▪️همگام با خیزش سراسری اخیر، دانشگاهها اینبار خود را در کنار مردمی قرار دادند که فریاد اعتراضشان در خیابانهای شهر طنینانداز شده است. دانشجویان در راه این حمایت، هزینههای زیادی متقبل شدند که از جمله آن بازداشتهای گسترده از سوی مامورین امنیتی، در همکاری کامل با حراست دانشگاهها، بود.
▪️آنچه حرکت اخیر دانشجویان را بیش از پیش معنادار کرده است، اولا تداوم بیسابقه آن میباشد. به جرئت میتوان گفت جریان دانشجویی سابقه چنین اعتراض و اعتصاب طولانی مدتی را در خود نداشته؛ حرکتی که تحریم کلاسها و تحصنهای گسترده دانشجویان، خود را بال دیگری ساخت در جهت حمایت از اعتراض آنان در صحن دانشگاه. به صورت معمول، پس از بازداشتهای گسترده و دسیسه امنیتیکاران بهمنظور پروندهسازی برای گروهی از دانشجویان و جا زدن دروغین آنان بهعنوان لیدر خیزش، دستگاههای امنیتی تلاش میکردند تا اعتراضات دانشجویی را با تهدید و ارعاب، بهشکل موقت از حرکت بازایستانند. اینبار اما اتحاد فراگیر دانشجویان بهقدری بود که سناریوی نخنما و کاذب پروندهسازیهای جعلی علیه آنان دیگر نتوانست مانع تداوم حرکت شود. همین مساله خود نشانی است از جعل واقعیتی که امنیتیها همواره در راستای آن تلاش میکردند.
▪️مساله بعدی اما به گستردگی و فراگیر شدن بیسابقه این اعتراضات در سطح دانشگاههای کشور برمیگردد. در کنار دانشگاههای شناخته شدهی کشور در زمینه بروز کنشهای اعتراضی، دانشگاههای دیگری نیز برای نخستینبار صحنه مبارزه علیه زورگوییهای حراست، فشارهای سرکوبگرایانه حکومت، بازداشتهای گسترده سایر دانشجویان و همچنین حمایت از اعتراضات مردم حاضر در خیابان شدند که باتوجه به شرایط سخت موجود در آن دانشگاهها، قابل تقدیر است. این سطح از اتحاد یکپارچه و فراگیر، ترس را بر پیکرهی غاصبان دانشگاهی انداخت و آنان را وادار به واکنش علیه دانشجویان کرد که تنها ز نمونههای آن، حملهی وحشیانه به دانشگاه تبریز و دانشگاه صنعتی شریف بود. اهمیت این گستردگی در آن است که با هر سرکوبی، جای دیگری قد علم کرد و فریاد اعتراض خود را بر سر مسئولان مزدور و وابسته دانشگاهی آوار ساخت.
▪️بدون تردید جامعه دانشجویی امروز بیش از هرزمان دیگری آگاهی سیاسی پیدا کرده و خود را همقدم و همسنگر مردمی میداند که اینروزها در خیابانهای کشور درس عدالتطلبی و آزادیخواهی داده و حقوق بدیهی از دست رفته خود را طلب میکنند.