«آزادی جز از راه فداکاری و گذشت حاصل نمیشود.
گاهی انسان چنان پست و خوار و زبون میشود که به هر کاری،برای بزرگ جلوه دادن خویش دست میزند.در بند سلامت زندان،چند نفری بودند که سوهان روح می شدند و از انسان بودن فقط ظاهرش را به یدک میکشیدند.سیگار و مصرف شیشه آن هم در اتاقی ۶×۴ با وجود ۲۶ نفر فقط از عهده ی اینگونه افراد بر می آمد.
ولی دلخوشی من جوان کتاب خوان تخت سوم بود که آرام کتابش رامیخواند و دیگر افرادی که صبورانه تحمل میکردند.اتاق دوربین دارد و وظیفه ی کسان دیگریست که هرگونه خلافی را کنترل کنند.
از درون زندان( احمد ع )»
علیزاده، در تاریخ ۲۵ مهر ۱۴۰۱ در رابطه با اعتراضات سراسری در شهرستان آبدانان توسط نیروهای امنیتی بازداشت و پس از چندی با تودیع وثیقه آزاد شد. اواخر اسفند ۱۴۰۱، آقای علیزاده توسط شعبه اول دادگاه انقلاب ایلام با اتهام «تشکیل دسته و گروه بیش از دو نفر به قصد برهم زدن امنیت کشور» به شش سال و یک روز حبس تعزیری، از بابت اتهام «تبلیغ علیه نظام» به هفت ماه و شانزده روز حبس تعزیری، بازنشستگی اجباری، اقامت اجباری در شهر فنوج از توابع سیستان و بلوچستان و منع فعالیت در فضای مجازی محکوم شد. همچنین ایشان مجدداً در تاریخ ١٧ دی‌ماه ۱۴۰۱، توسط نیروهای امنیتی در آبدانان بازداشت و به زندان ایلام منتقل شده بود.