«… به خاطر اعتراض به وضعیت علمی نامناسب برخی اساتید، محکوم شدیم؛ استادی که کتابی تألیف کرده و در آن به ویکی پدیا و بلاگفا و فرمت jpg عکس درایو d و c کامپیوتر ارجاع داده است، استادی که جزوات و کتاب‌های تالیفی‌اش به گواه اساتید گروه، مایه‌ی وهن دانشگاه تهران است، استادی که پرونده‌اش برای استخدام بارها در گروه علمی مربوطه بررسی و رد شده اما سرانجام و در کمال تعجب اساتید گروه، استخدام شده است…»
چهارشنبه ظهر، با دعوت معاونت فرهنگی وزارت علوم، جمعی از فعالین نشریات دانشجویی در دانشگاه‌های زیرمجموعه‌ی وزارت علوم که طی ماه‌های اخیر دو نامه‌ی سرگشاده یکی خطاب به رییس جمهور و دیگری خطاب به معاون فرهنگی وزیر علوم نوشته، امضا و منتشر کرده بودند، با مسوولین فرهنگی وزارت علوم به گفتگو پرداختند.
به گزارش انصاف نیوز، در این نشست ابتدا ۱۳ نفر از فعالین نشریاتی سطح کشور به بیان مسائل و مشکلات و مطالبات خود پرداخته و در این میان نیز، احسان فیض آبادی (نماینده مدیران مسوول در شورای مرکزی ناظر بر نشریات وزارت علوم) برخی مطالباتی که فعالین نشریات دانشجویی غایب در جلسه، داشتند را مطرح کرد.
حبیب متوسل آرانی: «برخی اساتید منتسب به یک طیف خاص بارها از نشریه صنفی من شکایت کردند»
حبیب متوسل آرانی، مدیرمسوول سابق نشریه صنفی آگاه و مدیرمسوول کنونی نشریه آبان، اولین سخنران دانشجویی این نشست بود. این دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده الهیات دانشگاه تهران، با بیان اینکه نشریه آگاه، هفته‌نامه‌ای بود که صرفاً مسائل صنفی و آموزشی دانشکده را مورد بررسی قرار می‌داد، ابتدا از مشارکت بیش از ۵۰ نفر از دانشجویان دانشگاه تهران در تولید محتوای این نشریه و استقبال بالای دانشجویان از نشریه سخن گفت و سپس به برخوردهای متعددی اشاره کرد که از سوی طیف خاصی از اساتید منتسب به یک جریان حاکم در دوران دولت قبل در طول انتشار ۲۰ شماره از این نشریه انجام شد.
وی از احضارهای متعدد به کمیته ناظر و نهایتاً صدور حکم توقیف موقت نشریه و احضارهای مکرر به کمیته انضباطی و حتی صدور حکم محکومیت برای نویسنده یکی از مطالب در کمیته بدوی انضباطی و شکایت در مراجع قضایی و احضار به دادسرا و… گفت و با اشاره به برخی مواد قانونی، تخلفات بی شماری که در طی این احضارها و شکایات متعدد صورت گرفته بود را برشمرد.
متوسل آرانی در ادامه سخنان خود از ارعاب و تهدیدهای شفاهی که علاوه بر برخوردهای فوق با دست اندرکاران نشریه آگاه صورت گرفته بود، گفت و با اشاره به وضعیت علمی برخی اساتید دانشگاه، بیان داشت: «آقای دکتر هاشمی ما به خاطر اعتراض به وضعیت علمی نابسامان دانشکده‌ی ادبیات دانشگاه تهران و وضعیت علمی نامناسب برخی اساتید، محکوم شدیم؛ استادی که کتابی تألیف کرده و در آن به ویکی پدیا و بلاگفا و فرمت jpg عکس درایو d و c کامپیوتر ارجاع داده است، استادی که جزوات و کتاب‌های تالیفی‌اش به گواه اساتید گروه، مایه‌ی وهن دانشگاه تهران است، استادی که پرونده‌اش برای استخدام بارها در گروه علمی مربوطه بررسی و رد شده اما سرانجام و در کمال تعجب اساتید گروه، استخدام شده است، استاد ادبیاتی که با رتبه دانشیاری در چند خط متن فارسی، حداقل ۱۳ غلط نگارشی داشته، حتی املای کلمات را اشتباه می‌نویسد و البته این همه‌ی ماجرا نیست و تنها هم فقط همین مورد نیست.»
وی در پایان سخنان خود، پیشنهاداتی مبنی بر اصلاح مقررات راجع به ارتقای اعضای هیأت علمی و اصلاح مقررات حاکم بر نشریات دانشگاهی و لزوم آگاهی بخشی به مسوولین دانشگاهی و حمایت جدی ادارات حقوقی دانشگاه‌ها از دانشجویان طرح نمود.
آرش فرحی مقدم: «مسوولین باید در برابر ورود رویه‌ها و منطق‌های غیردانشگاهی و غیر علمی ایستادگی کنند»
سخنران دوم دانشجویی، آرش فرحی مقدم بود. مدیرمسوول سابق نشریه علمی ندا که در زمان مسوولیتش با حکم توقیف موقت نشریه به دلیل بازانتشار چند عکس دردناک از وضعیت زندگی نامناسب یک قشر اجتماعی در زمان حکومت پهلوی مواجه شده بود، گفت: «اگر مسوولینِ ذی‌ربط نخواهند با قاطعیت برابر ورود رویه‌ها و منطق‌های غیر دانشگاهی و غیر علمی ایستادگی کنند، افرادی می‌توانند حتی نشریه‌ی یک انجمن علمی را به دلیل انتشار چند قطعه عکس مستند اجتماعی (که نشانگر وضعیت رنج آلود زندگیِ یکی از اقشارِ اجتماعی پیش از انقلاب است) بدون توجه به تصریحاتِ قانونی، توقیف کنند. یا حتی در غیاب حمایت‌های معاونت فرهنگیِ وزارت علوم، تحقیقات و فناوری (و بالتبّع معاونت‌های فرهنگیِ دانشگاه‌ها)، گروهای آموزشی، معاونین علمی و آموزشی یا روسای دانشکده‌ها به سادگی بتوانند برای این نشریات فضایی وهن‌آلود، تهدید آمیز و در نتیجه سرکوب‌گر را صرفاً به دلیل بیان انتقاداتِ آموزشی به وجود آورند.»
مدیرمسوول کنونی نشریه زیسته، با تأکید بر اینکه باید حق قانونی و عرفیِ انتشار مطالبِ علمیِ انتقادی توسط نشریات علمی به رسمیت شناخته شود، بیان داشت: «این مساله به ویژه در مورد نشریاتِ علمی دانشجویی که در حوزه‌ی علومِ انسانی به فعالیت می‌پردازند حائز اهمیت است. ضروری است که با ایستادگی در برابر نگاه‌های سوگیرانه و بعضاً امنیتی، زمینه‌ای فراهم گردد که افراد حقیقی و حقوقیِ غیرِ متخصص، امکانِ دخالت در محتوای این نشریات پیش و پس از انتشار را نداشته باشند و در صورت وجود اختلاف نظر، تنها راهِ مواجهه با تولیدات این نشریات، متقابلاً انتشار متن و ورورد به فضای گفت و گوی علمی باشد.»
