روز شنبه ۲۱ آبان تجمعات، اعتصاب و اعتراض در دانشگاه های زیر در جریان بوده است:
دانشکده‌ی اقتصاد دانشگاه تهران، دانشکده مهندسی مکانیک پردیس فنی امیرآباد دانشگاه تهران، دانشگاه خواجه نصیر پردیس ونک، دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران، دانشگاه نوشیروانی بابل، دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه، دانشگاه بهشتی، دانشکده روانشناسی دانشگاه تهران، دانشکده مدیریت و اقتصاد دانشگاه شریف، دانشگاه خوارزمی واحد کرج، دانشگاه هنر اصفهان، دانشگاه الزهرا، دانشگاه علم و فرهنگ، دانشکده حقوق دانشگاه شهید بهشتی، دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان
گزارش تجمع اعتراضی ۲۱ آبان‌ماه دانشگاه تهران: هنوز هم کلاسی‌های ما، دانشجویان دانشگاه تهران در زندان هستند و بسیاری دیگر تعلیق و عده‌ای را از خوابگاه محروم ساخته‌اند. امروز در اعتراض به ظلمی که هر روز بر ما تحمیل می‌شود، جمع شده بودیم.
اما آنچه رخداد را روایت می‌کنیم:
قرار ساعت دوازده و نیم بود. از همان ابتدا با رژه نیروهای حراست، اجازه‌ی شکل‌گیری هسته‌ی اولیه داده نمی‌شد. هراس اما در رفتار نیروهای حراست عیان بود. هراسی که آن را پشت فریادها و عربده‌هایشان که سرشار از توهین و تهدید بود، بر سر دانشجویان پنهان می‌کردند. هراسی که مدام از سرکوب جمعیت دانشجویان حتی جمع های کوچک مایه می‌گرفت. این‌گونه بگوییم، در دانشگاه تهران آنچه هست بی‌شباهت با حکومت نظامی نیست. حراست دانشگاه بی‌هیچ توجهی به حقوق دانشجویان و آگاهی به حدود خود، به تهدید و ارعاب دانشجویان اقدام می‌کند. این تجاوز از حدود خود تا به آنجا رسیده که در کلام بی هیچ شرم و پوششی، دانشجویان تهدید و از حقوق بدیهی خود محروم می‌شوند. این بی‌شرمی در این کلام بدین گونه نمایان است : “هر گونه تجمعی چه قانونی چه غیر قانونی ممنوع است، شما هیچ حق قانونی ندارید” و “کارت‌های شما ضبط می‌شود” و “شناسایی می‌شوید” “من شاشیدم تو حق قانونی شما، برید سر کلاستون” و این در حالیست که غیر دانشجویان، آزادانه در دانشگاه تجمع می‌کنند، برای ما خط و نشان می‌کشند و علیه دانشجویان جولان می‌دهند. این اعمال خشونت‌آلود و تنش‌زا آشکارا علیه نص صریح قانون است. مسئولین دانشگاه و روسای امر باید بدانند که ما به حقوق خود آگاه‌ایم و بر خلف وعده‌های شما چشم‌پوشی نخواهیم کرد.
دیگر سخن رو به تمامی دانشجویان دانشگاه تهران است:
اگر کمیت و حضور تجمع‌های پیشین را حفظ کنیم توان سرکوب آن چنان که حالا در حال شکل گیری‌ست، از بین خواهد رفت. صد نفر از کادر حراست در مقابل جمعیت هزار نفری‌مان همچون هفته‌های گذشته، چه حرفی برای گفتن دارد؟ حراست دانشگاه از شدت ترس و ندانم‌کاری، قادر به کنترل رفتار و گفتار خود نیست. این سرکوب را باید در نطفه خفه کرد. اگر همدل باشیم باز هم می‌توانیم.
جمعی از دانشجویان پردیس مرکزی دانشگاه تهران
نه سلطنت نه رهبری، دموکراسی برابری؛ تجمع دانشجویان دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه: تجمع دانشجویان این دانشکده در شرایطی با خواندن سرود برابری زنان شروع شد که مسئولین حراست پردیس مرکزی در لابی با دانشجویان حرف می‌زدند و آنان را تهدید می‌کردند که اگر تجمع امروز برگزار شود، فردا از حراست فیزیکی نیرو به دانشکده اعزام می‌شود تا آنان را جمع کند.
از جمله شعارهای سرداده شده: “مرگ بر سه فاسد، شاه و شیخ و مجاهد”، “نه سلطنت نه رهبری، دموکراسی برابری”، “فرزند کارگرانیم، کنارشان میمانیم”، “از آسمان ایران، خون اگر ببارد، علامه متحد، قصد تسلیم ندارد”، “سکوت ما بردگیست، مقاومت زندگیست”، “رئیس حراست، نماد وقاحت”، “حراست پابوستون، دانشجو کابوستون”، “تا حرف حق رو گفتیم، صدای تیر شنفتیم”، “کشته شده خدانور، به دست چند تا مزدور”.
در پایان با بستن نام کشتگان قیام بر شاخه‌های درخت در حیاط دانشکده، تجمع پایان یافت.
بیانیه جمعی از زنان زندانی اوین در اعتراض به ادامه ی حبس لیلا حسین‌زاد
جمعی از زندانیان سیآسی زن در اوین نامه ای خطاب به لیلا حسین زاده نوشته و خواهان پایان اعتصاب غذای او شده است. در این نامه آمده است: لیلای عزیزمان، صدای مقاومت تو از زندان عاد‌ل‌آباد به گوشمان رسید. همان طور که فریاد «دیگه تمومه ماجرا» از دهانت از سر در دانشگاه به گوش‌ها رسیده بود. صدای تو شنیده شده و همراه ماست.
این نامه را نرگس محمدی، عالیه مطلب‌زاده، سپیده قلیان، هستی امیری، نیلوفر بیانی، گلاره عباسی، عسل محمدی، زهرا زهتابچی، ملیحه جعفری، فاطمه مثنی، سپیده کاشانی و فریبا اسدی امضا کرده اند.
بنابر گزارش های تازه، لیلا حسین‌زاده، فعال صنفی دانشجویی دانشگاه تهران طی تماس با خانواده، از پایان دادن به اعتصاب غذای خود در پی رفع ممنوعیت تماس و ملاقاتش خبر داده است.
ویدیوهای منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی در شامگاه شنبه ۲۱ آبان (۱۲ نوامبر) از ادامه اعتراضات شبانه در شهرهای ایران خبر می‌دهند.
در ویدیوی منتشر شده از بلوار کاوه تهران صدای شعار “مرگ بر خامنه‌ای” و “امسال سال خونه، سید علی سرنگونه” شنیده می‌شود.
در دزفول مردم با ایجاد راهبندان و بوق‌زدن به اعتراض پرداختند و در شیراز هم تظاهرکنندگان شعار “مرگ بر دیکتاتور” سر دادند.