مشت محکم سیستم بر پیکره‌ی اعتراضات کارگری و اخراج چند هزار کارگر در آستانه‌ی روز جهانی کارگر پیش از هر چیز گویای عدم امنیت شغلی کارگران و بی‌اهمیت بودن معاش زحمت‌کشان و خانواده‌شان نزد کارفرمایان و صاحبان سرمایه و کاسبان سود است…. این در حالی اتفاق می‌فتد که کارگران در اعتراض به شرایط نامساعد موجود خواسته‌های صنفی خود را مطرح کرده، خاستار حق و حقوق معیشتی خود بودند. دست کشیدن از کار بدون اعمال خشونت و تنها برای بهبود شرایط زیستی با سخت‌ترین پاسخ مواجه می‌شود. بریدن نان. آن هم در چنین شرایطی که اقتصاد متلاشیِ جمهوری اسلامی سفره‌ی کارگر را به حداقلِ ممکن کوچک کرده است. کارگرانِ پیشرو و حامیان‌شان طی سالهای اخیر با انواع ارعاب و تهدید وشکنجه و حبس‌های طویل‌المدت وادار به سکوت و گوشه‌نشینی شدند و سیستم با ایجاد جریانات موازیِ فعالین کارگری اقدام به چهره‌سازی و تخریب جریانات کارگری نمود تا صدای اعتراضات شنیده نشود و بهره‌برداری از کارگران بیش از پیش میسر شود. سران کشور در حالی نشست با کارگران را در روز جهانی کارگر برگزار می‌کنند که صفوف شرکت کنندگان مملو از یقه سفیدهایی با چهره‌های امنیتی‌ست که بویی از دردهای زحمت‌کشان نبرده‌اند و هدف‌شان از صف‌آرایی در چنین جایگاهی دامن زدن به…