وی یکی از کارکردهای نشریات علمی را ایجاد بسترهای مناسب و منطقیِ گفت و شنود پیرامون مسائل آموزشی گروه‌های آموزشی دانست و تأمین فضایی گفتگو محور و امن و هم چنین رفع خلأها و ابهامات قانونی که منجر به سوءاستفاده و سرکوب نشریات علمی منتقد می‌شود را پیش شرط تضمین پرداختن نشریات علمی به این کارکرد مهم دانست.
آرمین مختاری: «جای فعالین نشریات به جای کمیته ناظر بر نشریات در دادگستری و اماکن قضاییست»
سخنران بعدی، آرمین مختاری مدیرمسوول نشریه سیاسی-اجتماعی رخداد بود که سخنان خود را با خواندن اصل ۲۴ قانون اساسی شروع کرد و گفت: «امروزه متأسفانه نشریات فقط در بیان مطالبی آزادند که مخل به سلیقه عده‌ای معلوم الحال نباشد و تفصیل آن را حتی قانون هم نمی‌داند.»
وی سپس با اشاره به تهدیدها و اعمال محدودیت‌های غیرقانونی بر نشریات دانشجویی، بیان داشت: «شما نمی‌دانید که وصله‌های ناروا را آنقدر به ما چسبانده‌اند که امروزه اصلمان از زیر این وصله‌ها پیدا نیست. شما نمی‌دانید که جای فعالین نشریات به جای کمیته ناظر بر نشریات در دادگستری و اماکن قضاییست.»
عضو کمیته ناظر بر نشریات دانشگاه ولیعصر رفسنجان با اشاره به مشکلاتی که در مسیر انتشار نشریه‌اش پیش آمده، سخنان خود را اینگونه به اتمام رساند: «این‌ها که خدمتتان عرض کردم گوشه‌ای از مشکلات روزمره جمع حاضر است، و تنها امیدمان از حضور به هم رساندن از هزاران کیلومتر دورتر این است که شما و شخص وزیر تاکنون این‌ها را نمی‌دانستید و وضع ما این است؛ که اگر می‌دانستید، به عنوان بخشی از دستگاه اجرایی، در نهادهای تحت سلطه‌تان قانون حاکم بود نه سلیقه اشخاص.»
مرتضی عطیفه: «عدم حمایت مالی یکی از مهم‌ترین مشکلات نشریات دانشجویی است»
مدیرمسوول نشریه جوانه، سخنران بعدی این نشست بود که عدم اختصاص بودجه به فعالیت‌های فرهنگی و خصوصاً عدم حمایت مالی مناسب از نشریات دانشجویی را یکی از مهم‌ترین مشکلات نشریات دانشجویی در دانشگاه تفرش دانست. وی در بخش دوم سخنان خود با بیان یک نمونه از برخوردهای سلیقه‌ای که در دانشگاه تفرش با یک نشریه دانشجویی به دلیل انتشار مطالبی درباره وقایع سال ۸۸ و هم چنین چاپ عکس رئیس دولت اصلاحات انجام شده بود، گفت: «می‌بایست مسوولین بدانند این رفتار سلیقه‌ای و سلب حقوق شخصی رئیس دولت اصلاحات بر خلاف قانون بوده است. طبق ماده ۵۷۰ قانون مجازات اسلامی- تعزیرات و مجازات‌های بازدارنده- هر یک از مقامات و مأمورین دولتی که برخلاف قانون آزادی شخصی افراد ملت را سلب کند یا آنان را از حقوق مقرر در قانون اساسی محروم نماید علاوه بر انفصال از از خدمت و محرومیت سه تا پنج سال از مشاغل دولتی به حبس نیز محکوم خواهد شد.»
وی در انتها با بیان مصادیقی از تخلفاتی که از مقررات موجود در زمینه نشریات دانشگاهی توسط برخی مسوولین امر انجام می‌شود، بر لزوم رعایت مقررات تأکید کرد.
پس از این، احسان فیض آبادی به خواندن بخشی از مطالبات اهالی قلم در دانشگاه‌ها در زمینه مشکلات مالی نشریات دانشجویی در ۸ بند پرداخت: «۱- عدم اجرای تکلیف مندرج در تبصره ماده ۲۸ دستورالعمل اجرایی مبنی بر تخصیص بودجه‌ای به نشریات دانشجویی از سوی معاونت‌های فرهنگی دانشگاه‌ها -۲- ضرورت توجه و حمایت مالی بیش از پیش وزارت علوم به نشریات دانشجویی (رقم کنونی حمایت وزارت علوم واقعاً رقم ناچیزی است) -۳- ضرورت تصویب مقرراتی برای نظام مند سازی حمایت مالی در دانشگاه‌ها و سپس نظارت جدی بر میزان و نحوه تخصیص بودجه به نشریات -۴- تکلیف وزارت علوم به دانشگاه‌ها مبنی بر انجام تکلیف مندرج در تبصره ۶ ماده ۱ دستورالعمل مبنی بر اختصاص فضای مناسب برای عرضه یا فروش نشریات -۵- تدبیر راهکارهایی برای کمک به استقلال مالی نشریات دانشجویی از طریق جذب آگهی و یا فروش -۶ – تدبیر راهکاری برای از بین بردن محدودیت‌های ناکارآمد و دست و پاگیر قدیمی موجود در دستورالعمل مانند محدودیت توزیع در محوطه دانشگاه (که امکان انتشار و عرضه نشریات دانشجویی فاخر را در دیگر مراکز فرهنگی-علمی و پژوهشی از بین برده و این نشریات که بعضاً امکان رقابت با نشریات سراسری را دارند، در چارچوب تنگ محیط دانشگاهی محدود کرده است) -۷- ضرورت باز کردن درهای فضای مجازی و امکانات نشر الکترونیک بر روی نشریات دانشجویی -۸- تدبیر راهکارهای حمایت مالی جز چاپ نشریه توسط دانشگاه که زمینه ساز نظارت قبل از انتشار و یا تأخیرهای طولانی در انتشار نشریه و اصطلاحاً سوخت شدن مطالب آن می‌شود.»
