در حالی که در چهارمین هفته از موج اعتراضات سرتاسری در نزدیک به ۲۰۰ شهر کشور به سر می‌بریم، دانشگاه‌ها اکنون پیشاپیش مردم پرچم اعتراض و حق‌خواهی را بلند کرده‌اند.
این اعتراضات هنوز هم ادامه دارند. دیروز و امروز شاهد اعتراض و تحصن در دانشگاه های مختلف کشور بوده‌ایم و این تداوم، نویدبخش روز های خوشی است که باید برای آن بیش از پیش تلاش کنیم.
دانشگاه تبریز هم به عنوان یکی از تاثیرگذارترین دانشگاه های کشور، ساکت ننشسته و در روز ۹ مهر صدای رسای خود را به گوش تمام ایرانیان رساند.
علی‌رغم تهدیدات حراست و مقامات دانشگاه و شهر و استان، دانشجویان در روز های بعد نیز برای اعتراض و تحصن جمع شدند و آب پاکی روی دست عوامل جیره خور در دانشگاه ریختند.
در این هفته‌ها شاهد اعتراض دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی و هنر تبریز هم بودیم.
ثابت شد که تهدید و سرکوب دیگر اثر ندارد و دانشجویان با غیرت و شجاعی وجود دارند که از تهدید و زورگویی ها نهراسیده و همواره در صحنه حاضرند.
روز شنبه ۱۶ مهر شاهد بودیم که حراست و ماموران لباس شخصی که احتمالا جزو کارمندان دانشگاه هم نیستند با ایجاد جو امنیتی و نیز ویراژ دسته‌های موتورسوار و یک آمبولانس معلوم‌الحال در خیابان‌های دانشگاه تلاش کردند صدای دانشجویان را خفه کنند،
اما ما نه خسته‌ایم و نه ناامید. همچنان پرقدرت پیش می‌رویم. متحدتر و هوشیارتر هستیم.
باید سیلاب پرخروش حرکت دانشجویان در دانشگاه تبریز بار دیگر به دریای اعتراضات سرتاسری متصل شده و پرچم سرخ ستارخان را از قلب تبریز به اهتزاز درآورد.