۱۳ سال پیش در چنین روزی اعتراضات بعد از انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۱۳۸۸ به یه رادیکال‌ترین نقطه‌ی خود رسید و “عاشورای ۸۸” رقم خورد. در این روز تهران شاهد یکی از تاریخی‌ترین روزهای خود بود. روزی که تمام مرزهای سکوت و سازش پیش از خود را پشت سر گذاشت و برای ساعت‌ها توانِ سرکوب حکومت را زمین‌گیر کرد. در نهایت با سرازیر کردن هزاران تن از اراذل و اوباش، نمایش قساوتِ بی حد و مرز و کشتن ۳۵ تن از معترضان، ۶دی خونین پایان یافت.
بازبینی و بازخوانی وقایعی نظیر عاشورای ۸۸ نشان می‌دهد که رخدادهای تاریخی توالیِ یکدیگرند و هیچ خیزش عظیمی بدونِ درخود حمل کردن خیزش‌های پیش از خود امکان بروز و ظهور ندارد.
یاد شهدای آن روز تاریخی گرامی باد.