بنا به نوع کار و مجهز نبودن به وسایل ایمنی‌زا، بسیاری از کارگرانی که در اثر حوادث در حین کار جان خود را از دست داده یا مصدوم می‌شوند، به این قشر تعلق دارند. با وجود این اکثریت آنان مشمول پوشش بیمه‌ای هم نیستند و دولت ها و مجالسی که تابه‌حال بر مسندکار قرار داشته‌اند نیز اعتنایی به وضعیت دشوار آنان نکرده اند . مجلس‌نشینان قبلی نیز جز سنگ‌اندازی جلوی راه بیمه این کارگران کار دیگری انجام ندادند. آن‌ها مدت‌های مدید از آوردن لایحه بیمه آنان خودداری کردند و سرانجام هنگامی‌که بالاخره جلسه مجلس برای رسیدگی به وضعیت بیمه این کارگران تشکیل شد به جای صحبت بر سر آن بدون هیچ دلیلی بررسی بر سر آن را بمدت ۲ سال متوقف اعلام کردند که اعتراض شورای نگهبان را به دنبال داشت. شورای نگهبان سپس طرحی برای پوشش بیمه کارگران ساختمانی به مجلس داد که تصویب شد. اما این طرح نه تنها بیمه کارگران را سامان نمی‌داد بلکه باعث شد بیمه آن دسته از کارگرانی که از قبل بیمه بودند هم قطع شود.
اکنون سازمان تامین اجتماعی هم به بهانه های مختلف از بیمه این کارگران خودداری می‌ورزد. این روزها برخی از کسانی که خود را مدافع و نماینده کارگران می‌دانند ابراز امیدواری می‌کنند که با ترکیب مجلس جدید بیمه کارگران ساختمانی سرانجام بگیرد. اما متاسفانه دلیلی برای این خوش‌بینی وجود ندارد. ترکیب جدید نمایندگان هیچ افق روشنی در این زمینه نشان نمی‌دهد و باز هم باید تاکید کرد که وضعیت بیمه کارگران ساختمانی تنها و تنها از طریق تلاش و مبارزه این کارگران در چارچوب تشکل‌های مستقل و واقعی آن‌ها می‌تواند به واقعیت بپیوندد.