[گزارش دانشجویان دانشگاه تربیت‌مدرس از سرکوب شورا و فعالیت صنفی]
با توجه به اوضاع بد اقتصادی موجود و آسیب‌پذیر بودن اقشار مختلف جامعه، شوراهای صنفی در دانشگاه‌ها، تنها نهادی هستند که می‌توانستند به عنوان حافظ منافع صنف خود در بعضی موارد از صدمات وارده به دانشجویان بکاهند. اما با افزایش بحران‌ها و تنش‌های سیاسی، فعالیت صنفی به کلی سرکوب شد به گونه‌ای که هم‌اکنون در اغلب دانشگاه‌ها شورای صنفی تشکیل نشده است.
وضعیت در دانشگاه تربیت مدرس مانند دیگر دانشگاه‌های تهران بخصوص بعد از جنبش “زن، زندگی، آزادی” به سادگی قابل وصف نیست. تعهد، تهدید، توبیخ، تماس‌هایی با شماره‌های خصوصی، پرونده‌سازی، افزایش تعداد دوربین‌های مدار بسته، پرونده‌های همیشه باز، تقویت نیروهای خودسر، و افزایش تعداد نیروهای حراستی، تنها بخشی از سرکوب‌های صورت‌گرفته در فضای دانشگاه است.
در جایی که حرف زدن از بدهی‌ترین حقوق دانشجویی مثل غدا و خوابگاه نیز تهدید امنیت ملی تلقی می‌شود، تنها نهاد دانشجویی و رسمی دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس یعنی شورای صنفی، خلع ید شده و اعضای آن مطابق با میل مسئولین حراست و ریاست و معاونت دانشجویی انتخاب می‌شوند. در این راستا می‌توان به اعلام موضع آن‌ها در یک سال اخیر استناد کرد. موضعی که در جهت دفاع از کرامت و حقوق پایمال شده دانشجویان گرفته نشد بلکه برای خوشامد مسئولین اتخاذ می‌شد.
شورای صنفی که تنها نهاد موجود برای برای بهبود کیفیت زندگی دانشجویان است، در سیطره‌ی کامل سیاستی‌است که روز به روز زندگی را چه در بیرون از دانشگاه و چه در داخل دانشگاه سخت و طاقت‌فرسا می‌کند.
در نبود شورای صنفی، این دانشگاه پاسخگوی مسائل و مشکلات دانشجویان نیست. در ادامه بخشی از مشکلات دانشجویان به اختصار عنوان شده است:
– اختصاص ندادن خوابگاه به دانشجویان ورودی ۹۶ دکتری در روزهای اخیر.
– کسر نمره‌ی غیر قانونی به بهانه‌ی تاخیر در دفاع از رساله‌ها و پایان‌نامه‌ها.
– افزایش میزان اجاره اتاق‌‌‌ها خوابگاهی و دو برابر شدن قیمت غذا به بهانه‌ی به پایان رسیدن سنوات (بدون در نظر گرفتن ۲ سال تعطیلی دوران کرونا) برای دانشجویان سال‌های قبل از ۱۴۰۰.
– محدود شدن خوابگاه‌های دانشجویی متاهلی و بسته شدن امکان واگذاری خوابگاه برای دانشجویان متاهل.
– فشار برای چاپ مقاله‌ی اجباری برای فارغ التحصیلی و گرفتن مدرک تحصیلی.
مسئولینی که کار صنفی در محدوده قوانین را هم بر نمی‌تابند، نه تنها اقدامی برای برگزاری انتخابات انجام نمی‌دهند بلکه از هر توانی برای جلوگیری از تشکیل شدن آن انجام می‌هند. و اکنون قانون‌هایی علیه قوانین قبلی خود به اجراء درآوردند.