در ساختار استبدادی مطلقه که هر صدایی را در نطفه خفه می‌کند، بازتاب تک‌صدایی چنان می‌پیچد که آن را گیج می‌کند و به جامعه‌ای که در خلا آزادی دچار بحران است شجاعت می‌بخشد. گاهی نیز ممکن است هر کنش فردی مسئولانه به رفتار جمعی بیانجامد.
🔹 این روزها دو خبر کنار هم معنابخش شده است؛ مجازات شلاق رویا حشمتی در ایران به دلیل نداشتن حجاب، شلاق خوردن زنان افغانستانی به دست طالبان به خاطر نپوشیدن برقع.
🔹 زنی زیر شلاق در مواجه با توحش طالبان می‌خندد. رویا حشمتی قبل از اجرای حکم روسری بر سر ندارد.
🔹 این خبرها چه احساسی را در شما ایجاد می‌کند؟ شجاعتی مثال زدنی؟ احترامی تحسین برانگیز؟
🔹 شاید تک‌تک ما هزینه‌ای برای به دست آوردن حقمان داده باشیم. ممکن است به ارزش آن واقف نباشیم اما تاثیر مقاومت برای قدرت موجود، فرساینده و از طرف دیگر برای بخش‌هایی از جامعه آگاهی‌بخش است.
🔹 هر جامعه‌ای به نسبت ساختار و میزان سرکوبی که در آن وجود دارد، نسبت به اقتدار حاکم عکس‌العمل نشان می‌دهد. در ساختار استبدادی مطلقه که هر صدایی را در نطفه خفه می‌کند، بازتاب تک‌صدایی چنان می‌پیچد که آن را گیج می‌کند و به جامعه‌ای که در خلا آزادی دچار بحران است شجاعت می‌بخشد. گاهی نیز ممکن است هر کنش فردی مسئولانه به رفتار جمعی بیانجامد.
🔹 کنش‌های فردی که از تروماهای جمعی ناشی می‌شوند می‌توانند به احقاق حق جمعی تبدیل شوند. به این شکل که اگر حقی در جامعه در حال پایمال‌شدن است و بارها و بارها به قدرت حاکم اعتراض شده باشد ولی چندباره سرکوب شود؛ باعث جوانه‌زدن حرکت‌های نو در جامعه شود.
🔹 در شرایط فعلی که تشکل‌ها به دلیل فشارهای موجود نمی‌توانند به حیات خود ادامه دهند، رفتار فردی آگاهانه می‌تواند جرات و جسارت بیشتری به جامعه ببخشد؛ این یعنی مرگ تدریجی اقتدار. زمان شاید برای ما به کندی بگذرد اما عمر چنین استبدادی در طول تاریخ به اندازه یک نقطه سیاه کوچک خواهد بود./کانال علمی مطالعات زنان