” قسم به اسم آزادی
در ششمین ماه جنبش بر حق زن زندگی آزادی هستیم و دیگر هیچ‌چیز به جز سیاهی بر روی محبوس‌کنندگانِ آزادی نمانده است. سال‌هاست که با ابزارهای مختلف، اندیشه و تفکرات را زندانی کرده‌اند، بی‌آنکه آگاه شوند آزادی بند نمی‌پذیرد. امروز سرکوب به حدی رسیده که بازنشستگی را، که یک مقطع مقدس از زندگی حرفه‌ای هر انسانی است، وسیله فشار و بریدن صدای مخالفین می‌بینند. با تمام این سرکوب‌ها و فجایع، همچنان آزادی‌خواهان و حق‌جویان در این کشورِ سربلند بر علیه ظلم با شجاعت ایستادگی کردند و شما هنوز خالی از ادراک خواست مردم هستید. تا چه حد بایستی متحجر و مستأصل بود که با اخراجی در پوشش بازنشستگیِ اساتید حامی دانشجویان، توهم سرکوب صدای آزادی را داشت؟
دانشجویان و اعضای هیئت‌علمی سرمایه‌های انسانی بی‌بدیل در کشور هستند و هزینه‌های گزافی برای تربیت و تعلیم این سرمایه‌ها می‌شود، اما با تصمیمات بی‌خردانهٔ مسئولین، این گنجینهٔ گران‌بها به‌سادگی تلف می‌شوند و این تصمیمات مهر تأییدی بر بی‌کفایتی حکمرانان است. جناب آقای دکتر کارن ابری‌نیا، ریاست محترم دانشکدهٔ مکانیک دانشگاه تهران، در طی دهه‌ها فعالیت علمی خود گشایش بزرگی در پیشرفت کشور ایجاد کرد. ساخت خودروی خورشیدی غزال، مدیریت و راهبری آزمایشگاه‌های فناورانه، تدریس دروس تخصصی با علم روز و تعداد بیشماری دست‌آورد علمی دیگر، گوشه‌ای از دلسوزی این استاد گرانقدر برای میهن عزیزمان است. تلاشی که این سالها نادیده گرفته شده و ذره‌ای برای مدیران کم سواد دانشگاه و وزارت علوم ارزشی ندارد. مدیرانی که کفایت را در سواد و تجربه حرفه‌ای افراد نمیبینند و فقط در همسو بودن تفکرات اشتباه خود تعریف می‌کنند. کسانی که پیشرفت را فقط در ترویج به زورِ دین و حجاب می‌دانند و هرگز جایگاهی برای اندیشه مخالف خود قائل نیستند.
امروز ما فارغ‌التحصیلان و دانشجویان دانشکدهٔ مکانیک دانشگاه تهران، در قالب این بیانیه یک‌صدا اعتراض خود را به بازنشستگی اجباری و غیرقانونی ریاست دانشکده، جناب دکتر کارن ابری‌نیا، فریاد می‌زنیم و خواهان بازگشت ایشان به منصب تدریس و جایگاه علمی هستیم. “