امروز عباس کیارستمی، سینماگر سر شناس ایران که در چهار دهه اخیر با ساختن فیلم های با ارزشی چون «خانه دوست کجاست»، «زیر درختان زیتون» و «طعم گیلاس» و آثار با ارزش دیگر نشان داد که هنرمند اگر اراده کند می تواند حتی در جهنم جمهوری «ولایی» خالق آثاری شود که منتقدان هنر در ایران و جهان در ستودنش تردیدی نداشته باشند، به خاک سپرده شد. او در زندگی کاری اش نشان داد که بر رغم همه گرفتاری ها، کج سلیقگی های صاحبان زور و زر، سانسور و جو سازی های حساب شده، می توان به ارزش ها پایمند ماند. امروز مردم ایران با یکی از مفاخر معاصر صحنه هنر ایران وداع گفتند.
از «ژان لوک گدار»، کارگردان برجسته سینمای فرانسه و جهان، در بزرگداشت مرتبت کیارستمی و سهمش در پیشبرد هنر کارگردانی فیلم در سینمای جهان نقل شده که گفته است: «سینما با گریفیث شروع شده و با عباس کیارستمی هم می‌میرد.»
***
متن زیبای زیر در ررابطه با عباس کیارستمی را از اطلاعیه سندیکای کارگران فلز مکانیک انتخاب کرده ام.
تو رفتی، اما باز هم بعد از تو به دنبال خانه دوست خواهیم گشت و اورا بی تردید خواهیم یافت. بازهم بعد از تو عشق در زیر درختان زیتون شکوفه خواهد کرد و دلداگان به سادگی ، عشق را معنا خواهند بخشید. مشق شب مان را به درستی خواهیم نوشت نه آنگونه که آموزش دولتی برایمان دیکته می کند.
تو همیشه با ما بودی و زندگیمان را درد مندانه به تصویرکشیدی و بودن با مردمت را افتخار دانستی. تو زبان صلح و عشق ایرانیان در جهان بودی و سرفرازیم که چنین فرزندی را به فرهنگ و ادب جهان تقدیم کردیم.
تو می دانستی و باور داشتی که عشق مردم تهدیدستی که هرگز امکان دیدن فیلم هایت را نداشته اند با توست. بگذار تو را به خاطر یک بوسه بیازارند ، اما عشق مردم کشورت و جهان به تو و فیلم هایت را چه خواهند کرد؟ و فردا از
دستان میلیون ها ایرانی نخل های عشق و غرور را دریافت خواهی کرد.
تاریخ به ما آموخته، حاکمان آمده اند و رفته اند اما مفاخر علمی و فرهنگی همچنان در حافظه تاریخی مردم باقی مانده اند.
عباس جان، همه اعضا و دوستداران سندیکای کارگران فلزکارمکانیک برای آخرین دیدار با تو خواهند آمد.
دریغ و درد از این بدرود.
سندیکای کارگران فلزکارمکانیک 19 تیر 1395