اکنون وقت آن رسیده که پرسیده شود هر آنکه خود را متعهد به جنبش چپ و کارگری در ایران میداند به یک سوال کلیدی پاسخ دهد، و آن اینکه، آیا اساسا به همگرایی و اتحاد در صفوف طبقه کارگر باور دارد و اگر خود را ملزم و متعهد به آن می داند به چه میزان و با کدام روشهایِ عملی، نظری و سیاسی در راستای این خواست مبرم و اساسی تلاش کرده است…؟ به طور قطع پاسخ صریح و شفاف به این پرسش می تواند جایگاه و تعهد واقعی رفقایی که در جرگه چپ فعال هستند را آشکار خواهدکرد. پر واضح است برخی از رفقا به دلایل فکری و سیاسی اعتقاد به موضوع همگرایی و همکاری ندارند که این دسته از رفقا از نائره این بحث خارج هستند.
به حسب مشاهداتی که بعمل آمده و حتما بسیاری از رفقا واقف به آن هستند بخشی از رفقا در کسوت چپ در داخل خود را متعهد به جنبش چپ می دانند که عمدتا به دنبال مطالعه گزینشی برخی مطالب از افراد و جریانهای چپ هستند. اینان در تایید و نقد برخی دیدگاههایی اظهار نظر میکنند که عمدتا از طریق شبکه های اجتماعی و سایتها در اختیارشان قرار میگیرد. این دسته از رفقا تاثیر گذاری چندانی در عرصه یاد شده ندارند و اگر هم باور به این خواسته مهم دارند اما عملا پیگیر نظرات خود درشبکه های اجتماعی نبودند و یا به هر دلیلی قادر به طرح نظرات خویش نیستند. از این رو می توان گفت، پیام حزب توده ایران به کنگره حزب چپ ایران این دسته از رفقا را مورد توجه و مخاطب قرار داده و با تحلیل دقیق از حساسیت شرایط اجتماعی و سیاسی بگونه ای واقعگرایانه اهمیت مسئله ای که در پیش روی نیروهای چپ قرار دارد را مطرح کرده است.
اما رفقایی که بصورت واقعی فعال هستند و نظرات خود را در ارتباط با گروهای منتسب به خود مطرح میکنند و بازتاب دیدگاه شان در ارتباط با تصمیهای سیاسی سازمانهای مربوطه را شاهد هستیم، از سوی این دسته از فعالین چپ نیز توجه لازم در ارتباط با روشهای مناسب جهت همگرایی و همکاری اتخاذ نشده و نظر و دیدگاهی مسئولانه از سوی گروههایِ چپ مشاهده نشده است.
به باور من و حتما بسیاری از رفقا با نگاهی سریع در بازنگری به تاریخ جنبش کارگری، یکی از مهلکترین ضعفهای جنبش چپ در کشور ما جدایی و ناهمگرایی بوده است. این مسئله برای بسیاری از رفقایی که در راستای اهداف و خواستهای مهم جنبش کارگری و مردمی در قالب احزاب و سازمانها مبارزه میکنند تردیدی باقی نگذاشته است. به رغم این ضعف آشکار از دیرباز تا کنون، تلاش لازم و مستمر برای رفع و زدودن موانع آن و پیامدهایی که آسیب جدی بر پبکر جنبش چپ وارد کرده، صورت نگرفته است. آیا اکنون که ما شاهد بروز رخدادهای سیاسی در پرتو جنبش اجتماعی و مردمیِ زن زندگی آزادی هستیم و از طرفی تبلیغات سیاسی مستمر کشورهای سرمایه داری از طریق آلترناتیو سازی با انگیزه روی کار آوردن وابسته گان و مزدوران شکست خورده رژیم پهلوی موجه ایم ، نباید به این معضل مهم جنبش چپ بپردازیم و از همه نیروها در داخل و خارج بخواهیم در راستای روشها و مکانیسم های مناسب جهت همگرایی، همکاری عملی داشته باشند..؟
پیام حزب توده ایران به کنگره حزب چپ ایران در همین راستا نوید روشن و بسیارمهمی را در محتوای خود دارد که در شرایط خطیر کنونی می تواند مورد توجه همه گروها و افراد مستقل چپ قرار گیرد. در پیام حزب آمده( حزب توده ایران معتقد است که همکاری و اتحاد عمل نیروهای چپ و مترقی در عقب نشاندن و سرانجام حذف حکومت ولایی یکی از عوامل تعیین کننده مرحله گذار از حکومت دیکتاتوری و تحقق آزادی و دمکراسی و برقراری عدالت اجتماعی در چارچوب جمهوری ملی و دمکراتیک است) واکنش رففا در داخل و خارج به پیام آشکار حزب چیست…؟ در زمان تشکیل کنگره حزب چپ ایران پیام تبریک حزب توده ایران به مناسبت برگزاری کنگره صادر شد و در آن پیام تلاش رفقای حزب چپ را درراستای سیاستهایی که منطبق با خواستهای کارگران و زحمتکشان و در پیوند با پیشبرد اهداف جنبس مردمی آمده بود را شاهد هستیم .این پیام از یکسو نشانگر تلاش حزب توده ایران برای رسیدن به هدفهای مشترگ در پیش رو است و از سوی دیگر تلاش جهت زدودن واز بین بردن برخی روشها وسیاستهای جدایی افکنانه و مرزبندیهای تصنعی و ساختگی وحدت شکنانه است که هم اکنون عمده ترین ضعف جنبش کارگری محسوب می شود. در همین رابطه حزب با استقبال و شادباش به همین مناسبت توجه حزب چپ را معطوف به شرایط بحرانی کشور ما و جهان کرده و تاکید بر تدوین برنامه موثری برای کمک به گسترش سازماندهی و پیروزی مبارزه ضد دیکتاتوری کنونی میهن مان در سپهر مبارزاتی حزب چپ مطرح کرده و برای آن آرزوی موفقیت میکند.
الف- آشنا