نرگس محمدی در نامه‌ای از زندان، ضمن گزارش اعمال خشونت فیزیکی علیه بازداشتی‌های زن، از هموطنان شجاع، مجامع بین‌المللی حقوق بشر، نهادهای زنان و فمینیست‌های جهان، روزنامه‌نگاران و نویسندگان از جمله از گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل تقاضا کرده مانع تشدید و تداوم «خشونت‌های مرگبار» حکومت علیه زنان معترض ایران شوند.
نرگس محمدی، فعال حقوق بشر زندانی در اوین، بار دیگر در نامه‌ای از زندان درباره شدت گرفتن «خشونت فیزیکی» هولناک و تکان‌دهنده حکومت علیه «زنان» معترض، اعلام نگرانی کرده و از جهانیان خواسته مانع تشدید و تداوم خشونت عریان حکومت علیه «زنان» ایران شوند.
این فعال حقوق بشر نوشته است:
طی ماه‌های اخیر شاهد بوده‌ایم که زنان و دخترانی با سر و صورت و بدن‌های کبود و آسیب‌دیده وارد بند شده‌اند. با ورود هر کدام از زنان آسیب‌دیده، شوکه و نگران شده، به دفتر بند مراجعه کرده و اعلام نگرانی کرده ایم، اما «خشونت فیزیکی»علیه زنان آن چنان شدت گرفته که اطلاع و اعتراض کاری از پیش نمی برد.
او به عنوان نمونه به زنی ۷۰ ساله اشاره کرده بیش از سه ماه پیش شب بازداشت آنقدر ضرب و شتم شده بود که سیاهی دور چشمش، کبودی صورت و بدنش تا ۲۵ روز بعد که با قرار وثیقه از زندان خارج شد، از بین نرفت. او از ناحیه سر ضربه‌های ترسناکی خورده بود که نگران آسیب در ناحیه سر بود.
در نمونه‌ای دیگر او به دختری ۲۰ ساله اشاره کرده که مدتها بعد از ورود به بند از درد در ناحیه دنده‌ها شاکی بود. طبق نوشته نرگس محمدی، او شب بازداشت در خیابان توسط مأموران مرد ضرب و شتم شده بود و پزشک بهداری اوین آسیب‌دیدگی در ناحیه دنده‌اش را تأیید کرد.
نرگس محمدی همچین به ورود دختری به بند اشاره کرده که یک ماه پیش با گونه ورم‌کرده و جراحت وارد بند شده است. به گفته نرگس محمدی بازوها و دستهای این دختر پر از کبودی بود و پزشک بهداری گفته بود که استخوان گونه، مو برداشته است. او موقع غذا خوردن ناله می‌‌کرده. مأموری به صورتش ضربه زده و مأموری دیگر با دستش دو طرف فکش را فشار داده بود که آرواره اش صدا داده و قادر به جویدن راحت نبود.
طبق گزارش نرگس محمدی، زنی دیگر گفته او را یک روز در جایی نگه‌داشته‌اند که مردهای مأمور سیلی به صورت و لگد به شکمش می‌زدند و تهدید می کردند و حتی دوربینی هم در آن سلول نبود. این زن سپس به وزرا و بعد به اوین منتقل شد.
نرگس محمدی با اشاره به این نمونه‌ها نوشته است به دلایل متعدد سیاسی – امنیتی تعداد بسیار محدودی از بازداشت‌شدگان به بند زنان زندان اوین منتقل می‌شوند، با این حال در سه ماه گذشته او در زندان اوین شاهد مواردی از ضرب و شتم و جرح شدید بوده است. این موارد شامل بازداشتی‌های بی‌نام و نشانی بوده که به دلیل تحت تعقیب، محاکمه و تهدید بودن، برخوردهای خشونت بار و فیزیکی را رسانه‌ای نمی‌کنند و خانواده‌ها نیز از بازگو کردن آن اجتناب می‌کنند.
نرگس محمدی نوشته است:
به عنوان یکی از شاهدان اعمال «خشونت هولناک و کشنده فیزیکی» توسط حکومت علیه زنان معترض اعلام می‌کنم که اعمال این سطح از «خشونت فیزیکی» در محل بازداشت و بازداشتگاه‌های غیر قانونی، «شکنجه‌ای سیستماتیک» برای ایجاد «ارعاب و وحشت» است که می‌تواند فجایع جبران‌ناپذیری را رقم بزند، خشونتی که طی ماه‌های گذشته شاهد شدت گرفتن آن بوده‌ایم.
این فعال حقوق بشر از هموطنان شجاع، مجامع بین‌المللی حقوق بشر، نهادهای زنان و فمینیست‌های جهان، روزنامه‌نگاران و نویسندگان از جمله از گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل تقاضا کرده مانع تشدید و تداوم «خشونت‌های مرگبار» حکومت علیه زنان معترض ایران شوند.
نرگس محمدی خطاب به حکومت تأکید کرده که تشدید خشونت و سرکوب، نه تنها اراده مردم برای گذار از نظام دینی استبدادی را سست نخواهد کرد، بلکه راهی جز آن را پیش روی مردم باقی نخواهد گذاشت.
این فعال حقوق بشر زندانی، اخیرا در حکمی جدید به یک سال حبس تعزیزی دیگر محکوم شد. بر این اساس، مجموع احکام مجازات این زندانی سیاسی از سوی قوه قضاییه جمهوری اسلامی به ۱۰ سال و ۹ ماه زندان تعزیزی و ۱۵۴ ضربه شلاق تعزیزی افزایش یافت. این سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر در پرونده اخیر به اتهام «تبلیغ علیه نظام از طریق دادن بیانیه از داخل زندان» محکوم شده است.
او در بیانیه خود به «تعرض و اذیت و آزار جنسی زنان» در بازداشتگاه‌ها و محل بازداشت اعتراض کرده و نامه‌ای خطاب به جاوید رحمان، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران نوشته بود.
نرگس محمدی چندی قبل به مناسبت چهلمین سالگرد اعدام ۱۰ زن بهائی در شیراز، طی نامه‌ای اعدام آنها را «تجسم تصویر و افشای ماهیت حکومت استبدادی زن‌ستیز دینی» توصیف کرد.
زمانه