آمار روزنامه‌نگاران بازداشت‌شده از آغاز اعتراضات اخیر بر مبنای گزارش‌های رسمی و غیررسمی حدود ۷۰ نفر بوده که تعدادی از این افراد با قرار وثیقه آزاد شده‌اند. شامگاه پنجشنبه ۱۵ دی ماه نوبت به مهدی بیک دبیر سیاسی روزنامه اعتماد رسید و وی به‌خاطر مصاحبه‌هایی که با خانواده‌های دردمند محکومان به اعدام انجام داده بود، توسظ حکومت سرکوبگر بازداشت شده است.
حکومت سرکوبگر به روزنامه‌نگار متعهد به حقیقت نیاز ندارد. به خبرنگاران و مجریان صدا و سیما نیاز دارد که صرفاً با لبخندی بر لب و تأییدکنان صدای دولتمردان را بازتاب دهند. روزنامه‌نگاری درباره حال و هوای تحریریه‌ها در این روزها پردلهره و تشویش می‌نویسد:
«این چندماه تقریبا هر روز یکی از ما کم شده است. هر روز دوستان و خانواده عده‌ای از ما دَرِ زندان یا بازداشتگاهی است و عزیزان همکاران دیگری دربه‌در وثیقه و دنبال راهی به رهایی.»
شامگاه پنجشنبه ۱۵ دی نوبت به مهدی بیک، دبیر سرویس سیاسی روزنامه اعتماد رسید. همسر این روزنامه‌نگار با اعلام خبر بازداشت او در توییتر نوشت: ماموران امنیتی موبایل، لپ‌تاپ و وسایل مهدی بیک را در جریان بازداشتش ضبط کرده‌اند.
از محل نگهداری دبیر سیاسی روزنامه اعتماد و اتهامات او فعلا اطلاعی در دست نیست. بیک گزارش‌های موثری درباره اعدامیان و خانواده‌های آنان و معترضان به احکام اعدام منتشر کرده بود. او یک روز قبل از بازداشتش با مادر محمد مهدی کرمی، از معترضان محکوم به اعدام گفت وگو کرده بود. در این گفت‌وگو که بسیار هم پربازتاب بود، مادر محمد مهدی کرمی خواهان تعیین وکیل تعیینی برای پسرش شده بود. مادر این ورزشکار محکوم به اعدام که فرزند یک دستفروش هم هست با بغض و گریه گفته بود:
«چه می‌شود من بمیرم؟ من می‌میرم. تو را به خدا اگر کاری از دستتان برمی‌آید کوتاهی نکنید. وکیل تسخیری به جای وکیل تعیینی، این چه عدالتی است؟»
محمدمهدی کرمی یکی از ۱۶ متهم پرونده موسوم به قتل یک بسیجی به نام روح‌الله عجمیان است. حکومت ادعا می‌کند که او در چهلم حدیث نجفی در کرج کشته شد. کرمی را در یک دادگاه نمایشی بدون اینکه به وکیل مستقل دسترسی داشته باشد، به اعدام محکوم کردند. وکیل تسخیری که دادگاه برای او تعیین کرد حتی به تماس‌های تلفنی خانواده‌اش نیز پاسخ نداد. حساب کاربری ۱۵۰۰ تصویر در توییتر در ۱۹ آذر از شکنجه جسمی و روحی کرمی در زندان خبر داده بود. او در ملاقات با خانواده‌اش گفته بود: «هنگام بازداشت او را طوری کتک زده‌اند که بیهوش شده بود و نیروهای حکومتی فکر کردند که او مُرده و “جنازه‌اش” را اطراف دادگاه نظرآباد انداختند، اما موقع ترک آن‌جا متوجه شدند که هنوز زنده است».
مهدی بیک با سهند نورمحمدزاده، ورزشکاری که به اعدام محکوم شده و در اعتراض به این حکم اعتصاب غذا کرده بود نیز مصاحبه کرد. او همچنین با فاطمه قره حسنلو، خواهر حمید قره حسنلو، رادیولوژیست ایرانی که در پرونده روح‌الله عجمیان به اعدام محکوم شده بود اما بعدها حکم اعدام او در دیوان عالی تأیید نشد نیز گفت‌وگویی انجام داده بود. مصاحبه شونده اما زیر فشار نیروهای امنیتی اظهارات خود را پس گرفت اما روزنامه اعتماد اعلام کرد فایل صوتی را در اختیار دارد و با این‌حال بنا به مصلحت متهم آن را منتشر نمی‌کند.
هر روز یک روزنامه‌نگار کم می‌شود
انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران در اطلاعیه‌ای اعلام کرده است که «آمار روزنامه‌نگاران بازداشت‌شده از آغاز اعتراضات اخیر بر مبنای گزارش‌های رسمی و غیررسمی حدود ۷۰ نفر بوده که تعدادی از این افراد با قرار وثیقه آزاد شده‌اند.»
