“به نام زن
به نام زندگی
به نام آزادی
دانشجو نماد آزادی است. دانشجو سپر دفاعی کارگران و ستم‌دیدگان است. دانشجو بیدار است. دانشجو آگاه است و ساکت نیز نخواهد ماند. زین پس نیز صدای ما بلندتر از قبل شنیده خواهد شد.
نظام آموزشی سراسر دروغ و تزویر که کارنامهٔ جنایت خود را در شش ماه گذشته به خون دانشجویان تزئین کرده، این بار به خون کودکان تشنه است. دخترانی که سرشار از امید به زندگی و نماد آزادگی هستند، قربانی این بازوی سرکوب خونخوار شده‌اند؛ تنها به جرم وجودشان.
چند وقتی است که دختران دانش‌آموز طعمهٔ سگ‌هایی وحشی شده که می‌خواهند جنس زن را از صحنهٔ جامعه حذف کنند. این سگ‌های هار قرون وسطایی، صرف نظر اینکه به کدام جناح یا گروه تعلق دارند با پوشش زن، تحصیل، کار کردن و در کل با زندگی کردنش مشکل دارند. چنان که گویی خودشان از زن زاده نشده‌اند.
در این روزهای سرد ظلم، افراطیان خودخواندهٔ ضحاک که از درد کودکان سوری می‌نالند، مدارس ایران را با میدان جنگ یمن و سوریه اشتباه گرفته‌اند، چرا که این ساختار سرکوب بی‌شک حمایتگر آن‌هاست. گناه این کودکان تنها پا گذاشتن به دنیایی پر از ظلم و سرکوب است. گناهشان فقط آرزو داشتن است.
کودکانی که با تمام معصومیت خود در برابر ظلم ساکت نشدند، اکنون نیازمند خروش ما هستند. در این روزهای سخت، متحدانه در کنار لاله های سرخ آیندهٔ ایران می‌ایستیم و این صفحهٔ ننگین از تاریخ سرزمینمان را دوشادوش مردان و زنان ورق می‌زنیم.
پاینده باد ایران”