطوریکه داراییهای 100 فامیل در هند از دو سوم مردم هند بیشتر میباشد. چیزی که روشن است این است که فقط حذف بخشودگی‌های مالیات سالیانهٔ ثروتمندان می‌تواند بیشتر از ۵ میلیارد روپیه درآمد قانونی برای دولت داشته باشد. فقط با اجرای درست قانون‌های موجود و نقد کردن وام‌های بانکی معوّق می‌توان ۸٫۵ میلیارد روپیه به دست آورد. اگر این مبلغ‌های کلان به مصرفِ سرمایه‌گذاری‌های دولتی و بازسازی زیرساخت‌های مورد نیاز اقتصادی و اجتماعی برسد، هزاران فرصت شغلی برای جوانان کشور ایجاد خواهد شد. این راهی است که اقتصاد ما باید طی کند. و ما منابع کافی برای توسعه داریم. بحث بر سر جهتگیری سیاسی مملکت است و این اعتصاب کمک خواهد کرد تا بخش عظیمی از مردم را بر علیه این سیاستهای خانمانسوز به حرکت در آورد و دولت را برای تغییر این سیاستها تحت فشار قرار داد.