محمدحسن احمدی: «خواستار تشکیل کمیته‌های نظارت بر فعالیت کمیته‌های ناظر دانشگاه‌ها هستیم»
محمدحسن احمدی مدیرمسوول نشریه سلام با اشاره به وقوع تخلفات متعدد در زمینه نشریات دانشجویی در دانشگاه علم و صنعت گفت: «در یک سال گذشته، ۳ نشریه از یک طیف نشریات دانشجویی و من جمله نشریه من، مجموعاً ۲ سال توقیف شدند. در هر سه نشریه، چاپ تصویر رئیس دولت اصلاحات عامل مشترک توقیف بوده است و در کنار آن، کمیته موارد عجیب و غریبی را بهانه توقیف قرار داده که در دستورالعمل اجرایی جایی ندارد. اما نشریه بنده، به نام سلام، پس از طی محکومیت ۶ ماهه، باز هم اخیراً در یک اقدام غیرقانونی به دلیل چاپ تصویر رئیس دولت اصلاحات احضار شد، در حالی که این ادعا مشخصاً خلاف ماده‌ی ۴۸ دستورالعمل اجرایی مبنی بر ممنوعیت اعمال محدودیتی فراتر از دستورالعمل است.» وی در ادامه مصادیقی از رفتارهای خلاف قانون در این دانشگاه در برگزاری انتخابات اعضای دانشجویی کمیته ناظر و یا نظارت قبل از انتشار و یا عدم رعایت ترتیبات رسیدگی به تخلفات نشریات دانشجویی را مثال زد و گفت: «عدم رعایت ماده‌ی ۴۲ از سوی کمیته، یعنی ذکر موارد دقیق تخلف قبل از احضار و به صورت کتبی، مهم‌ترین عامل عملکرد سلیقه‌ای کمیته ناظر است که البته اکثر نشریات دانشجویی کشور با این مشکل مواجه هستند. این موضوع امکان دفاع قانونی را از مدیران مسوول سلب می‌کند.»
مدیرمسوول نشریه سلام در انتها گفت: «از شما خواستار تشکیل کمیته‌های نظارت بر فعالیت کمیته‌های ناظر دانشگاه‌ها (بر اساس وظیفه‌ای که در بند ۷ ماده ۱۰ دستورالعمل بر عهده شما گذاشته شده) هستم و هم چنین خواهان برخورد سریع و قاطع با کمیته‌ی ناظر بر نشریات دانشگاه علم و صنعت هستم.»
نوید کلهرودی: «شرایط را در دانشگاه‌ها امنیتی دیدم، نه آن دانشگاه امنی که رئیس جمهور می‌گفت»
مدیرمسوول نشریه علمی ندای سیاست (نشریه ارگان انجمن علمی علوم سیاسی دانشگاه خوارزمی) سخنران بعدی این نشست بود که پس از بیان مشکلاتی که در روند چاپ این نشریه وجود داشته، آخرین نمونه آن را ورود حراست با وضعیتی خاص به دفتر انجمن علمی و توقیف تمامی ۳۰۰ نسخه نشریه ندای سیاست بیان کرد. وی از عملکرد نامناسب معاون فرهنگی در زمینه نشریات دانشجویی انتقاد نمود و اظهار داشت علی رغم اینکه ترکیب کمیته ناظر در مقررات آمده، بر خلاف قانون نماینده حراست حتی در جلسات کمیته ناظر بر نشریات حضور می‌یابد این دانشجوی دانشگاه خوارزمی از تهدیدهای شفاهی فعالین دانشجویی و مشکلات مالی نشریات دانشجویی و برخوردهای سلیقه‌ای با نشریات در این دانشگاه سخن گفت و اظهار داشت: «متأسفانه اعضای کمیته ناظر از مقررات حاکم بر نشریات دانشجویی اطلاعی ندارند و جلسات کمیته ناظر بر خلاف تصریح قانونی بدون ارسال دعوت نامه و دستور جلسه برگزار می‌شود.»
عضو کمیته ناظر بر نشریات دانشگاه خوارزمی از نظارت‌های غیرقانونی حراست بر نشریات دانشگاه انتقاد نموده و گفت: «کارمند حراست با ماژیک بر روی بخش‌های نشریه علامت می‌گذارد؛ مثلاً اسم یک بخش نشریه ما تاریخ سیاسی است که روی آن را خط می‌کشند و بعد می‌خواهند که جلسه کمیته ناظر تشکیل شود که از ما شکایت کنند، روی کراوات دکتر شریعتی خط می‌کشند و می گویند چرا عکس با کراوات از ایشان منتشر کردید، به دلیل انتشار عکس آقای پوتین روی جلد نشریه از ما شکایت می‌کنند.»
کلهرودی در انتهای حرفهای خود، با انتقاد از وضعیت موجود بیان داشت: «من در دانشگاه خوارزمی نه تدبیری دیدم و نه امیدی. من شرایط را در دانشگاه‌ها امنیتی دیدم و نه آن دانشگاه امنی که رئیس جمهور می‌گفت. با این حال هیچ کدام از اعضای جلسه در این تردیدی ندارند که استالین‌ها و لنین‌ها و هیتلرها خیلی جلوی نشریات را گرفتند ولی آنها رفتند و آنچه که ماند کلمه و قلم بود.»
نوید اشرفی: «بعید می دانم که شما این مشکلات را ندانید. پس چرا تدبیری برای حل آنها اندیشیده نمی‌شود؟»
مدیرمسوول نشریه ۲۵، با برشمردن مشکلاتی که در خصوص نشریات وجود دارد، گفت: «من خیلی بعید می دانم که شما این مشکلات را ندانید. جای تعجب اینجاست که چرا علی رغم اطلاع از این مشکلات، هیچ تدبیری برای حل آنها اندیشیده نمی‌شود.» این دانشجوی پردیس شهید عباسپور دانشگاه شهید بهشتی، با اشاره به تبصره ماده ۲۸ دستورالعمل اجرایی ضوابط ناظر بر نشریات دانشگاهی گفت: «حمایت از نشریات دانشجویی از زمره وظایف معاونت فرهنگی دانشگاه است، اما ما در هنگام ارائه نشریه جهت انتشار، با این پاسخ مواجه می‌شدیم که حمایت از این نشریه در توان مالی ما نیست و وقتی می‌پرسیدیم چه می‌شود که در توان شما باشد، جوابشان این بود که باید این مقاله حذف شود. آیا این مصداق سانسور نیست؟»
وی در ادامه از احضارهای تلفنی غیرقانونی فعالین نشریاتی به حراست و اعمال فشارهای عجیب بر ایشان انتقاد نموده و از تهدید شفاهی به شکایت در نهادهای بیرونی سخن گفت و سخنانش را با این جمله به پایان برد: «سه سال است که ما منتظریم این کلید یک قفلی را باز بکند، فقط امیدوارم که هرچه زودتر این اتفاق بیفتد. چرا که ما هویتمان را از امید می‌گیریم.»
در ادامه احسان فیض آبادی بخش دیگری از مشکلاتی که نشریات دانشجویی جهت طرح در جلسه عنوان کرده بودند را این چنین برشمرد: «
۱-مشکل اساسی اینجاست که انگار هنوز وزارت علوم در حوزه نشر و مطبوعات یا سیاست فرهنگی مشخصی ندارد و یا این را به دانشگاه‌ها ابلاغ نکرده است. (همین هفته پیش وزیر علوم گفتند که نگاه ما در فعالیت‌های فرهنگی، حمایتی است و قطعاً امنیتی نیست، اما در عمل در دانشگاه‌ها نوع دیگری برخورد می‌کنند و یا شما می گویید که نگاه ما در معاونت فرهنگی مشارکت جویانه است اما متأسفانه در دانشگاه‌ها بعضاً به فعال دانشجویی به عنوان یک عضو اضافی و یا مزاحم نگاه می‌شود)
۲-در دانشگاه‌ها با نشریات دانشجویی به صورت سلیقه‌ای برخورد می‌شود و مقررات به صورت یکسان اعمال نمی‌شود.
