در «کرانه‌های باختری» بلوچستان سرب داغ دوشکا را بر دل نمازگزاران می‌گذارند، سفره‌های خالی این کرانه‌های غم‌زده بیخ گوش معدن طلای انجیرک و سواحل پربرکت مکران پهن شده است، در این کرانه‌های غم‌زده داغ روی داغ، و درد رو درد صد سال آزگار است که تلمبار می‌شود… در این کرانه‌های اشغالی با تانک به استقبال عذاداران می‌روند.
یک سال قبل، جمعه ۸ مهرماه ۱۴۰١، نیروهای حکومتی در زاهدان، در اقدامی خشونت‌بار، در کمتر از یک ساعت، بیش از صد کشته، سیصد مجروح و دستکم ۱۵ کودک را در مقابل چشم جهانیان بە گلولە بستند. قتل‌وعام مردمی کە سالهاست تحت شدیدترین تبعیض‌‌ها و سرکوب‌های اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و زیست‌محیطی قرار دارند. مردمی که هویت انسانی و اجتماعی‌شان نفی شده و حکومت جغرافیای محل زیست‌شان را بدل به یک ویرانەی مستعمراتی کرده است. کشتاری که به منظور جلوگیری از گسترش اعتراضات در وحشیانه‌ترین شکل آن صورت گرفت، اما نتوانست شعله‌های اعتراض و انقلاب را در خیابان‌های زاهدان خاموش سازد و صدای سرکوب شده‌ی اعتراض، حق‌خواهی و دادخواهی بلوچستان را ساکت کند و جمعه‌های خونین زاهدان تا به امروز، هر جمعه، ادامه داشته است.
روز گذشته، جمعه ۷ مهر ۱۴۰۲، در اولین سالگرد جمعە خونین زاهدان، علیرغم جو شدید امنیتی، مردم معترض در شهرهای مختلف بلوچستان، با در دست گرفتن عکس عزیزان جانباخته‌یشان، بار دیگر به خیابان‌ها آمدند، که با خشونت غیر قابل‌بیان نیروهای حکومتی مواجه شدند که با تیراندازی و پرتاب گاز اشک‌آور، تعداد زیادی را زخمی کردند؛ در رسانه‌ها از کشته شدن یک کودک ۹ ساله، زخمی شدن تعداد زیادی، که دستکم ۴ نفر آنان کودک، و بازداشت عده‌ی زیادی از جمله دانش‌آموزان گزارش شده است.
لازم به تاکید است که امروز، شنبه ۸ مهرماه ۱۴۰۲، کسبه و بازاریان شهر زاهدان، چابهار، سراوان، و نوبندیان، به مناسبت گرامیداشت یاد و خاطر جان‌باختگان جمعه خونین زاهدان سال گذشته و نیز محکومیت قاطع سرکوب با تکرار خشونتی که روز گذشته در سالگرد جمعه‌ی خونین به مردم‌شان تحمیل شد، به صورت گسترده دست به اعتصاب زده‌اند.