از آبان ۱۴۰۱ موجی از حملات تروریستی ایران را فراگرفته است. دو حملۀ تروریستی به شاه‌چراغ، بیش از دویست حملۀ تروریستی به مدارس و مسموم‌سازی دانش‌آموزان و اخیرترینش هم حملۀ تروریستی در کرمان. آیا زمان آن نرسیده است که زنگ هشدار دربارۀ تروریسم را در کشورمان به صدا درآوریم؟ آیا نباید تروریسم را یک خطر جدی برای اکنون و آیندۀ ایران بشناسیم و با علت‌کاوی و توضیح منطق و بستر شکل‌گیری آن مانع گسترش آن شویم؟
ایران ما در محاصره و اشغال بنیادگرایان مذهبی منطقه و حکومت اسلام‌گرای جمهوری اسلامی است که هم‌سوی با یکدیگر تروریسم را وسیله‌ای مشروع یا مقدس معرفی می‌کنند و باکی از به‌کارگیری آن ندارند. جمهوری اسلامی که یک حکومت امنیتی است در منطقه حامی گروه‌های تروریستی است و حملات تروریستی نیابتی یا مستقیمی را پیش می‌برد و در ایران نیز علیه مردم ایران با هر عقیده و باوری، چه موافقانش و چه مخالفانش، دست به عملیات تروریستی می‌زند تا با ایجاد ناامنی روانی و امنیتی‌سازی جامعه و دوگانه‌سازی‌های دروغین ایجاد رعب و وحشت کند و بتواند چندصباحی بیشتر به تصاحب قدرت ادامه دهد. همین‌جا می‌شود پرسید که آیا شیوه‌ای که جمهوری اسلامی برای سرکوب معترضان در جنبش زن، زندگی، آزادی به کار برد هم شکلی از تروریسم حکومتی نبود؟ آیا چشمان خاموش‌شده شاهدی بر تروریسم و خشونت کور نیستند؟
جمهوری اسلامی با چنین ویژگی و سابقه‌ای نمی‌تواند خود را فریبکارانه حافظ امنیت کشور و مردم جا بزند و در جایگاه اخلاقی‌ای هم نیست که بتواند حملات تروریستی را محکوم کند، حتی اگر خود در آن مستقیماً نقشی نداشته باشد. جمهوری اسلامی نه توانایی حفظ امنیت کشور و مردم را دارد و نه خواست و ارادۀ آن را.
اما موضع ما دانشجویان آزادی‌خواه دربارۀ حملۀ تروریستی کرمان چه باید باشد؟ دموکراسی و حکومت قانون یعنی پذیرش دیگری به‌مثابه شهروند دارای حقوق در جامعه. در دموکراسی یاد می‌گیریم که حتی اگر با دیگری هیچ‌گونه همدردی و هم‌سویی هم نداشته باشیم، او حق زیستن امن به‌مثابه شهروند دارای حقوق قانونی مشخص را دارد. تروریسم حق افراد برای زیستن آزاد و امن در جامعه را نقض می‌کند و بنابراین نقض بنیادهای دموکراسی و حقوق اساسی انسان است و برای به‌کارگیری آن نمی‌توان هیچ توجیهی ساخت. پس تروریسم همواره و همه‌جا و علیه هرکسی محکوم است. ما نیز حملۀ تروریستی در کرمان را در کنار حملات تروریستی به دانش‌آموزان در مدارس و حملات تروریستی به معترضان در خیابان‌ها محکوم می‌کنیم. در پایان تأکید می‌کنیم که راه حفظ امنیت و مبارزه با تروریسم نه از مسیر جمهوری اسلامی که از مسیر مردم و حکومت مردم و ایجاد دموکراسی در ایران می‌گذرد. تنها در جامعه‌ای دموکراتیک با حقوق شهروندی و حاکمیت قانون می‌توان در امنیت و آزادی زیست.
جمعی از دانشجویان دانشگاه تربیت‌مدرس