من چون سایر همکان حقوق بشرم در ایران، به عنوان مدافعان حقوق بشر و فعالان مدنی، دقیقاً بر اساس معیار حقوق بشر و نه از سر ستیز برای کسب قدرت سیاسی، بلکه برای نجات “زندگی” واقعی انسانی، به “گذار از جمهوری اسلامی” باور داشته و تا تحقق دموکراسی، آزادی و برابری به مبارزه ادامه خواهیم داد و هرگز از تلاش دست برنداشته و ناامید نخواهیم شد، اما برای من چون سایر هموطنانم قابل تحمل نخواهد بود که سکوت کرده و اجازه دهیم که حکومتی که ناقض حقوق بشر است، یک پای چکمه‌پوشش را بر گلوی ما بفشارد و پای دیگر کفش واکس‌خورده و براق‌پوشش را در غرب بر مسند نهادهای حقوق بشر بگذارد و دردناک‌تر آنکه “آنچه” را در ایران ویران کرده و به موجب “همان” ما را به زندان افکنده، در غرب، به‌عنوان ارزش‌های ستایش‌برانگیز نمایندگی کند.
جناب آقای واتسلاو بالک
ریاست محترم شورای حقوق بشر
سازمان ملل متحد
ریاست محترم شورای حقوق بشر، نماینده جمهوری اسلامی را به عنوان ریاست مجمع اجتماعی برگزیده و اعلام کرده‌اند: «هدف اصلی این مجمع، پیشبرد حقوق بشر است که از طریق گفتگوی باز و تعامل بین جامعه مدنی، نمایندگان کشورهای عضو و سازمان‌های بین دولت‌ها صورت می‌گیرد.»
۱- حکومت جمهوری اسلامی به طور آشکار و بی‌تردید یکی از ناقضان حقوق بشر در جهان است. کشتار خیابانی، اعدام‌های گسترده، شکنجه‌ی معترضان و منتقدان در سلول‌های انفرادی، تعرض و تجاوز به زنان معترض در بازداشتگاه‌ها در جنبش انقلابی «ژینا»، تنها بخشی از کارنامه‌ی سنگین و ننگین نقض حقوق بشر جمهوری اسلامی است که من از زندان اوین برای تک تک ادعاهایم سند و مدرک دارم و شهادت می‌دهم.
۲- حکومت جمهوری اسلامی بیش از دو دهه است که از تمام امکانات سرکوب برای ویران کردن جامعه‌ی مدنی ایران استفاده کرده‌است. آیا شورای حقوق بشر از جمهوری اسلامی پرسیده چه بر سر نهادهای مدنی در ایران از جمله کانون نویسندگان، کانون مدافعان حقوق بشر، نهادهای زنان، محیط زیست، معلمان، کارگران، روزنامه‌نگاران، دانشجویان، اقلیت‌های قومی، مذهبی و دینی و دگرباشان آورده و وضعیت اعضای زندانی این نهادها چگونه است؟ آیا شورای حقوق بشر می‌تواند ما اعضای زندانی این نهادها را نیز به این نشست دعوت و حضورمان را تضمین کند؟
۳- در این نشست فرض بر این است که پیشبرد هدف از طریق گفتگو و تعامل صورت پذیرد، اما حضرتعالی نیک مستحضرید تنها شیوه‌ی برخورد جمهوری اسلامی با مخالفان، معترضان و حتی منتقدان خود، سرکوب، شکنجه، سلول انفرادی، زندان، اعدام، محرومیت و قتل بوده‌است.
ریاست محترم
اقدام اخیر شورای حقوق بشر، پرتناقض، ابهام‌آفرین و ناامیدکننده است. جمهوری اسلامی ناقض جدی حقوق بشر و ویرانگر جامعه مدنی ایران بوده و هرگز تعامل و گفت و‌گوی بازی با مردم ایران نداشته است و باید در سازمان ملل و در مقابل شورای حقوق بشر، در جایگاه متهم و پاسخگو به مردم ایران و جهان بنشیند، نه بر مسند ریاست آن.
همچنین انتظار می رود شورای حقوق بشر از مدافعان حقوق بشر دفاع کند نه اینکه به بهانه ضوابط و رویه‌های ناکارآمد، حکومت ناقض حقوق بشر را مورد تکریم، احترام و حمایت قرار دهد.
من چون سایر همکان حقوق بشرم در ایران، به عنوان مدافعان حقوق بشر و فعالان مدنی، دقیقاً بر اساس معیار حقوق بشر و نه از سر ستیز برای کسب قدرت سیاسی، بلکه برای نجات “زندگی” واقعی انسانی، به “گذار از جمهوری اسلامی” باور داشته و تا تحقق دموکراسی، آزادی و برابری به مبارزه ادامه خواهیم داد و هرگز از تلاش دست برنداشته و ناامید نخواهیم شد، اما برای من چون سایر هموطنانم قابل تحمل نخواهد بود که سکوت کرده و اجازه دهیم که حکومتی که ناقض حقوق بشر است، یک پای چکمه‌پوشش را بر گلوی ما بفشارد و پای دیگر کفش واکس‌خورده و براق‌پوشش را در غرب بر مسند نهادهای حقوق بشر
بگذارد و دردناک‌تر آنکه “آنچه” را در ایران ویران کرده و به موجب “همان” ما را به زندان افکنده، در غرب، به‌عنوان ارزش‌های ستایش‌برانگیز نمایندگی کند.
از شما تقاضا دارم با برکناری جمهوری اسلامی از ریاست مجمع اجتماعی، اقدامی عاجل و معنادار برای دفاع از بنیان “حقوق بشر” انجام دهید.
جناب رییس
حقوق بشر با درد و آلام بیان‌ناپذیر بشر و از دست دادن جان انسان‌ها حاصل آمده و نباید دستمایه مطامع حکومت‌ها قرار گیرد، همچنین شورای حقوق بشر در دنیای پرهراس کنونی، ملجأ و تکیه‌گاه ما و تمام مدافعان حقوق بشر در سراسر جهان است و سزاوار نیست مأمن دشمنان حقوق بشر گردد.
نرگس محمدی – زندان اوین
چهار شنبه هفدهم خرداد ۱۴۰۲