داوود رضوی فعال کارگری و عضو هیات مدیره سندیکای کارگران شرکت که از ۵ مهر ماه ۱۴۰۱ بازداشت می‌باشد، به دنبال شرایط نامناسب زندان و بازجویی‌های طولانی از مدتها پیش دچار بیماری معده، مشکلات بینایی و زانو درد شده است و طی اعزام به بیمارستان تحت درمان و اندوسکوپی قرار گرفته است و طبق نظر پزشک ادامه‌ی درمان و مراجعه‌های مرتب و سر وقت برای چک کردن وضعیت ایشان ضروری و لازم است. با این‌وجود در تاریخ ۳ آبان ۱۴۰۲، مسئولین زندان اوین از اعزام داود رضوی به بیمارستان جهت ادامه ی روند درمان به علت نپوشیدن لباس زندان ممانعت به عمل آوردند. این اقدام در حالی است که داود رضوی طبق حقوق قانونی و تعریف شده حق نپوشیدن لباس زندان را دارد و پس از ممانعت‌ها و بهانه‌گیری‌های اولیه، ایشان در چندین نوبت بدون پوشیدن لباس زندان به بیمارستان فرستاده شده بود. رفتار مسئولان زندان به گونه‌ای است که نشان می‌دهد اجبار نمودن غیرقانونی زندانی به پوشیدن لباس زندان از جان زندانی برایشان با ارزش‌تر می‌باشد. همین ممانعت را در ۲۵ مهر ماه برای چندمین بار نسبت به رضا شهابی روا داشتند.
بارها در اطلاعیه‌های قبلی در خصوص عدم الزام به پوشیدن لباس زندان نوشته‌ایم. تاکید کرده‌ایم که استفاده از لباس شخصی در هنگام خروج از زندان به دلایلی اعم از اعزام به بیمارستان و غیره قانونی و از جمله حقوق شناخته شده زندانیان می‌باشد که مقامات جمهوری اسلامی نیز موظف به رعایت آن هستند، ولی متاسفانه مسئولین زندان بدون توجه به حقوق زندانی مصر به انجام این عمل از طرف زندانی می‌باشند.
یک فعال کارگری که مدام در پی احقاق حق کارگران و همنوعان خودش بوده و تمام فعالیت‌های کارگری را در چهارچوب قوانین شناخته شده داخلی و بین‌المللی انجام داده است، اولا چرا باید در زندان محبوس باشد، و حال که این کارگر بازنشسته در زندان بدون ارتکاب هیچ جرمی در حال سپری کردن دوران محکومیت خودش می‌باشد، چرا باید برای اعزام به بیمارستان از لباس زندان استفاده بکند در شرایطی که خودی‌هاتون با اختلاس‌های نجومی و غارت اموال عمومی از هرگونه امتیازی برخوردارند.
شرم‌آور است که تزویرانه نام خیابان‌ها را «نلسون‌ماندلا» می‌گذارند اما یکی از میراث‌های مهم زنده یاد ماندلا در دفاع از حقوق اولیه زندانیان را کاملا لگدمال می‌کنند و حتی گویا یک نفر با ذره‌ای انصاف هم میانشان نیست که به خودشان یادآور شود که بنا به «قوانین حداقل استاندارد سازمان ملل متحد برای رفتار با زندانیان»، و یا «قوانین نلسون ماندلا» هر بار که زندانی برای منظوری مجاز به بيرون از زندان برده می‌شود، بايد به او اجازه داده شود لباس‌های متعلق به خود يا لباس‌هايی را که جلب توجه نمی‌کند بپوشد.
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه شدیدا این رفتارهای غیر انسانی و غیر قانونی مسئولین زندان را محکوم می‌نماید و خواستار اعزام هر چه سریعتر اعضای زندانی خود داود رضوی و رضا شهابی به بیمارستان با رعایت قوانین و استاندارد‌های به رسمیت شناخته شده بین المللی می‌باشد. مسئولیت سلامتی و جان این عزیزان بطور کامل بر عهده مقامات حکومتی می‌باشد.
سندیکا همچنین خواستار آزادی بدون قید و شرط داود رضوی، رضا شهابی، حسن سعیدی و سایر فعالین کارگری، معلمی و مدنی می‌باشد.
چاره کارگران و زحمتکشان وحدت و تشکیلات مستقل از کارفرما و دولت و کلیه نهادهای وابسته و حراستی و اطلاعاتی است.
به امید برقراری عدالت در ایران و جهان
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
چهارم آبان ۱۴۰۲