پیام نرگس محمدی در مراسم دریافت جایزه آزادی بیان سازمان یونسکو
▫️از سازمان و ریاست محترم یونسکو و هیآت داوری بسیار سپاسگزارم که امسال افتخار در یافت جایزه گیلرمو کانو برای آزادی بیان را به من دادند.
در زندان خبر جایزه آزادی بیان یونسکو را درست زمانی شنیدم که برای پرونده ای جدید با اتهاماتی کثیر به دادسرای اوین احضار شدم. البته همچون سه دادگاه پیشین اعلام کرده ام که به هیچ عنوان در هیچ دادگاهی شرکت نخواهم کرد چرا که حکومت جمهوری اسلامی را به رسمیت نمیشناسم. چون حکومتی استبدادی ، دینی و زن ستیز است و برای “گذار” از این حکومت تلاش کرده و خواهم کرد.
حضار محترم
برای فهم دقیق حق ” آزادی بیان” باید به سیر مفهوم “حق” توجه کرد. اینکه انسان امروز به “حق داشتن” و نه به” حق بودن” باور دارد، آسان به دست نیامده است. قرن ها طول کشیده و انسان های بیشماری صرفا به موجب بیان آنچه مطابق با واقعیت قلمداد نمیشده است ، به سادگی به کام مرگ فرستاده شدند، تا ما امروز از “حق بر خطا بودن” و توامان حفظ هویت انسانی بتوانیم سخن بگوییم.
اما هنوز شاهدیم که در کشور هایی چون ایران، حاکمان مستبد با باورهای وارونه و البته منفعت طلبانه شان، هویت انسانی و زندگی میلیون ها انسان را به اضمحلال کشیده و با تحریف “حق حاکمیت ملی” و” حق تعیین سرنوشت” به ویرانگری بنیان زندگی همان مردم در داخل مرزهای ایران و نقاط جهان می پردازد.
اجازه دهید اشاره کنم در حالی که سند ۲۰۳۰ یکی از مترقی ترین اسناد مثبت در راستای تحقق توسعه پایدار ،صلح و حقوق بشر به شمار می آید، رهبر نظام جمهوری اسلامی راسا و شخصا مانع پیوستن کشور ایران می شود.
در حالی که سند به توانمند سازی تمام دختران و زنان و تلاش برای دست یابی به تساوی جنسیتی تاکید می کند، در کشور ایران ماههاست دختران دانش آموز با گازهای شیمیایی مسموم می شوند. حکومت به دنبال تدارک و پشتیبانی از سیاستی است که با ایجاد رعب و وحشت، مانع رفتن دختران به مدرسه گردد. حکومت جمهوری اسلامی چون طالبان افغانستان به دنبال محرومیت دختران از “حق تحصیل” است.با این تفاوت که طالبان از بلندگو های وزارت خانه ها اعلام می کند اما جمهوری اسلامی با سیاستی فریب کارانه این هدف را دنبال می کند.
سند ۲۰۳۰ تاکید بر دسترسی عمومی به تحصیلات دانشگاهی دارد. اما جوانان بهایی ایران با امنیتی ترین و خشونت بار ترین شیوه ها از تحصیل باز می مانند و سایر جوانان و کودکان به دلیل فقر ، گرانی ، بی کاری و نا امیدی از تحصیل منصرف می شوند.
مستحضرید که آگاهی و آزادی بیان در یک رابطه دو سویه، پویا و دینامیکی ، هر یک بستر ساز و در عین حال نتیجه و پیامد آن دیگری است و آموزش و تحصیل در مدارس و دانشگاه ها یکی از مهم ترین راههای رشد آگاهی در جامعه است. محرومیت از تحصیل یعنی پایین آمدن سطح آگاهی، یعنی تحدید آزادی بیان.
حضار محترم
آزادی بیان در کشور ایران از چند جهت در مخاطره افکنده شده است.
1. سرکوب خشونت بار روزنامه نگاران ، اهل مطبوعات ، مدافعان حقوق بشر و دانشگاه ها.
2. سرکوب جامعه مدنی و نهادهای آن به عنوان بستر سازان و عاملان ایجاد گفت و گو ، تبادل نظر ، تفاهم و درک یکدیگر. آزادی بیان به معنی واقعی و برای کارکرد تعالی بخش نیاز به بستر و فرصت مناسب دارد و حکومت با محروم‌کردن جامعه از نهادهای مردمی مستقل و در عوض با اعمال سیاست های مبتنی بر ایجاد و تشدید اختلافات قومی، مذهبی، قبیله ای و تبعیض جنسیتی و نابرابری های مدنی اقتصادی و اجتماعی امکان گفت و‌گو و بیان آزادانه افکار و ایده ها را به انحراف و تضاد می کشاند.
حضار محترم
مستحضرید که جامعه ایران ماههای اخیر با جنبش انقلابی “زن، زندگی، آزادی” در مقابل حکومتی ایستاده که در دوران فعلی از “انسان ستیز” و “زندگی ستیز” ترین حکومت هاست و این جنبش انقلابی، جنبش و انقلابی “زندگی بنیاد” است.
از شما میخواهم ما را تنها نگذارید. در اتخاذ سیاست های خود، حمایت از “جامعه مدنی”، “مردم” به پا خاسته در خیابانها، “زندانیان” سیاسی- عقیدتی، زندانیان در معرض “اعدام” را مد نظر قرار دهید و برای حمایت از مردم معترض و فعالان مدنی و سیاسی و برای پیشبرد اهداف صلح طلبانه و خشونت پرهیز مردم ایران، توان سرکوب حکومت و قدرت عوامل سرکوب ، زندان ، شکنجه و اعدام را تضعیف کنید.
نرگس محمدی
زندان اوین
اردیبهشت ۱۴۰۲