گزارش ارسالی به بیدارزنی – وضعیت غذا در زندان قرچک، فاجعه است.
«پس از انتقال زندانیان سیاسی زندان قرچک به زندان اوین در اردیبهشت‌ماه سال گذشته، مسئولان زندان قرچک شرایط حاکم بر این زندان را به حالت قبل برگرداندند؛ چرا که ستم بر زندانیان جرائم غیرسیاسی، هزینه و تبعاتی برای مسئولان ندارد. مسئولان زندان بدون آنکه نگران انتشار گزارشی از وضعیت زندان در رسانه‌ها باشند، زندانیان قرچک را در وضعیتی دشوار قرار داده و به هیچ‌یک از مطالبات یا شکایات زندانیان رسیدگی نمی‌کنند. (در میان بی‌شمار مثال، اعدام سمیرا سبزیان، شاید بتواند عمق بی‌اخلاقی و عدم‌صداقت مسئولان زندان قرچک را به خاطرمان بیاورد).
اما یکی از مهم‌ترین مسائل این روزها برای زندانیان زندان قرچک، «رفع گرسنگی» است. با شروع ماه رمضان، وعدۀ ناهار در زندان در ساعات بامداد توزیع می‌شود؛ به بیان دیگر زندانیانی که به سبب عدم تمایل، بیماری و یا دلایل دیگر روزه نمی‌گیرند، وعدۀ ناهار خود را از دیگ‌های سرد در بشقاب کشیده و به دلیل نبود هیچ امکاناتی برای گرم کردن غذا، مجبورند غذای سرد بخورند؛ غذایی که البته مدت‌هاست کسی مایل نیست به آن لب بزند. غذایی که بیش از یک سال است برای طبخ آن از هیچ گوشت و مرغی استفاده نمی‌شود و کیفیت آن روزبهروز بدتر شده است.
مسئولان زندان اما حجم همین غذای بی‌کیفیت را نیز کم و کمتر کرده‌اند: یک عدد تخم‌مرغ، یک قاشق پورۀ سیب‌زمینی، یک ورقه بادمجان سرخ‌شده (هر بادمجان را به دو یا سه ورقه تقسیم می‌کنند)، همبرگرهای سویا که عمدتا سیاه و سوخته‌اند و در نهایت غذای این روزهای زندان، بادمجان آب‌پز. غذایی که به دلیل مقدار بسیار زیاد بادمجان‌های اهدایی از سمت یک خَیِر، به وعدۀ هرروزۀ زندانیان تبدیل شده است.
این‌ها همه در حالی است که از میان زندانیان، عده‌ای در ماه رمضان روزه می‌گیرند و برای افطار و پس از ساعت‌ها گرسنگی، نیاز به خوراک مناسب دارند. زندانیانی که در کارگاه، آشپزخانه، قسمت جمع‌آوری زباله، نظافت، اداری و بخش‌های دیگر، کارگری می‌کنند و تا پایان روز در حال فعالیت هستند و حتی برای وعدۀ افطار، غذای مناسبی به آن‌ها داده نمی‌شود.
(اینکه تنها بعضی از زندانیان کارگر، دستمزد دریافت می‌کنند و سایرین به معنی واقعی کلمه استثمار می‌شوند، موضوع این چندخط نیست و در فرصتی دیگر به آن خواهیم پرداخت).
تجربۀ در زندان‌بودن، فعالیت فیزیکی کمتر، در معرض نور خورشید نبودن، در خطر افتادن سلامت روان، عدم دسترسی کافی و همیشگی به امکانات درمانی و پزشکی، وضعیت بهداشتی اسفناک و … تاثیرات بسیاری بر سلامتی زندانیان می‌گذارد. شکنجۀ غذایی و گرسنه نگه داشتن زندانیان – زندانیانی که تعدادی از آن‌ها در این روزها روزه می‌گیرند- تعدادی از آن‌ها کارگری می‌کنند، عده‌ای بیمارند و عده‌ای سالم هستند، نه قانونی است، نه اخلاقی و نه انسانی.
وظیفۀ ماست تا صدای زندانیان بی‌صدای زندان قرچک باشیم و نگذاریم مسئولان زندان قرچک، بیش از این در بی‌خبری و سکوت، شرایط حبس را روزبهروز برای زندانیان سخت‌تر کنند».