در دوره‌ای که سیاست طبقاتی‌‌تر کردن آموزش با قوت ادامه دارد، دانشگاه صنعتی اصفهان که در طول ماه‌های گذشته شاهد مسمومیتی گسترده و در ابعاد چند صد نفری، انفجار یکی از دانشکده‌ها، محدودیت تازه در تردد دانشجویان در حلقه مرکزی دانشگاه، راه‌اندازی سیستم تشخیص چهره برای توزیع غذا چون برخی دیگر از دانشگاه‌ها و کاهش سنوات رفاهی چون بعضی دیگر از دانشگاه‌ها و … بوده، این روزها با مشکلات تازه‌تری چون افزایش عجیب قیمت بلیط اتوبوس‌ها، بدتر شدن شرایط خدمات رفاهی توسط تعدادی از اماکن استیجاری، دهن‌کجی آشکار دانشگاه پیرامون این موضوع و تحمیل قابل توجه هزینه برای کوچک‌ترین موارد از نیازهای اولیه دانشجویان و همچنین افزایش درون دانشگاهی قیمت بعضی غذاها با تغییرات در تعریف کم هزینه یا پرهزینه بودن آنها روبرو شده است؛ مواردی که در دانشگاهی با برند سختگیری و افتخار به وضعیت نامتعارف آموزشی و پژوهشی، به مراتب از لحاظ اقتصادی مشکلات مضاعفی را به دانشجویان این دانشگاه وارد می‌کند.
درحالی که ترم به ترم، محدودیت‌های تازه‌ای در روند فعالیت شوراهای صنفی در دانشگاه‌ها به وجود می‌آید، دانشگاه صنعتی اصفهان نیز به تازگی با بهانه ارجاع موارد مختلفی به ناظرین دانشجویی (در قالب طرح همیار دانشجو، بدون انتخاب دانشجویان و با مدیریت دانشگاه در قالب کار دانشجویی)، سعی در تضعیف هر چه بیشتر شورا صنفی دانشجویان این دانشگاه کرده است.
این در وضعیتی است که رییس دانشگاه چند ماه پس از وقایعی چون مسمومیت گسترده در سال گذشته و کارزار اعتراضی ۵ هزار امضایی در این خصوص، از همراهی جامعه دانشگاهی برای عبور از مشکلات سخن می‌گوید، گویا که در دنیایی دگر زندگی می‌کند.
دانشگاه صنعتی اصفهان به عنوان یک شهر دانشگاهی که از سالیان دور، فراهم آوردن خدمات متمرکز و متنوع رفاهی در مجموعه خود را افتخار قلمداد می‌کرد، این روزها با مسائلی روبروست که در گذشته در خواب نیز تصور نمی‌شد و طبیعتا با تداوم سیاست‌های یک‌جانبه و یک‌طرفه جاری شرایط بدتری را به انتظار نشسته است.