نه دانشگاه و نه دانشجو و نه استادانشان چیزی جدا از جامعه و زمانهٔ خود نیستند؛ آنهم دانشجویان هنر که از «آ» تا «ی»، آزادی را اول در هنرشان و سپس در هر روز زندگیشان زیست میکنند. جانهای آزادهٔ با هنر عجین شده را نمیتوان مجبور به کاری کرد.
از ابتدای اتفاقات جاری در کشور، دانشگاه تهران نشان داد در آزار و اذیت دانشجو هیچ خط قرمزی ندارد و در ترساندن و تهدید و ضرب و شتم و اخراج و تعلیق و بازداشت احدی از دانشجویان یا اساتید ذرهای تردید نخواهد داشت. ما همهٔ این بیقانونیها و توهینها به ساحت دانشگاه را دیدیم و هنوز زندهایم!
انتظار از اساتید برای تشکیل کلاسهای درس بهروال عادی و سابق، در این وضعیت حاکم بر دانشگاه و جو امنیتی اطراف آن و سایهٔ سنگین برخوردهای حراستی بر دانشجویان و کلاسهای درس انتظاریست بیهوده، چراکه هیچ چیز مانند سابق نیست و نخواهد شد؛ خاصه انتظار از استاد و دانشجوی هنر و موسیقی که نیازمند تمرکز و آسایشی چند برابر سایرین برای فعالیتاند. زیر سایهٔ چماق، هنر فقط کبود میشود.
جایگاه علمی و هنری دکتر آذین موحد بر احدی از اهل موسیقی پوشیده نیست. استادی بهگواه تمام شاگردان حال و سابق، دلسوز، پرتلاش و باسواد که در همهحال پشتیبان و کمکحال دانشجویان بوده و هستند. حتی در همین ایام هم علیرغم عدم تشکیل کلاسهای گروهی، که در شرایط غیرمعمول فعلی، غیرممکن مینمود، لحظهای حمایتهای علمی و هنری خود را از دانشجویان دریغ نکردهاند و همیشه برای راهنمایی و کمک به آنها در هنرهای زیبا حاضر بودهاند.
قطع حقوق دکتر موحد، بی هیچ دلیل و توضیحی بهخیال تحتفشار گذاشتن این زن آزاده، فقط دانشجویان را از علم و آموزههای ایشان محروم خواهد کرد و لاغیر مگر هدف مسئولان دانشگاه از این کار، همین باشد یا دستهایی در کارند تا با حذف اساتید برجسته و دانشمند از هنرهای زیبا، برای انحلال تدریجی آن دسیسهچینی کنند تا از هنر و هنرمند آکادمیک در این مملکت فقط اسم فامیلی باقی بماند و بس.
ما جمعی از دانشجویان دانشکدگان هنرهای زیبای دانشگاه تهران ضمن محکوم کردن برخوردهای امنیتی و فراقانونی با دانشجویان و اساتید حامی دانشجو، حمایت تمامقد خودمان از دکتر آذین موحد را اعلام مینماییم و به مسئولان ذیربط هشدار میدهیم این قبیل کارها، نهتنها تأثیری بر حقخواهی و آزادیطلبی بهحقمان ندارد بلکه فقط منجر به تشدید بیاعتمادی و تشنج بیشتر در محیط دانشگاه خواهد شد.
دی ماه ۱۴۰۱