۳-دانشگاه‌ها در مقایسه با هم، عملکرد و تصمیمات کاملاً متفاوتی می‌گیرند که این یا نشان از وجود مقررات و رویه‌های داخلی دارد که مغایر با ماده ۴۸ دستورالعمل است و یا به دلیل ابهامات و نواقص قانونی است که ضرورت اصلاح مقررات کنونی از طرفی و ارسال صورت جلسات کمیته‌های ناظر دانشگاه‌ها به شورای مرکزی ناظر را از طرفی دیگر روشن می‌سازد تا در صورت اختلاف نظر، شورای مرکزی ناظر بتواند در راستای وظیفه مندرج در بند ۸ ماده ۱۰ دستورالعمل، اقدام به ایجاد وحدت رویه نماید.
۴- فشارها و تهدیدها و برخوردهای شفاهی و غیر قابل مستندسازی در دانشگاه‌ها به مراتب بیشتر است.
۵-در رسیدگی به تخلفات نشریاتی و صدور احکام و رسیدگی به اعتراضات، حتی همین مقررات ناقص و مبهم فعلی هم رعایت نمی‌شود.
۶- برخی دانشگاه‌ها یا کمیته ناظر ندارند یا ترکیب کمیته ناظرشان ناقص است و بسیاری از آنها مواعد قانونی مقرر را برای تشکیل جلسه کمیته رعایت نمی‌کنند.
۷- نظارت، کنترل و سانسور قبل از انتشار، مشکلی جدی در دانشگاه‌هاست. اخیراً حتی کار به توقیف فیزیکی و قلع و قمح قبل از انتشار هم کشیده است.
۸- رسیدگی به امور نشریات در ساز و کارهای ناکارآمد بوروکراتیک، بسیار طولانی و گاهی فرسایشی می‌شود.
۹- معمولاً کمیته‌های ناظر در صورت تشکیل تنها وظایف رسیدگی به درخواست‌های صدور مجوز و یا رسیدگی به تخلفات را انجام می‌دهند و به دیگر وظایف خود بی توجهند.
۱۰- مسوولین و کارشناسان فرهنگی و اعضای کمیته ناظر، اطلاعی از مقررات ندارند.
۱۱- تمامی این موارد ضرورت آموزش کادر اداری از طرفی و نظارت جدی بر کار کمیته‌های ناظر (مستندا به بند ۷ ماده ۱۰ دستورالعمل) را روشن می‌سازد.
۱۲- کمیته‌های انضباطی در رسیدگی به تخلفات نشریاتی، ترتیبات قانونی را رعایت نمی‌کنند.
۱۳- برخی دانشگاهیان و هم چنین تشکل‌های دانشجویی، بدون در نظر گرفتن مقررات دانشگاهی (مانند بند ۴ از ماده ۳ مصوبه ضوابط ناظر بر نشریات دانشگاهی و ماده ۳۹ دستورالعمل اجرایی آن) اقدام به بیرون کشاندن مسائل دانشگاهی از دانشگاه و ارائه گزارش و یا طرح شکایت در مراجع قضایی می‌کنند که این مورد به خصوص اخیراً سیر صعودی نگران کننده‌ای داشته است. از این رو تذکر این مفاد قانونی و حفظ و رعایت شئون و استفلال دانشگاه به ایشان ضروری به نظر می‌رسد.
۱۴- دخالت نهادهای دانشگاهی غیرفرهنگی در امور فرهنگی دانشگاه‌ها و تلاش برای اخلال در سیر روند طبیعی کار، امری نگران کننده است.»
لیلا غروی: «نیازمند فضای دانشگاهی انتقادپذیر هستیم»
مدیرمسوول نشریه مکانیزم، سخنران بعدی نشست نشریات دانشجویی با مسوولین فرهنگی وزارت علوم بود که فقدان درک صحیح از واژه صنف و توجیه نبودن مسوولین و اساتید در رابطه با موضوعیت امور صنفی را مشکل اساسی نشریات صنفی مطرح کرد و تبعات این مسأله را در سه بخش برشمرد: «اول اینکه می‌بینیم فضای دانشگاهی آن‌طور که باید، نقد را برنمی‌تابد. از سوی دیگر، یک فعال نشریاتی به سبب مکتوب کردن نظراتش بیش از سایر فعالین صنفی در معرض اتهام قرار می‌گیرد.»
این دانشجوی دانشگاه صنعتی امیرکبیر، دومین نتیجه این نوع نگاه را الزام نشریات صنفی به صرف بیان مشکلات و مسائل صنفی خاص دانست و در انتقاد از این الزام بیان داشت: «دغدغه صنفی آئینه‌ای است از مشکلات و مسائل پیش روی یک صنف و بعضاً پیشنهاداتی از سوی همان دسته؛ حال اگر ریشه این مسئله با زمینه‌های انتشار دیگر اشتراکاتی داشته‌باشد، چه مشکلی پیش خواهد آمد؟»
وی پیامد آخر این نگاه را عدم حمایت مالی دانست و گفت: «یک نشریه صنفی حتّی اگر وابسته به نهاد مربوط خود –شورای صنفی- باشد، امکان دریافت بودجه از معاونت فرهنگی و اجتماعی را به طور قانونی ندارد.»
غروی لزوم وجود فضای دانشگاهی انتقادپذیر و بامشکلاتی کم‌تر و هم چنین حمایت محسوس و قانونی از فعّالین نشریات صنفی که می‌تواند در قالب تصویب آئین‌نامه‌های شفاف باشد را از جمله راهکارهای پیشنهادی برای حل و فصل مسائل این گونه نشریات دانست.
مطهره شاکری: «تضییق های مالی و غیرمالی موجب تأخیر و یا توقف انتشار بسیاری از نشریات دانشجویی علمی شده است.»
مدیرمسوول نشریه همرک سخنران دیگر این برنامه بود. وی تولید علم را وظیفه اولیه و ذاتی و اساسی دانشگاه دانست و اظهار داشت: «انجمن‌های علمی نیز یکی از اجزاء و عناصر اساسی و قابل توجه در فرآیند تولید علم و اجتماع علمی هستند.»
