اتاق فکر نئولیبرال های وطنی که در اتاق بازرگانی مستقر است و مشاورانی چون موسی غنی نژاد، مافیای خیریه نذر و اشتغال اصفهان، مسعود نیلی و سایر افراد را در بر می گیرد به پیکانی علیه دستاوردهای مردم ایران و زیر پا نهادن اصولی از انسانیت و قانون اساسی، قانون کار، سازمان تامین اجتماعی که به نفع طبقه کارگر برای محدود کردن سرمایه داری هار مصوب شده، تبدیل گردیده است. این اتاق فکر آخرین دستاوردش لایحه هفتم توسعه بوده و تمامی قوانین بالا دستی از جمله اصول ٣ و ٢٩ قانون اساسی، ماده ٤١ قانون کار را نفی کرده است. این اتاق فکر برای تطهیر سرمایه داری و قوانین آن به هر وسیله ای دست زده و با خاک پاشیدن به چشم مردم تلاش دارند مردم را هرچه فقیرتر و بی پناه تر کرده اموال دولتی را با شعار بازار آزاد و خصوصی سازی در معرض فروش گذاشته و بی دردسر تصاحب کنند. کاری که در روسیه انجام شد و امروز مردم نه تامین اجتماعی دارند، نه کار دارند، نه بازنشستگی و نه زندگی در خور انسان.
این افراد می گویند مردم باید تلاش کنند تا ثروتمند بشوند و اگر نمی شوند از تنبلی و یا بی عرضگی شان است. این افراد اعتقادی به حق حیات انسانها نداشته و ندارند. شعار نئولیبرالیسم در تمام دنیا این است: پول داری زنده بمان، نداری بمیر.
برای نمونه در برنامهٔ پرگار، بی‌بی‌سی فارسی، غنی‌نژاد با دفاع از دولت‌هایی که واکسن کرونا را به شکل هزینه‌دار توزیع می‌کنند، گفت: «دولت‌هایی که ریسک و هزینهٔ تحقیق در واکسن را داده‌اند، صاحب واکسن‌ها هستند و می‌توانند هرگونه که علاقه‌مند هستند، به صورت رایگان یا با هزینه، واکسن را در دسترس دیگران قرار دهند؛ اما منطق بازار حکم می‌کند که بنگاهی که بر سر چیزی ریسک و سرمایه‌گذاری می‌کند، از مواهب آن برخوردار شوند، وگرنه آن سرمایه‌گذاری انجام نخواهد شد.» او در بخشی از برنامه، در پاسخ به مجری که موضوع ناتوانی کشورهای فقیر را در خریداری واکسن کرونا مطرح کرده بود، گفت: «راه حل این مشکل این است که کشورهای فقیر تلاش کنند و ثروتمند بشوند تا بتوانند هزینهٔ واکسن کرونا را بپردازند.» مجری در واکنش به این سخنان غنی‌نژاد از او پرسید: «یعنی تا موقعی که کشورهای فقیر ثروتمند نشدند، بروند بمیرند؟!». غنی‌نژاد در پاسخ به مجری گفت: «نخیر! (کشورهای ثروتمند) باید کمک بکنند. شما در جوامع دموکراسی لیبرال می‌توانید این مباحث را مطرح کنید تا افکار عمومی به دولت‌ها فشار بیاورند و سپس دولت‌ها بروند سهم کشورهای فقیر را بدهند». در این جملات کسی بوی انسانیت را می بیند؟
البته آقای غنی نژاد نحوه کمک کشورهای ثروتمند را توضیح نمی دهد که اگر نخواستند کمک کنند، تکلیف این جوامع چیست؟ همانگونه که بیل گیتس گفت واکسن را رایگان نخواهد داد چه باید کرد؟ البته معنای این حرفهای غنی نژاد این است که این دولت های فقیر باید با حراج کردن اموال خود و گرفتن وام های آنچنانی واکسن را تهیه کنند، وگرنه بهتر است بمیرند.
در دوران کرونا دیدیم که چگونه آمریکا دست به دزدی آشکار زد و ماسک می دزدید ولی کشورهای فقیر نمی توانستند دزدی کنند و در نتیجه مرگ را پذیرا شدند. ایشان موافق این جمله بیل گیتس است که :«من از دادن فرمول واکسن کرونا بطور رایگان به جهان خودداری خواهم کرد چون به دنبال کسب پول هستم» تاخیر در دادن واکسن به بسیاری از کشورها از جمله خود آمریکا باعث شد میلیونها انسان در آمریکا بمیرند. سرزمینی که بیل گیتس را پرورده است.
واقعیتی را که غنی نژاد طرفدار بازار آزاد و سرمایه داری نمی گوید این است که تفکر ایشان حق حیات را برای انسانها قبول ندارد. ثروت ملی کشور را فقط متعلق به یک گروه کوچک قدرتمند می داند. ایشان حتا منشور حقوق بشر را هم قبول ندارد چرا که در آن منشور به وضوح موضوع بهداشت، آموزش رایگان و حق داشتن پوشاک و غذا آمده است.
غنی نژادها، مسعود نیلی ها تبهکارانی در جلد پروفسورهای درس خوانده و شیک هستند. آنان مسلسل و چاقو در دست ندارند اما مشاورها و فرمول هایی که ارایه می دهند از هزاران تن بمب بدتر است.
از غنی نژادها می پرسیم آیا روزی خواهد رسید که همه مردم دنیا ثروتمند باشند و فقیری وجود نداشته باشد؟ آن روز چه موقع می رسد و چه سیستمی چنین خواهد کرد؟
مازیارگیلانی نژاد عضو سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران
دیماه ١٤٠٢