حدود هشت ماه پس از نخستین درخشش قیام زن، زندگی، آزادی، جنبش دانشجویی در حالی به حیات خود ادامه می‌دهد که در مقابله با هجوم همه‌جانبه سرکوب از مقاومت دست نکشیده است.
حال اگر چه عمله استبداد از نو سایه شوم و سنگین خود را بر دانشگاه می‌گستراند اما طنین فریادهای رفته ما باقی است، منادی عهدی که از جان‌های خونبار در سینه‌هامان به ودیعت گرفتیم.
دریغ! که چنین شرارتی آنی از پا نمی‌ایستد، ارعاب و تهدید بی‌سابقه، ممنوع‌الورودی غیرقانونی و پرونده‌سازی توسط حراست دانشگاه‌ها از سویی؛ بازداشت گروهی دانشجویان، آدم‌ربایی از خانه و خوابگاه و تیراندازی در صحن دانشگاه توسط نهاد‌های امنیتی از سوی دیگر، تنها اشاره‌ای است بدانچه در این مدت بر دانشگاه رفت. امروز نیز عبای رفعت اسلامی بر تن جانور فربه‌ی سرکوب تنگ آمده و موج حذف و تعلیق دانشجویان اوج گرفته است. حال آنکه پیشتر ماشین تبلیغ نظام، دستور عفو و ابطال احکام قضایی و انضباطی دانشجویان را صادر کرده بود. حذف دانشجویان از فضای دانشگاه با اتهامات واهی به رویه‌ای معمول در سیاست‌های وزارت علوم تبدیل شده است.
در این بحبوحه شوراهای صنفی به عنوان یگانه مرجع حقوقی برآمده از بدنه دانشجویان، موظف‌اند از ابتدایی‌ترین حقوق صنفی خود که همانا حضور در دانشگاه و استفاده از حق تحصیل است صیانت کنند، در حالیکه بسیاری از فعالین صنفی و اعضای شوراها خود از این حقوق منع شده‌اند.
در تازه‌ترین حکم، #کیانا_مجیری دبیر شورای صنفی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطایی به مدت یک نیم‌سال از تحصیل منع شده و #ریحانه_معروف، دبیر شورای صنفی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران در انتظار برگزاری جلسه تجدیدنظر شورای انضباطی است.
گرچه مدت‌هاست دانشگاه سرکوب سیستماتیک شوراها را با تلاش برای تقلیل دادن خواسته‌های دانشجویان به مطالبات رفاهی صرف دنبال کرده است و با این حال از اعطای کوچکترین امتیازات رفاهی نیز خودداری می‌کند؛اما عنادورزی در قبال مطالبات برحق دانشجویان در این نقطه متوقف نشده و تا پرونده‌سازی و طرح اتهامات بی‌اساس علیه اعضای شوراهای صنفی پیش می‌رود.اتهاماتی که تنها به شوراها محدود نشده و شمار زیادی از بدنه دانشجویان را مورد هجمه قرار داده است؛سرنوشت تحصیل صدها نفر از دانشجویان در سراسر کشور را به کمیته‌های انضباطی سپرده‌اند که حال بسیاری از آن‌ها با حکم یک یا دو نیم‌سال تعلیق مواجه‌اند.
اکنون آنچه ضروری می‌نماید بازیابی صفوف مقاومت در برابر این اقدامات شرورانه است چرا که رهایی تنها از دل ستیز با تیزپنج سرکوب پدیدار خواهد شد.
هر لحظه از حیات جنبش دانشجویی، خود گواهی می‌دهد که فراچنگ آزادی و برابری جز با ایستادگی در برابر خودکامگان میسر نیست.
ما دانشجویان اعلام می‌کنیم که تا لغو کامل احکام ممانعت از تحصیل هم‌کلاسی‌هایمان در برابر درازدستی سرکوبگران از پای نخواهیم نشست و هنگامه‌ی ضرورت را از خشم و فریادی دوباره آکنده خواهیم کرد.
منبع:کانال شورای صنفی دانشکده‌ی علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی