▫️می‌خواهند گشت ارشاد را دوباره راه بیندازند؟ این محصول یک استیصال بزرگ است، استیصالی که روزی خواست با جریمه‌های سنگین و محرومیت از حقوق شهروندی و قرار دادن کسبه در برابر زنان از پیشروی نافرمانی مدنی ممانعت به عمل آورد و روزی دیگر به گشت ارشاد رجعت می‌کند تا به حامیانش بگوید تسلیم نشده‌ام.
▫️ما با جنون افسارگسیخته‌ای مواجه هستیم، حاکمیتی که هنوز از قتل مهسا درس نگرفته و خود به یکی از محرّک‌های اصلی جنبش‌های اجتماعی در ایران تبدیل شده. حاکمیتی که هر چه در مذمّت ظلم به فلسطینی‌ها گفت خود در تهران و دیگر شهرها بدترش را اجرا کرد، چون این‌بار مساله تعدّی به جان و روان هموطن است؛ هر چه از تشیع و ظلم به امامان شیعه گفت، خود مجری روضه‌خوانی‌هایش شد.
▫️جنون افسارگسیخته یعنی حاکمیتی که خود را جدا از اکثریت مردم تعریف کرده و دلخوش به حمایت اقلیت حامی جذب‌شده با رانت نفت است؛ برای همین درون این حاکمیت حتی انسجام سلطه‌گری وجود ندارد. روزی می‌گویند نمی‌توانیم همه‌ی نافرمان‌های مدنی را بازداشت کنیم و روزی دیگر جنون‌وار با ماشین گشت تحقیر به قلب شهر می‌زنند تا به حامیان خود بگویند تسلیم نشده‌ایم در حالی که خوب می‌دانند کار از کار گذشته و چهره شهر رنگارنگ شده، عده‌ای روسری به‌سر و عده‌ای بی‌روسری. چادری و غیرچادری. با دامن و بی‌دامن.
▫️در برابر این رنگارنگی آزاردهنده برای حکومت‌های تمامیت‌خواه، حاکمیت چون خرسی زخمی از نیش انبوه زنبورها هر از گاهی حرکتی می‌کند و نمایشی از قدرت؛ نمایشی که بیشتر از اقتدار نشانه‌ای از استیصال است؛ استیصال در برابر جمعیتی دوربین به دست که یادآوری می‌کنند دهه شصت گذشته هر چند خدایش جنون‌وار بازگشته.
▫️خدای دهه شصت با منطق همان دوران می‌خواهد اعمال زور کند اما غافل از آنکه نه جامعه آن روزها اینقدر یکدست است و نه می‌شود دوربین‌های افشاگر را جمع کرد و نه می‌شود از اجتماع اراده‌های معترض همچنانکه در جنبش مهسا دیدیم جلوگیری کرد. شما جای این حاکمیت مستاصل با نگاه دهه شصت باشید که هیچ راه حلی جز نمایشی از زور در بزنگاههای خاص ندارد، چه می‌کنید؟ گاهی به نمونه‌ای از شهروندان عصیانگر حمله می‌کنید تا درس عبرتی بشود برای دیگران.
▫️اما نقطه ضعف تمامیت‌خواهان در جهل آنهاست. فراموش کرده‌اند زهرا بنی‌یعقوب همان پزشک مظلومی که در سال ۸۶ قربانی گشت ارشاد در همدان شد تا مهسای امینی تا بسیار بسیار دیگر زنان شجاع به زبان جان اعلام کرده‌اند در برابر این ماشین وحشت می‌ایستند؛ ماشینی که نماد سلطه است. اما دیکتاتوری می‌تواند بشنود ولی بر گوش‌هایش پنبه می‌زند. دوست دارد نشنود و دیر می‌شنود خیلی دیر.
*کانال نویسنده