بنا بر گزارش رسانه دادبان به نقل از شرق: «به دلیل افزایش میزان آلودگی آب آشامیدنی در نتیجه سیل و به ویژه فقدان لوازم و خدمات بهداشتی مناسب مختص به زنان، شماری از زنان، دختران و کودکان مناطق سیل‌زده به بیماری‌های عفونی زنانه و همچنین بیماری‌های پوستی مبتلا شده‌اند.
فقدان لوازم و خدمات بهداشتی مناسب در مناطق سیل زده در سیستان و بلوچستان در حالی است که بنا بر بند (ر) ماده ۱۴ قانون مدیریت بحران کشور مصوب ۱۳۹۸ وزارت بهداشت و درمان موظف است با همکاری جمعیت هلال احمر، سازمان بهزیستی و ستاد کل نیروهای مسلح، شرایط لازم برای تامین دسترسی شهروندان آسیب‌دیده از بلایای طبیعی به لوازم و خدمات بهداشتی و درمانی مناسب را فراهم آورده و به ویژه نسبت به اعمال این ماده برنامه‌ریزی لازم را انجام دهد.
در این قانون علاوه بر وزارت بهداشت، دیگر نهادهای حاکمیتی مسئول از جمله وزارت نیرو نیز موظف شده‌اند اقدامات فوری برای دسترسی شهروندان آسیب‌دیده به آب سالم و قابل آشامیدن را فراهم آورند.
علیرغم وجود این قانون و به ویژه آیین نامه‌های مربوطه به آن در وزارت بهداشت و درمان، اما به نظر می‌رسد عدم برنامه‌ریزی و تخصیص بودجه در عمل سبب شده وقوع بلایای طبیعی در ایران، جدای از آسیب‌ها و خسارات مستقیم، سبب ایراد آسیب‌های دیگر به شهروندان در نتیجه نادیده‌انگاری قانون مدیریت بحران شود».
سیاست‌های فقیرسازی سیستماتیک حاکمیت در سیستان و بلوچستان و اشد محرومیت‌های ریشه‌ای در این استان، زایشگر تبعات جبران‌ناپذیر علیه زنان، کودکان و تمامی شهروندان و مردم محروم از شناسنامه و اوراق هویتی در این استان شده است.
فقدان تزریق بودجه‌های عمرانی، آموزشی، پزشکی و درمانی و زیرساخت‌های اقتصادی، زیست روزمره‌ی مردم سیستان و بلوچستان را با مشکلات عدیده‌ای همراه کرده است، وضعیتی که نمود خود را در سیاسی‌ترین وجه‌ممکن، به‌وقت سیل و زلزله، نشان می‌دهد.