افشین غلامی، سردبیر ماهنامه تفکر انتقادی، از تاریخ ۲۰ مهر سال جاری تاکنون مفقودالاثر شده است.
مدیر مسئول روزنامه‌های «جامعه فردا» و «عطریاس»، به دلیل انتشار مطالب انتقادی پیرامون قیام ملت ایران، با حکم نیابت قضایی از دادسرای تهران و توسط اطلاعات سپاه اراک بازداشت شد.
بنابر گزارش کانال خبری «امتداد»، داود باقری، مدیر مسئول روزنامه‌های «جامعه فردا» و «عطر یاس» به دلیل انتشار مطالب انتقادی در نقد عملکرد سیاسی و اقتصادی دولت و نحوه برخورد با معترضان و حوادث اخیر با حکم نیابت قضایی از دادسرای تهران، و توسط اطلاعات سپاه اراک بازداشت شد.
به گزارش سایت زمانه، اطلاعات سپاه این روزنامه‌نگار و فعال سیاسی را به اتهام «تبلیغ علیه نظام و اجتماع و تبانی» بازداشت کرده است. همزمان با سرکوب روزنامه‌نگاران از هفته گذشته برخی نمایندگان مجلس شورای اسلامی طرح موسوم به «پیگیری حقوقی و قضایی اخبار کذب در فضای مجازی» را با هدف جرم‌انگاری خبررسانی آزاد در یک سکوت خبری مطرح کرده‌اند. لایحه جامع روزنامه‌نگاری دولت نیز به زودی تقدیم مجلس می‌شود.
پیش از بازداشت مهدی بیک، یکشنبه ۱۱ دی نیروهای امنیتی میلاد علوی، خبرنگار روزنامه شرق را که به دادسرا رفته بود، بازداشت کردند.
فدراسیون بین‌المللی روزنامه‌نگاران اعلام کرده است که میلاد علوی شصت و چهارمین روزنامه‌نگاری است که از آغاز خیزش زن، زندگی، آزادی در ایران بازداشت می‌شود. نیمی از روزنامه‌نگاران بازداشت‌شده را از زمان بازداشت همچنان در زندان حبس کرده و به تحمل کیفر محکوم کرده‌اند. اگر این آمار صحیح باشد، مهدی بیک شصت و پنجمین روزنامه‌نگار بازداشتی است. انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران چنانکه گفته شد، تعداد روزنامه‌نگاران بازداشتی بیشتر از این اعلام کرده است.
علی ورامینی در روزنامه هم‌میهن با انتشار نوشته‌ای در پاسخ به انتقادات صدا و سیمای جمهوری اسلامی از نحوه چیدمان تیترهای صفحه اول این روزنامه در سالگرد قتل سلیمانی طرحی از فضای حاکم بر مطبوعات ایران در دوران بالا گرفتن سرکوب‌ها را به دست داده و نوشته است: « در این چند ماه تقریبا هر روز یکی از ما کم شده است.»
و در ادامه به تبعیض بین روزنامه‌نگاران مستقل و کارکنان صدا و سیمای جمهوری اشاره کرده و نوشته است:
«تقریبا هیچ‌کدام از ما نه اینترنت بدون فیلتر دارد، نه وی‌پی‌ان طبقه خاص. ما این روزها برای آپلود شدن هرکدام از محتواهای‌مان، مو سفید می‌کنیم و برای دانلود شدن چیزکی، عمر می‌دهیم. البته که مثل همه دیگر مردمان. ما همکار شما نیستیم، شما هر روز تن‌تان نمی‌لرزد که آیا امروز هم برقرار هستید؟ آیا نهادی ما را به بهانه‌ای توقیف نخواهد کرد؟»
ورامینی این یادداشت را با این سطرها به پایان می‌برد:
«هر آینه ما را بعضی که از قضا همکار می‌خوانند، مورد لطف قرار می‌دهند و سعی می‌کنند به لطاف‌الحیلی حذف‌مان کنند. نمی‌دانم ما جز جای خودمان در فضای تنگ تحریریه، جای چه‌کسی را تنگ کردیم که دوست دارند نباشیم؟»
روزنامه اعتماد در یک تحقیق مستقل گزارش داده بود که در ۲۸۳ روز از سال جاری ۲۳ کارگر به دلیل فقر، اخراج یا طلب‌های مزدی خودکشی کرده‌اند و ۶۵ درصد قربانیان، ساکن استان‌های مرزی بوده‌اند. چنین گزارش‌هایی را در صدا و سیمای جمهوری اسلامی نمی‌توان سراغ گرفت.