علی بابایی کارنامی رئیس فراکسیون کارگری مجلس در رابطه با پیگیری در مورد حل مشکل بازنشستگان به تقسیم‌بندی این قشر به ۲ گروه حداقل بیمه‌پرداز و بیمه پردازان سایر سطوح و همچنین ماده ۹۶ توضیحاتی را با خبرنگار ایلنا (۱ / ۲ / ۱۴۰۳ ) درمیان گذاشته است. او جدا از این توضیحات، در بین گفته های خود نکته جالب و مهمی را خاطر نشان کرده است. او میگوید«…. اما ما به مجلس اعتماد نداریم نمایندگان مجلس عموماً رأی به نفع آحاد کارگری نمیدهند و تجربه؛ این را ثابت کرده است»، او ادامه میدهد «…. در کف مجلس اکثریت به نفع جامعه کارگری رأی نمیدهند». این گفته ها از آن جهت جالب و مهم هستند که آب پاکی بر روی دست آن افراد خوش بینی میریزد که چنین میپندارند که این نمایندگان در جهت حل مشکلات بازنشستگان قدمی برمیدارند! آش آنقدر شور شده که صدای آشپز هم در آمده!! حال عده ای “کارزار استیضاح وزیر کار” را براه میاندازند! و یا شماره موبایل این نمایندگان را در دنیای مجازی تکثیر میکنند و از بازنشستگان میخواهند با این نمایندگان تماس گرفته و از آنها بخواهند که مشکلات بازنشستگان را حل نمایند!! افرادی که این شماره موبایلها را در دنیای مجازی میگذارند و یا کارزار استیضاح وزیر کار را براه میاندازند، بهتر است قبل از چنین اقداماتِ رادیکالی! با علی بابایی کارنامی رئیس فراکسیون کارگری مجلس یک مشورتی بکنند و از او سوال کنند که کارشان نتیجه مطلوب را میدهد و یا بی فایده میباشد! اگرچه علی بابایی کارنامی توضیح خواهد داد که اینچنین کارهایی بی فایده میباشند ولی بسیاری از این افرادِ بظاهر رادیکال و فعال! وظیفه حکومتی خود را بجا آورده و به کارگران و بازنشستگان همچنان آدرس غلط خواهند داد.
سال گذشته برخلاف وعده وزیرکار، تورم کنترل نشد، یک امر طبیعی! و علی خدایی (به اصطلاح نماینده کارگران) با این ادعا که چون وزیرکار (دولت) به وعده خود عمل نکرده است پس باید جلسات شورای عالی کار برای افزایش دستمزد برگزار شود. اما وزیرکار از این کار امتناع میکرد! یک سال تمام (۱۴۰۲) علی خدایی و نوچه های او با این گفته ها زمان خریدند و سال را به پایان رساندند و با چنین وعده هایی مانع از این گردیدند که کارگران و بازنشستگان در کف خیابان به خواسته خود برسند. گویا امسال نیز؛ قرار است با توهمِ “استیضاح وزیر کار” زمان خریده شود! استیضاحی که یا انجام نمیشود و یا اگر انجام شود «در کف مجلس……نمایندگان مجلس عموماّ رأی به نفع آحاد کارگری نمیدهند و تجربه این را ثابت کرده است» (کمک گرفتن از گاف های علی بابایی کارنامی).
نه تنها در این مجلس بلکه در مجالس قبلی هم «در کف مجلس……نمایندگان عموماّ رأی به نفع آحاد کارگری» نمیدادند، «تجربه این مسئله را برای آحاد کارگری نیز ثابت کرده است» و همین تجربه باعث گردید در انتخابات اسفند ماه سال گذشته برای دور بعدی مجلس؛ طبق گفته خود حکومت فقط ۴۰% واجدین شرایط در رای گیری شرکت کنند!
البته منافع علی بابایی کارنامی حکم میکند که واقعیات را بطور کامل بیان نکند. اگر «در کف مجلس……نمایندگان عموماّ رأی به نفع آحاد کارگری» نمیدهند، در این جامعه ی سرمایه داری این نمایندگان به نفع چه کسانی رای میدهند؟ کارگران و بازنشستگان در طول این ۴۵ سال با پوست و گوشت و استخوانِ خود لمس کرده اند که نه تنها مجلس بلکه دیگر نهادهای پیدا و پنهان این حکومت در راستای منافع یکدیگر و منافع سرمایه داران، زمینخواران، اختلاسگران، دزدان و غارتگران فعالیت میکنند.
براستی که چه تفاوت فاحشی وجود دارد بین “کف مجلس” با “کف خیابان”!!!! “کف مجلس” که عناصر حکومتی آدرس آنرا به بازنشستگان میدهند (و متاسفانه بعضی از همکاران صادق نیز به دام این افراد افتاده و این آدرس دهی را تکرار میکنند) محل مشتی عروسک خیمه شب بازی میباشد که باید “مُهر تایید فرمایشی” خود را پای تصمیمات کلی حکومت بزنند: «این وزیر باید استیضاح شود: صحیح است صحیح است»، «این وزیر باید تعویض شود: صحیح است صحیح است»،«این وزیر باید ابقاء شود: صحیح است صحیح است»،«در رابطه با ۴ میلیارد دلار اختلاس چای دبش و یا زمینخواری کاظم صدیقی امام جمعه موقت تهران این فرد بوقلمون صفت و پسرانش همه باید لال شوند: …»! اما “کف خیابان” محل بازنشستگانی است که با حقوقهای زیر خط فقر؛ کارد به استخوانشان رسیده است! بازنشستگانی که به خوبی آگاهند که با کارزار استیضاح، نامه نگاری، تلفن زدن و یا ملاقات با مسئولین به خواسته های خود نمیرسند و به تجربه به این مسئله رسیده اند که فقط “کف خیابان” به خواسته های خود میرسند: مانند تجمعات ۱۳۹۹ برای پیاده کردن متناسب سازی، تجمعات شب عید ۱۴۰۰برای دریافت علی الحساب متناسب سازی و یا تجمعات برای افزایش حقوق ۳۸% در سال ۱۴۰۱.