واقعیت این است که “جنگ” و “استبداد” دو روی یک سکه‌اند، هر دو ویرانگر انسانیتند و انسان می‌کشند. حمله به مردم بی‌پناه، کشتار کودکان، زنان و غیرنظامیان، گروگانگیری آنان، بمباران بیمارستان‌ها و مدارس و موشک‌باران مناطق مسکونی، جهان را به حیرت، وحشت و حتی استیصال کشانده است و قلب دردمند من از “استبداد دینی” را به دردی فزون‌تر مبتلا کرده است…
از پشت دیوارهای سرد و سیاه زندان اوین، گرچه پای به زنجیرم ، اما با رساترین صدا خواهان آتش‌بس فوری، پایان دادن به “جنگ”، کوتاه کردن دست جنگ‌افروزان از سر مردم بی‌گناه، احترام به “حقوق انسان”ها و ایجاد امکان “زندگی مسالمت‌آمیز ” مردمان در کنار یکدیگر هستم.
یقین دارم با قدرت افکار عمومی جهانی و انسجام بین المللی نهادها و مدافعان حقوق بشر و صلح طلبان جهان این مسیر گرچه با دشواری، محقق خواهد شد.
با آرزوی صلح پایدار جهانی و برابری و آزادی
نرگس محمدی
زندان اوین ـ آبان ۱۴۰۲