▫️این عکس عبدالله مومنی به دادگاه سال ۸۸ برمیگردد، زمانی که به خاطر آن سال سهمگین و پرشکوه در دادگاه محاکمه و نهایتا پنج سال زندان کشید. حبسهای متعدد او از سال ۸۲ تا دیروز که برای اجرای حکم یک ساله به زندان رفت، سیاهه ای است از آنچه جمهوری اسلامی بر سر نسل ما آورد. او اما بر فراز این تجربه ها، مقاوم تر هم شده. درخواست استمهال نداد با وجودی که خانم فداکار او که شریک رنجهایش از زندان نخست تا کنون شده، بر بستر بیماری افتاده و نیازمند فضای به دور از استرس است. اما محکم تر آنکه از زدن دستبند خودداری کرد و برای همین هم ضرب و شتم شد.
▫️این ضرب و شتم ها تازه نیستند، از همان زندان ۸۲ که سخت طاقت فرسا بود و مهیب، تا همین دیروز تداوم یافته اند. نتیجه چه شده؟ پایداری بیشتر. این همان ترجمه « ما ز راه رفته بر نمیگردیم» است. دستبند را خواستند بزنند تا سیستم، استیلای دستگاه بر سوژه را بازنمایی کند. دستبند نماد تحقیر شهروند است و ایستادگی عبدالله در مقابل این قانون ظالمانه، مصداقی از مقاومت مدنی شهروند است. سیستم از تحقیر لذت میبرد و شهروند از مقاومت در برابر تحقیر. چه منطقی می گوید زندانی که با پای خود به اوین رفته، نیازمند دستبند است؟ منطق سلطه که هدف غایی نظام استبداد است تا هم روح و هم بدن اسیر را به چنگ خود آورد. دستبند به صورت نمادین، نفرت سیستم استبداد را از سوژه آزادی خواه بازنمایی میگوید.
▫️اگر چه نظام استبداد تصمیم خود را برای تحقیر سیستماتیک گرفته اما شهروند ایرانی هم تصمیم خود را برای مقاومت مدنی سیستماتیک گرفته، از این روست این امتناع از دستبند، عدم درخواست مهلت به خاطر شرایط بیماری همسر، همه در مسیر راهی برگشت ناپذیر است. جمهوری اسلامی با بسط تحقیر، خود در دامن زدن به سوژه های مقاومت مدنی کمک کرده و مسیر طی شده هم نشان می‌دهد هر چه بیشتر سلطه را تداوم داده، مقاومت هم گسترده تر شده. مقاومت فقط در زندان نیست، در خیابانهای ایران با موهای رها از روسری، در خانه ها در برابر سلطه والدین تمامیت خواه، در همین کلماتی که از امید می گویند و تصویرهایی که از نه های بزرگ حرف میزنند، روییده.
▫️امروز شیفت اساسی جامعه به تقویت مقاومت از پایین حرکت کرده. همین کنش های کوچک نافرمانی مدنی، نترسیدن از دستبند و شلاق استبداد، یک پازل زیبا از ایستادگی را می سازند که می‌توانند آینده دموکراتیک مان را بیمه کنند: شجاعتی که تکثیر شده، قهرمانان خرد و کوچک پراکنده در لایه های متنوع اجتماعی،نافرمانی در برابر قانون تحقیر کننده،نه های بزرگ و کوچک بدون لفافه.
*کانال نویسنده