به نام «ژن ژیان ئازادی»
پیرو فراخوان شورای هماهنگی تشکل‌های فرهنگیان ایران، اکثریت قاطع معلمین همه‌ی مقاطع تحصیلی در شهرهای مختلف کوردستان روزهای ۱ و ۲ آبان به تحصن پیوستند و از حضور در کلاس‌های درس در این دو روز خودداری کردند. همراهی قاطعانه‌ی معلمین و مدارس کوردستان با فراخوان شورای هماهنگی، بار دیگر نشان داد که این شورا تا چه اندازه از حمایت فرهنگیان در این استان برخوردار است. این تحصن همزمان نشان داد که فرهنگیان و معلمین کوردستان تا چه اندازه با خواست سراسری مردم کشور، یعنی خواست آزادی خواهی و مطالبه عدالت، همراه و همدل هستند. تحصن دو روزه‌ی معلمین در مدارس کوردستان در حالی برگزار شد که حاکمیت در این روزها یک فشار امنیتی حداکثری و بی‌رحمانه‌ای بر شهرها و مدارس این استان متمرکز کرده است. ذیل این فضای امنیتی و میلیتاریزه، روسای ادارات آموزش و پروش و حراست این ادارات و نیز برخی از مدیرانی که صف خود را از معلمین و مردم آزادی‌خواه جدا کرده‌اند، به شیوه‌های مختلفی سعی کردند که معلمان را مرعوب و از پیوستن به تحصن بازدارند. اما دیدیم که چگونه این هراس‌افکنی‌ها، احضار، توبیخ و تذکر‌ها نتوانست کمترین خللی در اراده‌ی معلمان آزادی‌خواه وارد کند. پیوستن حداکثری معلمین در کوردستان، پاسخی قاطعانه بود به سیاست‌های سرکوبگرانه‌ی حکومت. این تحصن بار دیگر همبستگی و نقش موثر جنبش معلمان کوردستان را در جنبش سراسری معلمان ایران ثابت کرد و ظرفیت‌های بی‌مانند این جنبش را به همگان یادآوری کرد. امروز معلمین در کوردستان در صف مقدم مقابله با خشونت سازمان‌یافتەای ایستاده‌اند که به شکل روزافزونی استقلال فضاهای آموزشی را زیر پا می‌گذارد و به شیوه‌های مختلفی کنشگران صنفی، معلمین و دانش آموزان آزادی‌خواه و برابری طلب را سرکوب می‌کند. انجمن صنفی معلمان کوردستان، بر خود لازم می‌داند که از این همراهی و از این همدلی معلمان سراسر کوردستان، و نیز همه‌ی معلمانی که در مناطق دیگر کشور به تحصن پیوستند، تشکر و قدردانی نماید. ما می‌دانیم که حاکمیت از تمامی ابزارهای خود برای تهدید این معلمین استفاده کرد، اما همبستگی و همراهی همکاران ثابت کرد که اگر ما با هم همصدا باشیم، هیچ نیرویی نمی‌تواند ما را مرعوب کند.
بر کسی پوشیده نیست که تاریخ صد سال گذشته‌ی کوردستان، تاریخ حذف و کشتار بوده است. این تاریخ اما تاریخ مقاومت‌ها و مبارزه‌های باشکوه نیز بوده است؛ مبارزاتی که امروز فرم جدیدی از آن را در خیابان‌های مریوان، سقز، سنندج، دیواندره و دیگر شهرهای کوردستان مشاهده می‌کنیم: تاریخی که معنای زندگی را در مقاومت می‌جوید و از دل این مقاومت، همبستگی خود را به مبارزه‌ی همه‌ی نیروهای مترقی، آزادی‌خواه، دموکراتیک و عدالت طلب در سراسر کشور گره می‌زند و برای یک هدف مشترک که امروزه به زیبایی در شعار «ژن ژیان ئازادی» فریاد زده می‌شود، همسنگری می‌کند و همسنگر می‌جوید.
امروز خواسته‌های فرهنگیان کوردستان و دیگر فرهنگیان ایران، دیگر در دایره صرف معیشتی و صنفی باقی نمانده است. معلمین در کوردستان به درستی به این نتیجه رسیده‌اند و در بیانیه‌های مختلف آن را عمومی اعلام کرده‌اند که در روزهایی که نیروهای نظامی و امنیتی، به مدارس یورش می‌برند، دانش‌آموزان و نوجوانان را بازداشت و شکنجه می‌کنند و در خیابانها دەها کودک کشتە می‌شود، تمرکز بر روی صفحه‌های کتب درسی و چشم پوشی از این جنایت‌های نابخشودنی، همانا پشت کردن به رسالت و وظیفه‌ی راستین معلمی است. ما معلمین بار دیگر، به پشتیبانی، همدلی و همصدایی سراسری قاطبه‌ی مردم کشور، و به پشتیبانیِ حرکتهای باشکوە مردمی، بە حاکمیت هشدار می‌دهیم که دست از اذیت و آزار دانش آموزان، معلمین و تمامی مردم آزادی‌خواه در کوردستان و سراسر ایران بردارد. ما به حاکمیت هشدار می‌دهیم که اگر حکمرانی با تکیه بر ساچمه و فشنگ و گاز اشک آور امکان پذیر بود، امروز نوادگان آنانکه خود را ژاندارم و آجان منطقه می‌خواندند الان در آن طرف اقیانوس‌ها با حسرت به اشتباهات گذشته پدرانشان خیره نشده بودند. ما به حاکمیت اعلام می‌کنیم که حفاظت از امنیت مدارس و دانش آموزان، از هر درس و مشقی برای ما مهم‌تر و واجب‌تر است. و نیز از مردم می‌خواهیم که در این مهم معلمان را یاری کنند و نگذارند که حمله به مدرسه و دانش آموز به اتفاقی معمولی و تکراری تبدیل شود. همچنین ما از معلمین و فرهنگیان عزیز می‌خواهیم که به حمایت از انجمن‌های شهرهای خود و نیز شورای هماهنگی ادامه دهند و همدیگر را در حفظ استقلال این انجمن‌ها یاری کنیم.
در خاتمه بار دیگر تشکر خود را از همه‌ی معلمین آزادی‌خواهی که به تحصن پیوستند تکرار می‌کنیم و نیز با تاکید و با صدای بلند و رسا به مردم کوردستان و سراسر ایران اعلام می‌کنیم که امروز دیگر مدارس فقط مکانی برای آموزش کتب درسی نیستند؛ مدارس امروز در کوردستان به سنگر آزادی‌خواهی دانش آموزان و معلمین تبدیل شده‌اند و در این سنگر است که معلمین و دانش آموزان درس‌های مهم زندگی و درس «ژن ژیان ئازادی» را از همدیگر یاد می‌گیرند و در این سنگر است که رابطه سلسله مراتبی و عمودی معلمی و دانش آموزی، جای خود را به رابطه‌ای دموکراتیک، افقی و برابری طلبانه داده است. ما و دانش آموزان در این فضای گشوده و پیش‌رو درس همدلی و همبستگی و هم‌سرنوشتی را از همدیگر یاد می‌گیریم و به افقی خیره شده‌ایم که در آن هر انسانی برای انسانهای دیگر، خواهر است و برادر!
تا آن روز و تا آزادی و رهایی…
انجمن صنفی معلمان کوردستان(سقز و زیویە/ مریوان و سروآباد/ سنندج و کلاترزان)