این دانشجوی دانشگاه علامه طباطبایی سپس به طرح سوالاتی از مسوولین فرهنگی وزارت علوم پرداخت: «حال اگر دانشگاه‌ها نخواهند از انجمن‌های علمی که یکی از جدی‌ترین نهادهای تولید علم هستند حمایت کنند، پس از چه چیزی می‌خواهند حمایت کنند؟ از سیستم بوروکراتیک معیوبشان؟ آن هم در حالی که اساساً بخش مهمی از تولید علم می‌تواند در یک فضای مشارکت جویانه دانشجویی در همین نشریات علمی دانشجویی علمی صورت گیرد، آن هم با هزینه‌ای به مراتب پایین‌تر و با دستاوردهایی بسیار بیشتر؟ چرا در بسیاری از دانشگاه‌ها به انجمن‌های علمی و نشریاتشان نگاه کارمندی و از بالا می‌شود؟ به طوری که استقلال این نهادها عملاً از بین رفته است. چرا ما شاهد اینقدر تبعیض در حمایت‌های مادی و معنوی از فعالیت‌های نشریات علمی در دانشگاه‌های مختلف هستیم؟ چرا روز به روز از علاقه‌ی دانشجویان برای فعالیت در زمینه نشریات کاسته می‌شود؟ آیا نباید فضای فعالیت نشریات علمی بازتر گردد؟ چرا نشریات علمی اجازه ندارند در تمامی زمینه‌هایی که به نظر دانشجویان و اساتید مهم هستند وارد شوند؟ چرا می‌خواهند مسیر تولید علم، سفارشی، آیین نامه‌ای و بوروکراتیک باشد؟ مگر می‌توان برای ذهن آزاداندیش دانشجویان، سرفصل تعیین کرد و صرفاً به تأمل در برخی زمینه‌های مجاز مجبورشان نمود؟ چرا پرداختن به مسائلی که دغدغه مهم و اولیه دانشجویان است (مانند وضعیت علمی برخی گروه‌های آموزشی در دانشگاه و یا وضعیت بحرانی سطح کیفی آموزش) عملاً ممنوع است؟»
دبیر انجمن علمی دانشجویی حسابداری دانشگاه علامه طباطبایی در بخش انتهایی سخنان خود با اشاره به اینکه برخی نشریات دانشجویی علمی کیفیت و سطح علمی و یا تأثیرگزاری به مراتب بالاتری نسبت به نشریات پژوهشی دارند اما به دلیل تضییق های مالی و غیرمالی امکان فعالیت مناسب ندارند، گفت: «انباشت چنین مشکلاتی بر سر نشریات علمی دانشجویی موجب شده تا بسیاری از آنها نتوانند در زمان و موعد مقرر منتشر شده و یا چاپ برخی از آنها چندین شماره به تأخیر بیفتد و یا حتی متوقف شود.»
محمدحسین جلالی جواران: «با نشریات دانشجویی برخوردهایی صورت می‌گیرد که مطابق با مقررات نیست.»
محمدحسین جلالی جواران، مشکلات نشریات دانشجویی را در سه دسته تقسیم بندی کرد که دسته نخست، تفسیرپذیر بودن مقررات موجود در این زمینه است. مدیرمسوول نشریه بارقه، دسته دوم را وجود برخی مسوولین دانشگاهی ناکارآمد دانست و گفت: «ناکارآمدی بعضی از آنها به دلیل تمامیت خواهی و بعضی دیگر به دلیل عدم فهم و نگاه درست به فعالیت دانشجویی است. تفاوت مسوولی که فهم درستی از دانشجو و نشریه و نقد دارد با مسوولی که ولو با حسن نیت متاسفانه ملزومات فعالیت دانشجویی را نمی‌داند به عینه مشهود بود.»
مدیرمسوول این نشریه دانشجویی که مدت اندکی پس از دریافت جوایز متعدد در جشنواره‌های نشریاتی گوناگون، با حکم توقیف موقت کمیته ناظر بر نشریات دانشگاه شهید باهنر کرمان مواجه شده است، ادامه داد: «مشکل سوم، عدم ثبات رویه‌ها در دانشگاه است. به عنوان نمونه در دانشگاه ما برخوردهایی صورت گرفت که مطابق با مقررات نبود؛ مثلاً بار اول در هنگام طرح پرونده تخلف ما در کمیته ناظر، به ما حق دفاع شفاهی داده نشد که در روند بررسی اتهامات شماره بعد (که محکوم نیز شدیم) برطرف شد و به ما فرصت دفاع شفاهی داده شد یا بر خلاف مقررات موجود، به عضو دانشجویی علی البدل در کمیته ناظر حق حضور در جلسات داده نمی‌شد یا حتی گهگاهی انتظامات نشریات دانشجویی را درهنگام توزیع (معمولاً برای مدت کوتاهی) ضبط می‌کنند. ثابت نبون رویه‌ها نه تنها فضای کار را برای دانشجو مخدوش می‌کند که انرژی محدودش را نیز هدر می‌دهد» وی در ادامه، تماس‌های تلفنی و تهدیدهای نهادهای بیرون از دانشگاه و تهدید به شکایت در مراجع قضایی را از جمله دیگر مشکلاتی دانست که در دوره فعالیت نشریاتی با آن مواجه بوده است و از شکایت از یک نشریه دانشجویی در دانشگاه آزاد کرمان در مراجع قضایی سخن گفت و در انتها سخنان خود را با طردح این پیشنهادات به پایان برد: «اولاً نظارت بر فعالیت کمیته‌های ناظر در دانشگاه‌ها و برخورد با تخلفات آنها قطعاً کارساز است، ثانیاً بهتر است سامانه‌ای شامل پرسش و پاسخ‌های مهم و هم چنین مصادیق مهم تهیه شود که بتوان در موارد بعدی رسیدگی به تخلفات به آن استناد کرد.»
احمدرضا نجفی: «وظیفه دانشگاه در اختصاص بودجه، تبدیل به ابزاری برای نظارت قبل از انتشار شده است»
احمدرضا نجفی، یکی از فعالین نشریاتی در دانشگاه شهید بهشتی، با انتقاد از عدم همکاری دانشگاه در چاپ نشریات و یا به تعویق انداختن آن، این مسأله را باعث از بین رفتن زحمت نویسندگان و دست اندرکاران نشریه، خصوصاً با توجه به ضرورت انتشار به روز نشریات دانست و گفت: «بخش عمده‌ای از این تاخیرات به وجود آمده متوجه نظارت غیرقانونی قبل از چاپ، به بهانه ارزیابی کیفیت نشریه برای اختصاص بودجه چاپ بوده‌است. به‌طوری که از چاپ نشریه‌ای که دارای مجوز انتشار مطلب به زبان‌های فارسی، آذری و کردی است، به بهانه وجود یک قطعه شعر کردی ممانعت به عمل می‌آید. چاپ نشریه‌ای به دلیل طرح جلد کاریکاتور غیرتوهین‌آمیز و در کمال رعایت ادب رئیس یک دانشکده، لغو می‌گردد. ویژه‌نامه یکی از نشریات که به انتقاد از برگزاری مراسم ۱۶ آذر توسط یکی از تشکل‌های دانشجویی پرداخته بود مورد ممیزی کلمه به کلمه شخص معاون فرهنگی دانشگاه قرارگرفت و نسخه‌ای از نشریه که زیر جملاتی از آن با خودکار قرمز خط کشیده شده‌بود جهت اصلاح به مسوولین نشریه ارائه شد.»
