چندی پیش هنگامی که در تخت خود در بند نسوان زندان اوین اخبار ۲۰:۳۰ را دنبال میکردم، امیر عبداللهیان، وزیر امور خارجه در پاسخ به یک خبرنگار خارجی درباره «بازداشت خبرنگاران» گفت نمی‌تواند این خبر را تایید کند.
می‌توان به جرات گفت میلیون‌ها ایرانی در جریان بازداشت گسترده خبرنگاران به ویژه نیلوفر حامدی و الهه محمدی قرار دارند. هنوز مرکب بیانیه مشترک اطلاعات سپاه و وزارت اطلاعات درباره جاسوس خواندن همکارانم خشک نشده است و باید از آقای عبداللهیان پرسید که آیا باید باور کنیم شما اطلاعی از بازداشت خبرنگاران ندارید؟
تردیدی ندارم نیلوفر حامدی و الهه محمدی هم قربانیان پرونده‌سازی‌های نهادهای امنیتی علیه خبرنگاران و فعالان حوزه آزادی بیان هستند؛ چرا که یک خبرنگار هیچگاه به اطلاعات سری محرمانه یا طبقه‌بندی شده دسترسی ندارد که حتی توانایی جاسوسی را داشته باشد.
البته تفسیر جاسوسی و اطلاق کردن آن به مخالفان و اصحاب رسانه در ایران امر جدیدی نیست. با این حال درباره خودم می‌دانم که پرونده‌سازی‌های نهادهای امنیتی علیه من از نوشتن گزارش تجمع دانشگاه امیرکبیر پس از سقوط هواپیمای اکراینی آغاز شد. به عنوان یک خبرنگار بیش از یک دهه در روزنامه‌های سراسری کار کرده‌ام، در رشته روزنامه‌نگاری تحصیل کرده و عضو انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران هستم و در اینکه نزدیک به ۶ ماه است که در زندان به سر می‌برم تردیدی ندارم!
لذا آقای امیرعبداللهیان به عنوان وزیر امور خارجه باید بدانند من یک روزنامه‌نگار زندانی هستم و در شورای حقوق بشر می‌توانند با اطمینان خبر بازداشت روزنامه‌نگاران و خبرنگاران را تایید کنند.