محمد مقیمی وکیل وی اعلام کرد: «موکلم آتنا فرقدانی، متوجه مسموم بودن غذایش در زندان قرچک شده و از خوردن آن خودداری کرده. وقتی به بوفه زندان برای تهیه غذا مراجعه کرده از سوی چند زندانی جرایم عادی که از سوی نظام اجیر شده‌اند، مورد ضرب و جرح قرار می‌گیرد و مجروح می‌شود.»
بر پایه اعلام محمد مقیمی، وکیل دادگستری، مسئولان زندان قرچک دست‌کم یک‌بار تلاش کرده‌اند تا با خوراندن غذای مسموم به آتنا فرقدانی، جان او را در معرض خطر جدی قرار دهند. عدم رعایت اصل تفکیک جرائم و بی‌توجهی مسئولان قضائی به مسئولیت حفظ امنیت و سلامت زندانیان از جمله دلایل در خطر قرار گرفتنِ جان زندانیان سیاسی است. بر اساس شواهد موجود، مسئولان زندان‌های ایران، در بسیاری از موارد، زندانیان با جرایم خطرناک را در کنار فعالان مدنی و سیاسیِ محبوس نگه‌داری می‌کنند تا بدین طریق، فشار مضاعفی را بر زندانیان سیاسی اعمال کنند. «جداسازی زندانیان بر‌اساس جرایم ارتکابی» از جمله مفاد مندرج در «قطع‌نامه تعیین حداقل مقررات معیار برای رفتار با زندانیان» و همچنین «قطع نامه اصول اساسی رفتار با زندانیان» است که در مجمع عمومی سازمان ملل متحد به‌تصویب رسیده است. در این قطع‌نامه‌ها تأکید شده است: «حضور در زندان و محرومیت از آزادی، رنج است اما شرایط زندان باید به گونه‌ای باشد که این رنج را مضاعف نکند». از سوی دیگر، طبق آئین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها و اقدامات تأمینی و تربیتی کشور، همه زندان‌ها و موسسات کیفری در ایران موظف شده‌اند تا زندانیان را بر اساس پیشینه کیفری، نوع اتهام متهمان و زندانیان، میزان مجازات آنها و مورادی از این دست، از یک‌دیگر تفکیک کنند. زندان زنان قرچک، واقع در جاده ورامین و حوالی پلیس راه قرچک، شامل ۱۲ بند است. ساختمان این زندان در سال‌های گذشته مرغداری بوده و بعدتر به‌عنوان مرکز ترک اعتیاد مردان مورد استفاده بوده است. این زندان از سال ۱۳۸۹ به این سو، به زندان زنان تغییر کاربری داده است. مسئولان قضائی در ایران در سال‌های اخیر بارها زندانیان سیاسی را به این زندان تبعید کرده‌اند. عدم رعایت اصل تفکیک جرایم، عدم برخورداری از امکانات کافی بهداشتی و رفاهی و همچنین نگه‌داری زندانیان چند برابر ظرفیت زندان، موجب ایجاد یک شرایط غیر انسانی در زندان قرچک شده است.