عدم برگزاری دوره‌های آموزشی مطابق ماده ۱۵ دستورالعمل اجرایی از یک طرف و جلوگیری از انتشار نشریاتی که دارای ۴ سال سابقه فعالیت‌اند به دلیل عدم شرکت در این دوره‌ها از طرف دیگر و عدم وجود برنامه‌ای جامع در خصوص حمایت مالی دانشگاه از نشریات دانشجویی، از دیگر مشکلاتی بود که توسط عضو هیأت تحریریه نشریه سایه روشن مطرح شد. وی در انتها از برخی توهین‌های صورت گرفته نسبت به یکی از نشریات دانشگاه شهیدبهشتی توسط مسوولین انتقاد کرد.
سید امیررضا جلالی: «دانشگاه‌ها در برخورد با نشریات بین دانشگاهی وحدت رویه ندارند»
سید امیررضا جلالی مدیرمسوول نشریه باران، دیگر سخنران نشست روز چهارشنبه بود که ضمن تأکید بر نقش بسیار مهم نشریات دانشجویی در تنویر فضای سیاسی جامعه گفت: «نشریات سیاسی بین دانشگاهی می‌توانند در ایفای این نقش عملکردی دوچندان داشته باشند، اما راه اندازی و تداوم یک نشریه بین دانشگاهی سیاسی مصائب و مشکلاتی دارد که این مشکلات از کسب مجوز تا سایر مراحل موجب کم شدن تعداد نشریات بین دانشگاهی شده است.»
این دانشجوی دانشگاه علامه طباطبایی از روند درازمدت اخذ مجوز انتشار یک نشریه دانشجویی در دیگر دانشگاه‌ها در مقررات کنونی انتقاد کرد و هم چنین از برخوردهای متفاوت دانشگاه‌ها با نشریات دانشجویی بین دانشگاهی سخن به میان آورد که نشان از نبود وحدت رویه در خصوص امور مربوط به نشریات دانشگاهی دارد.
عضو کمیته ناظر بر نشریات دانشگاه علامه طباطبایی اظهار داشت: «یکی دیگر از مشکلاتی که نشریات بین دانشگاهی با آن دست به گریبان هستند برچسب «زنجیره‌ای» خوردن است. به محض این که نویسندگانی از سایر دانشگاه‌ها در یک نشریه می‌نویسند، حراست و سایر نهادهای ذی ربط نسبت به موضوع حساس می‌شوند و بعضاً دیده شده است که اصرار بر ممنوع بودن انتشار مطالب دانشجویان سایر دانشگاه‌ها در یک نشریه داشته‌اند.» جلالی سخنان خود را با ابراز امیدواری نسبت به به حل مشکلات و مسائلی که در حوزه نشریات وجود دارد به اتمام رساند.
امین رمضانی: «انتقاد از برخی مسوولین دانشگاهی و دانشکده‌ای، هزینه‌ای به مراتب سنگین‌تر از انتقاد از مسوولین والامقام نظام دارد»
امین رمضانی، آخرین سخنران دانشجویی این نشست بود که سخنان خود را با این جمله آغاز کرد که «بارها کفته شده است که انتقاد از برخی مسوولین دانشگاهی و دانشکده‌ای، هزینه‌ای به مراتب سنگین‌تر از انتقاد نسبت به مسوولین والامقام نظام دارد». وی از مسوولینی در سطح دانشگاه‌ها گفت که توان اداره یک دانشکده را ندارند، اما از کوچک‌ترین انتقادی می‌ترسند که نکند آشوب و بلوا به راه بیافتد. دبیر شورای صنفی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران گفت: «حداقل انتظار ما از مسوولین وزارت علوم این است که تلاش بشود لااقل قبح قانون شکنی در دانشگاه‌ها برای مسوولین دانشگاهی جابیفتد».
مدیرمسوول نشریه صنفی جنگل افزود: «ما در دانشگاه‌ها مشکل جهل به قوانین را نزد مسوولین و کارشناسان را داریم. بنابراین باید دوره‌های آموزش عمومی مناسبی برای کارمندان مربوطه در دانشگاه‌ها برگزار شود». عضو کمیته ناظر بر نشریات دانشگاه تهران در انتها به فرازهایی از سخنان امام علی (ع) اشاره کرد و گفت: «اگر ما به اندازه کسانی که قانون شکنی می‌کنند، بر اجرای حق و قانون پافشاری و مداومت می‌کردیم مشکلات حل می‌شد».
گفتگو به خودی خود بخشی از هدفی است که نشریات دانشجویی دنبال می‌کنند
پس از اتمام سخنان دست اندرکاران نشریات دانشجویی، معاون فرهنگی وزیر علوم با ابراز خرسندی از برگزاری این جلسه و تشکر از نظم و کیفیت حاکم بر فضای آن گفت: «این یکی از بهترین جلساتی بود که من با فعالین فرهنگی داشته‌ام و خوشحالم که دوستان حاضر در جلسه خیلی دقیق، خونسرد و به صورت حرفهای مطالب مدنظر خود را گفتند. بخشی از نکاتی که مطرح شد را طبیعتاً ما نمی‌دانستیم و بخش دیگری را در جریان بودیم اما همین طرح دوباره این نکات هم قطعاً اثرگذار است. شما هم از گفتن و یادآوری خسته نشوید، چرا که وقتی این نکات به زبان‌های مختلف یادآوری و بیان شود، انگیزه و عزم بیشتری برای اجرای آن ایجاد می‌شود. بنابراین این جلسات برای ما مؤثر و مفید است.»
وی در ادامه با اشاره به ضرورت گفتگو گفت: «خود این گفتگوها و خود این فعالیت‌ها، بخشی از هدفی است که در انتشار نشریات دانشجویی وجود دارد. کارکرد نشریات دانشجویی همین است که حرفهای خود را به گوش عده‌ای برسانند. مخاطبین نشریات دانشجویی، دانشجویان و اساتید و کارکنان هستند، بنابراین شما هم احتمالاً می‌خواهید که مسوولان تحلیل‌ها و نظرات و نقدهای شما را بشنوند. از این رو خود همین جلسات کاری را می‌کنند که نشریات شما می‌کنند و این اتفاق خوب و مثبتی هست. خواهش من هم این است که انشاالله این جلسات استمرار یابد، حالا نه فقط با بنده، بلکه حتی با مسوولین دیگر و درخواست من این است که این سنت را جا بیندازید. ما از این قبیل جلسات استقبال می‌کنیم؛ جلسه‌ای که در آن گفتگو هست، نقد در چارچوب ادب و اخلاق و قانون است. امیدواریم که این جلسات لااقل هر نیمسال یک بار برگزار شود.»
