«برای تو ای آزادی/برای زنانی که به‌شوق در آغوش گرفتن تو، جان بر کف، طعمه خاک شدند/برای مردانی که به‌خاطر تو به‌زنجیر کشیده شده‌اند/برای کودکانی که برای مبارزه با تو هرگز زاده نشده‌اند/برای تو ای آزادی!»؛ صبا کردافشاری فعال مدنی و عسل محمدی فعال کارگری، با نگارش نامه‌ای سرگشاده از زندان اوین ضمن حمایت از اعتراضات سراسری در کشور؛ گزارشی نیز از تحصن ۱۷ مهرماه زندانیان محبوس در بند سیاسی این زندان، در همراهی با این اعتراضات ارائه کردند.
***
به گزارش هرانا، صبا کردافشاری فعال مدنی و عسل محمدی فعال کارگری، با نگارش نامه ای سرگشاده از زندان اوین، از مطالبات شهروندان معترض در خیابان ها حمایت کردند.
آنها همچنین، گزارشی از تحصن زندانیان زن محبوس در بند سیاسی این زندان را روایت کرده و نوشته اند: «زنان بند سیاسی زندان اوین مورخ ۱۷ مهر ۱۴۰۱ در محوطه زندان، با سر دادن شعارهایی از قبیل “ژن، ژیان، ئازادی”، “زن، زندگی، آزادی” و “آزاد باد ایران، از زندان تا خیابان”، از مردم معترضی که “سلاحی جز جانشان در دست ندارند” اعلام حمایت کردند.»
متن این نامه، که جهت انتشار به دست هرانا رسیده است، در ادامه می آید:
“برای تو ای آزادی؛
برای زنانی که به شوق در آغوش گرفتن تو، جان بر کف، طعمه خاک شدند
برای مردانی که به خاطر تو به زنجیر کشیده شده اند
برای کودکانی که برای مبارزه با تو هرگز زاده نشده اند
برای تو ای آزادی
برای دختران سرزمینمان، مهسا، نیکا، سارینا؛ برای زنان و مردان دیگری که برای تحقق رویای آزادی، برابری، زندگی و کرامت انسانی در هر کوچه و خیابانی در کشورمان به دست مزدوران و جلادان حکومتی که بیرحمانه، کمر به قتلعام توده های مردم، بخصوص جوانان خواهان گسستن از قیود بردگی، بسته اند.
جوانانی که بسیاریشان، هنوز شور عشق و لذت رهایی و حتی طعم بوسه ای بی هراس را نچشیده، زندگیشان با خشونت به نیستی مرگ کشانده شد.
نامشان زمزمه ی نیمه شب مستان باد / تا نگویند که از یاد فراموشان اند
گزارشی از تجمع زنان بند سیاسی زندان اوین مورخ ۱۷ مهر ۱۴۰۱ در محوطه زندان:
اعتراض به گسترش خشونت لجام گسیخته رژیم، علیه مردمی که سلاحی جز جانشان در دست ندارند.
این تجمع و تحصن با حضور طیف های مختلف سیاسی انجام شد و با سر دادن شعارهایی علیه نظام سرکوبگر و فوق استبدادی اسلامی ادامه یافت.
اعتراض و همراهی زنان زندان اوین تا آخرین روز انقلاب در جریان مردمی خاموش نخواهد شد.
شهامتی که در دل تک تک مبارزان نستوه، در کف خیابان ها، از زن و مرد، تا پیر و جوان در کنار هم آزادی را فریاد میزنند، شوق مبارزه را در دلشان دو صد چندان زنده کرد.
زنانی که پیشگام انقلاب نوین اند و مردانی که فارغ از تمام رسومات کهن و ارتجاعی زن ستیزانه همپا و همرزم زنان برای آزادی جان فدا میکنند.
متن شعارهایی که علاوه بر این تجمع و تحصن سر داده شده به این شرح است:
* آزاد باد ایران، از زندان تا خیابان
* اگرچه در زندانیم، همپای انقلابیم
* خواهرم، خون تو، جوشش انقلاب است
* تا رفتن ستمگر، ایستاده ایم در سنگر
* اوین شده دانشگاه، ایران شده بازداشتگاه
* ایران غرق خونه، رژیم سرنگونه
* نان، کار، آزادی، اداره شورایی
* ژن، ژیان، ئازادی
* زن، زندگی، آزادی
صبا کردافشاری و عسل محمدی / مهرماه ۱۴۰۱/ بند سیاسی زنان زندان اوین.”