روز گذشته، ۲۵ مهر ماه، طبق نامه کمیسیون پزشکی رضا شهابی قرار بود به بیمارستان رسول اکرم اعزام شود، اما اجازه اعزام به بیمارستان از جانب مسئولین زندان داده نشد.
از انجا که دکتر متخصص جراح ستون فقرات در آخرین ویزیت به کمیسیون پزشکی نوشته بود که به دلیل بیرون زدگی مهره های سی ۵ و۴ و تنگی کانال نخاع، شهابی نیازمند جراحی فوری می باشد، کمیسیون پزشکی برای تکمیل فرایند جراحی به بهداری زندان نامه نوشت و در آن توضیح داده شده بود که برای تکمیل پرونده پزشکی جهت جراحی نبازمند نظر پزشک اورولوژی و قلب در بیماریستان رسول اکرم می باشند. لذا خواسته شده بود که هر چه سریع تر رضا شهابی را به بیمارستان اعزام و بعد از ویزیت نظر پزشک را به کمیسیون پزشکی اعلام نمایند.
مناسفانه به دلیل بیرون زدگی دیسک های سی ۵ و۴ وضعیت رضا شهابی با گذشت زمان و با توجه به شرایط و محدودیتهای زندان رو به وخامت گذاشته است. ضمن درد شدید در گردن و کتف و بازوها هر دو دست ایشان ضعیف شده است و سریع خسته و به خواب میرود و کزکز شدید دارد تا جایی که نمی تواند حتی در موقع شستشوی لباسها به آنها چنگ بزند.
شهابی همچنین هنگام خواب درد شدیدی در گردن و کتف چپ و راست دارد و مجبور است دو قرص گاباپنتین را یکجا مصرف کند که بتواند بخوابد.
همانطور که در اطلاعیه های پیشین توضیح دادیم پوشیدن لباس زندان اجباری نیست. با این اوصاف مسئولان زندان عامدانه مانع از اعزام شهابی به بیمارستان میشوند. دیروز به وی گفتند که دستور از فرزادی آمده که باید حتما لباس زندان بپوشد. شهابی به آنها توضیح داده که تا حالا ایشان لباس زندان نپوشیده و نخواهد پوشید و هر اتفاقی برای او بیفتد قوه قضایی و زندانبانان و در راس آن فرزادی رئیس بازداشتگاه زندان اوین باید پاسخ گو باشند.
اجبار به پوشیدن لباس زندن در هنگام اعزام به بیمارستان ناقض حداقل استانداردها و مقررات برای رفتار با زندانیان می باشد. بطور مشخص بنا به «قوانین حداقل استاندارد سازمان ملل متحد برای رفتار با زندانیان»، معروف به «قوانین نلسون ماندلا» هر بار که زندانی برای منظوری مجاز به بيرون از زندان برده میشود، بايد به او اجازه داده شود لباس های متعلق به خود يا لباس هايی را که جلب توجه نمیکند بپوشد..
اختلاس گرها و خودی هایی که در موسسات دولتی و خصوصی اموال مردم را غارت کردند و در حال حاضر در زندان هستند با احترام کامل محافظت میشوند و برای درمان با کت و شلوار و کفش ویرنی اعزام می شوند. این افراد در زندان بیشتر امنیت دارند چرا که در بیرون از زندان از طرف مالباخته گان در امان نخواهند بود.
اما کارگران و دیگر فعالین مدنی زندانی و زندانیان سیاسی که به خاطر اعتراض به وضغیت موجود در بازداشت به سر میبرند و خواستار یک زندکی انسانی و شرافتمدانه برای عموم مزدبگیران و فرودستان هستند بدون هیچ ارتکاب جرمی بابد در زندان باشند و از حداقل های حقوق انسانی نیز محروم گردند.
بی عدالتی و تبعیضاتی که در سراسر کشور می بینیم در زندان نیز بیداد می کند. اونی که پول و امکانات دارد و به دم و دستگاه امنیتی و قضایی دستی دارد شرایط برایش خوب است، به موقع برای درمان به بیمارستان اعزام میشود، و حتی برای امورات شخصی و کاری بدون لباس زندان به بیرون اعزام میشود. اما به فعالین کارگری زندانی، همچون اعضای زندانی سندیکا شهابی، سعیدی و رضوی، حتی یک روز مرخصی پزشکی هم داده‌نمی شود.
رضا شهابی، عضو هیات مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد، باید هر چه زودتر عمل کند و در محیطی خازج از زندان دوران نقاهت خود را بگذراند.
کارگر زندانی آزاد باید گردد
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
۲۶ مهر ۱۴۰۲