باید در همه حال امیدوار بود
سیدضیا هاشمی در ادامه گفت: «حالا که شما نقد کردید، بگذارید من هم نقدی بکنم؛ ما ۴۳۰۰ نشریه داریم که تعداد زیادی از آن فعال و بخشی غیرفعال است. یعنی ما ۴۷% رشد کمی نشریات داشتیم، خود این نشان می‌دهد که اوضاع اینقدر هم تیره و تار نیست و اینگونه نیست که فضا در سطح دانشگاه‌ها تغییر نکرده باشد. هرچند به هرحال مسائلی هم هست ولی بالأخره این حرف این دوست ما در جلسه حرف درستی است که به هرحال ما امیدواریم، چرا که باید در همه حال امیدوار بود.»
وی افزود: «چه شما و چه من و چه دوستان شما و چه همکاران بنده، هرچند ممکن است زمانی هم احساس خستگی کنیم، تبعیض ببینیم، ظلم ببینیم ولی به هرحال نباید خسته بشویم، چون که همیشه راه برای خسته شدن باز است. هنر در خسته نشدن و جدی بودن و تداوم است.»
معاون فرهنگی وزیر علوم بر ضرورت شنیدن حرفهای مختلف تأکید کرده و گفت: «همانطور که شما انتظار دارید ما حرفهای شما را بشنویم که توقع درستی هم هست، شما هم باید عملاً آمادگی شنیدن حرفهای متفاوت دیگران را داشته باشید.»
وی سپس از رشد کیفی نشریات در سالهای اخیر سخن گفت و افزود: «من به خودم می‌بالم که می‌بینم اکثر شما در همین دو سه سال اخیر مجوز انتشار گرفته‌اید. از این رو ما خوشحالیم که بخشی از وظایفمان را توانسته‌ایم انجام دهیم. علاوه بر این، اقدامات مثبت دیگری هم روی داده است؛ مثلاً برای نخستین بار، نمایندگان نشریات توانستند در حضور رئیس جمهور نظرات خود را بیان کنند.»
دانشگاه امن می‌خواهیم و نه امنیتی
عضو هیات علمی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران در ادامه گفت: «ببینید شما تحت فشارید اما اگر فشارهایی که بر شما هست را جمع کنید و انتقاداتی که نگاه دیگر موجود در دانشگاه دارد را هم به این اضافه کنید، تنها بخشی از مطالبات و انتظاراتی است که از بنده و همکاران من خواسته می‌شود، چون که با همین نوع مشکلاتی که شما دارید، البته به گونه‌ای متنوع‌تر، در حوزه‌های دیگر مثل تشکل‌های سیاسی هم مواجهیم یا در کانون‌های فرهنگی هنری. آنها هم مثل شما مشکل بودجه و عدم حمایت‌های مادی و معنوی و آموزش مسوولان و … دارند و خب ما هم مسوولیت پذیرفته‌ایم و باید نسبت به همه مسائل پاسخگو باشیم و پیگیری کنیم. وقتی هم که پیگیری می‌کنیم، بالاخره به یک کسی برمی خورد. مثلاً من در جمعی سخنرانی کردم و گفتم این سیاست‌های دولت است و اگر جز این رفتار کنید، از سیاست‌های دولت خارج شده‌اید. مثلاً نظر دولت این است که ما دانشگاه امن می‌خواهیم و نه امنیتی. نتیجه‌اش این شد که کمپینی علیه معاونت فرهنگی شکل گرفت که اینگونه نباید با ما حرف می‌زدی! البته من هم در پاسخ گفتم که وظیفه قانونی من این بوده که این حرفها را بزنم و تذکر بدهم.»
معاون فرهنگی وزیر علوم گفت: «از طرف دیگر در بعضی از دانشگاه‌های شما در همین روزهای اخیر، فشارهای مضاعفی بر روی مسوولین فرهنگی دانشگاه وارد شده که فلان تخلف در دانشگاه رخ داده و شما باید بیایید و توضیح بدهید. یعنی بالأخره این فشار در سطوح مختلف وجود دارد. بنابراین حقیقتاً کار شما سخت است اما سخت‌تر از کار شما، کار همکاران من در سطح معاونت‌های فرهنگی دانشگاه‌هاست که شما دارید نقدشان می‌کنید که البته خیلی از انتقادهایتان هم به حق است. ولی درخواست من این است که کمک کنید. این شرایط موجب نشود که شما بگویید خسته شدیم. نه خسته نشوید! بخشی از این انتقادات وارد است و ما هم با کمک و تذکر شما سعی می‌کنیم که مسائل را رفع کنیم.»
ما با تهیه و انتشار کتابچه منشور حقوق دانشجویی، حقوق دانشجویان را به آنها آموزش دادیم
هاشمی در پاسخ به یکی از انتقادات مطرح شده در جلسه، مبنی بر لزوم اهتمام به آموزش مسوولین و کارشناسان فرهنگی دانشگاه‌ها گفت: «آموزش رویه ثابت ماست. ما جلسات آموزشی برای کارشناسان و مدیران و معاونین فرهنگی می‌گذاریم؛ به عنوان مثال در هر اجلاسی که با حضور معاونین فرهنگی دانشگاه‌ها برگزار می‌شود، کارگاه‌ها و جلساتی آموزشی برگزار می‌کنیم و از طرف دیگر این دستورالعمل‌ها را مدام منتشر می‌کنیم و در اختیار همکاران قرار می‌دهیم و حتی گاهی اوقات خود من در جلسات به ماده‌ای ارجاع می‌دهم که به نوعی لزوم عمل بر طبق مقررات را به رخ بکشم.»
معاون فرهنگی وزیر علوم با اشاره به کار مفصلی که بر روی تهیه و تدوین کتابچه منشور حقوق دانشجویی صورت گرفت، گفت: «همین کتابچه منشور حقوق دانشجویی را در راستای همین وظیفه آموزشی تهیه کردیم و روی پایگاه اینترنتی معاونت فرهنگی گذاشتیم. در واقع ما با تهیه و انتشار این کتابچه، گفتیم که دانشجویان این حقوق را دارند. حالا به ما می گویند چرا می گویید حقوق دانشجویی؟ مگر دانشجو تکلیف ندارد؟ پاسخ ما این است که چرا دانشجو تکلیف هم دارد، اما ما با صد بیان مختلف تکالیف دانشجویان را به آنها گفتیم، حالا یک بار هم بیاییم حقوقشان را به آنها بگوییم.»
