هر شاعری که کشته می‌شود، رویایی از رویاهای زمین کم می‌شود و کم کم همه در بی رویایی محض فرو می‌رویم؛ نه فقط غزه، که همه‌ی ما فرو می‌رویم.
رفعت العرعیر، شاعر، استاد دانشگاه و نویسنده‌ی محبوب فلسطینی دیروز در بمباران غزه به شهادت رسید. ترجمه‌ی آخرین شعر او را که درباره‌ی مرگ خود سروده، در ادامه می‌خوانید.
اگر قرار است من بمیرم
شما باید بمانید
تا قصه‌‌ام را بازگفته،
دار و ندارم را فروخته،
تکه‌ای پارچه بخرید
و چند رشته نخ،
(یک سفیدش را درست کنید با دنباله‌ای بلند)
چنان‌که کودکی در گوشه‌کناری از غزه
هنگام چشم‌دوختن به آسمان
به انتظار پدری که در آتش به جا گذاشت-
پدری که با هیچ‌کس خداحافظی نکرد
حتی با گوشت تنش
حتی با خودش-
بادبادک را ببیند، بادبادک مرا که شما ساخته‌اید، و اوج گرفته
و برای لحظه‌ای تصور کند یک فرشته آنجاست
که عشق را بازمی‌آورد.
اگر قرار است بمیرم
بگذار مرگم امید به بار آورد
بگذار قصه شود.
ترجمه‌ی سپیده جدیری