به محض رویت نامه شما از روسای دانشگاه‌ها خواستم که امور مربوط به نشریات دانشجویی تسهیل بشود
هاشمی در پاسخ به اینکه مشکلاتی در مقام عمل به این مقررات در دانشگاه‌ها وجود دارد، گفت: «من به محض اینکه نامه شما را دیدم، در اجلاس روسای دانشگاه‌ها روی نامه شما اقدام کردم و از روسای دانشگاه‌ها خواستم که این مطالبات مطرح است و باید امور مربوط به نشریات دانشجویی تسهیل بشود، باید حمایت صورت بگیرد و باید بودجه تقویت بشود. دیروز هم برای نخستین بار به بحث بودجه فرهنگی دانشگاه‌ها ورود کردم و گفتم بودجه فرهنگی محدود است و باید افزایش پیدا کند. این حمایت مالی محدود یکصدهزار تومانی ما از نشریات دانشجویی هم از محل همان بودجه محدودی است که در اختیار ماست و تنها به این دلیل است که به دانشگاه‌ها یادآوری کنیم که نشریات دانشجویی هم وجود دارند و باید از آنها حمایت کرد. وگرنه خود شما هم به خوبی اشاره کردید که بودجه شما در همان دانشگاه است و باید بخشی از همان بودجه فرهنگی مصوب دانشگاه به شما اختصاص داده شود، چرا که بودجه‌های وزارت علوم غیرمتمرکز است و بودجه هر دانشگاه در خود دانشگاه تعیین می‌شود. ولی با این حال ما هم به روسای دانشگاه‌ها و هم به اعضای هیأت امنا تأکید کردیم که بودجه فرهنگی باید تقویت بشود. البته اگر بودجه ما هم تقویت بشود، می‌توانیم حمایت بیشتری کنیم. هرچند خود شما هم می دانید که همین حمایت‌های مستقیم هم قبلاً وجود نداشته است و الآن هم بیشتر برای این است که ما به دانشگاه‌ها یادآوری کنیم که این لیست نشریات دانشجویی شماست و بروید آن را مرور کنید و یادتان باشد که بایستی از آنها حمایت کنید.»
نظارت بر دانشگاه‌ها، جدی‌تر می‌شود
رییس شورای مرکزی ناظر بر نشریات دانشگاهی وزارت علوم گفت: «بحث دیگری که شما هم در نامه خودتان و هم در جلسه امروز از ما خواستید، بحث نظارت بر عملکرد مسوولین امر در دانشگاه‌هاست که ما هم در حال شروع به انجام این کار هستیم. ما برای اعمال قانون، نظارت بر این فعالیت‌ها را تقویت می‌کنیم. البته این نظارت ما نظارت همدلانه و دستگیرانه است، چرا که بالاخره به مجموعه همکارانمان در بخش‌های فرهنگی دانشگاه‌ها اعتماد داریم. منتها این نظارت نقش یادآوری، آموزش و در واقع ارائه مشورت دارد و انشاالله جدی‌تر می‌شود. اما بخش دیگری از کار بر عهده خود شماست. خود شما باید مستقیماً یا از طریق نمایندگانتان در کمیته ناظر، نظارت کنید و از حق خودتان دفاع کنید، هرچند من هم وظیفه دارم و قطعاً یادآوری می‌کنم و تذکر می‌دهم. اما خب حق گرفتنی است؛ ما این را به تمامی فعالین دانشجویی در تمامی طیف‌ها و زمینه‌ها و سلایق می گوییم.»
هاشمی درباره دیگر موارد تخلفاتی که در برخی دانشگاه‌ها در خصوص ترکیب کمیته‌های ناظر و … وجود دارد، گفت: «موارد را حتماً به ما منعکس کنید. ما در وزارت علوم حتماً پیگیری خواهیم کرد.»
من مکرر در مکرر گفته‌ام که نظارت قبل از انتشار نباید باشد
معاون فرهنگی وزیر علوم با اشاره به دیگر دغدغه‌های مطرح شده در جلسه گفت: «درباره نظارت قبل از انتشار، من مکرر در مکرر گفته‌ام که نظارت قبل از انتشار نباید باشد و طبق قانون خلاف است. اما نظارت پس از انتشار اگر طبق قانون صورت گرفته باشد، مورد حمایت ماست و نشریه‌ای که در یک مسیر قانونی در کمیته ناظر توقیف شده باشد، دیگر از نظر ما هم توقیف شده است، مگر اینکه نسبت به رأی توقیف صادره اعتراض شود و در مراجع تجدیدنظر رأی صادره طبق مقررات نقض شود. درباره دخالت‌های غیرقانونی دیگر نهادها هم ما همیشه گفته‌ایم و پیگیری کردیم و تذکر دادیم و در بعضی جاها هم نتیجه خوبی گرفته‌ایم.»
وی در ادامه برخی دغدغه‌های مطرح شده در جلسه را دغدغه‌های مشترک خواند و اضافه کرد: «درباره حمایت معاونت‌های آموزشی و پژوهشی از نشریات علمی، ما هم اعتقاد داریم که معاونت‌های آموزشی و پژوهشی باید حمایت بکنند. هم چنین پیشنهاد آقای جلالی برای تأسیس سامانه‌ای برای ارجاع درباره سؤالات و شکایات و …، پیشنهاد خوبی است و تعقیب کنید که با پیگیری‌های دکتر ایرجیان شاالله به نتیجه برسد.»
اجازه بدهیم مسائل دانشگاهی در سازوکارهای قانونی درون دانشگاهی حل بشود
دکتر هاشمی در بخش پایانی اظهارات خود در پاسخ به انتقادات طرح شده نسبت به ورود مراجع قضایی به مسائل دانشگاهی و احضار فعالین نشریاتی گفت: «قوه قضاییه طبق قانون حق دارد که در حوزه‌های مختلف ورود کند اما ما با قوه قضاییه این گفتگو را داریم که لطفاً تا جایی که ممکن است پیگیری این حق را در تعامل و تفاهم تعقیب کند. قوه قضاییه می‌گوید این نشریه یا این فرد تخلف کرده و من باید پیگیری کنم، ما می‌گوییم اجازه بدهید این مسائل در مسیر خودش برود و بگذارید سازوکارهای قانونی درون دانشگاهی به جریان بیفتند، حالا اگر جواب نداد بعد شما ورود کنید. به هرحال الآن قوه قضاییه پانزده میلیون پرونده دارد، بنابراین کم کار ندارد که بخواهد حالا به این حوزه هم ورود پیدا کند. ما در واقع می‌خواهیم به قوه قضاییه کمک بکنیم. حالا ما کمک می‌کنیم و بعضاً هم جواب گرفته‌ایم. در یک مواردی گفتگو کرده‌ایم و مقامات قضایی استقبال کرده‌اند و در یک جاهایی هم به نتیجه نرسیده‌ایم.»
معاون فرهنگی وزیر علوم سخنان خود را با ابراز امیدواری نسبت به اینکه این جلسه با پیگیری نمایندگان نشریات دانشجویی در شورای مرکزی ناظر و مسوولین و کارشناسان فرهنگی در وزارت علوم، منجر به نتایج خوب و مثبتی شود، به پایان برد و گفت: «البته قطعاً هیچ جلسه‌ای بی نتیجه است، چرا که در خود جلسه ما ایده می‌گیریم، امید می‌گیریم و به سرمایه اجتماعی‌مان افزوده می‌شود.»
در این نشست، معاون فرهنگی وزیر علوم به همراه مدیر کل اداره فرهنگی و اجتماعی و مدیر اداره فرهنگی وزارت علوم حضور داشتند.