بخش نخست (۱)
🔸با آغاز سال تحصیلی، میلیون‌ها دانش‌آموز در کلاس‌های درس حاضر می‌شوند، به معلمان خود گوش می‌سپارند. دانش‌آموزانی که در اعتراضات شهریور و مهرماه جاری نقش مهم و مؤثری دارند. نسلی که که به دهه‌ی هشتادی‌ها مشهورند و در پی جان‌باختن #مهسا_امینی در بازداشتگاه پلیس موسوم به امنیت اخلاقی تهران، در سرتاسر کشور به نشانه‌ی اعتراض به خیابان‌ها آمدند.
🔸این اعتراض نه یک‌باره و نه بیگانه با روند مبارزات پیش از خود است، این‌جوان‌ها و نوجوانان معترض که خیابان‌ها را به اشغال خود درآورده‌اند، فرزندان کارگران، زحمتکشان و بازنشستگانی هستند که سال‌هاست از راه‌های قانونی و با برگزاری تجمعات خیابانی مسالمت آمیز پیگیر حقوق و مطالباتشان بودند؛ در نتیجه جنبش اعتراضی کنونی این نسل جوان، پیوندهای مشهودی با سایر جنبش‌ها دارد و می‌باید بیابد تا مستحکم‌تر پیروز شود. نسل معترض کنونی شاگردان معلمان شریفی هستند که با بیش از دو دهه‌ی فعالیت صنفی، جنبش عظیم معلمان ایران را با پرداخت هزینه‌‌های زیاد و به جان خریدن زندان و شکنجه و تبعید شکل دادند. این معلمان می‌توانند بهترین راهنمای دانش‌آموزان معترض باشند و با برقراری نظمی دموکراتیک در اذهان شاگران خود، مانع از سوءاستفاده‌ی جریانات سیاسی قدرت‌طلب و انحصارگرا شوند.
🔸همانطور که در بیانیه‌ی بدیع و مترقی دانش آموزان پیشرو: «مقنعه اجباری از سر برمیداریم» آمده، این دانش‌آموزان درمان درد مشترک را جدا جدا میسر نمی‌دانند، یعنی به الزام پیوند جنبش‌های اجتماعی باور و نیازمندند.
🔸دانش‌آموزان از معلمان خود می‌خواهند: «در برابر خشونت و وحشی‌گری نیروهای سرکوبگر نیز ساکت ننشینید! نوجوانانی که در خیابان می‌بینید همان دانش‌آموزان شما هستند که در سال‌های قبل درس شجاعت، آزادگی و شرافت را به آنها آموختید. و پیشنهاد آنها چیزی جز تحصن (اعتصاب سرتاسری) نیست! راهکاری که فرهنگیان پیش از این با موفقیت نیز تجربه کردند.دانش‌آموزی نوشته: «اگر امکان تجمع را ندارید چرا حداقل با تحصن‌های طولانی از ما فرزندان و دانش‌آموزانتان حمایت نمی کنید؟»
🔸معلمان به عنوان یکی از گروه‌های مرجع جامعه در مطالبات معترضین کنونی که به دلیل سرکوب خشن حاکمیت، به سرعت جنبه‌ی سیاسی گرفته، ذی‌نفع و شریک هستند. معلم‌ها وظیفه دارند از حقوق دانش‌آموزان خود دفاع کنند و می‌توانند با شکل‌دادن مطالبات و تشریح مسائل و توضیح ملزومات در کلاس های درس، به این نسل جوان قهرمان یاری رسانند.
🔸اهم مطالبات کنونی جامعه به درستی در بیانیه‌ی مهم #شورایهماهنگیتشکلهایصنفیفرهنگیان صورتبندی شده است: «بازگشت به قانون، پایان دادن به خودکامگی، شفاف سازی سیاسی و اقتصادی، انهدام گعده‌های مافیایی در اقتصاد، پایان غارت سرمایه ملی، مشارکت همه گروه‌های سیاسی و عقیدتی در ساختار کلان تصمیم سازی، رفع تبعیض‌ها و آزادی‌های سیاسی و اجتماعی و احترام به حقوق شهروندی و برپایی کامل عدالت در حیطه‌های سیاسی، اقتصادی و معرفتی… مطبوعات آزاد، احزاب و اصناف آزاد و در یک کلام حاکم شدن ملت بر سرنوشت خویش»
🔸با توجه به بیانیه‌های انجمن صنفی معلمان کردستان (مریوان و سروآباد)، انجمن صنفی فرهنگیان اسلام آباد غرب، انجمن صنفی معلمان فارس، کانون صنفی معلمان استان بوشهر، انجمن صنفی فرهنگیان شاغل و بازنشسته کرمانشاه، انجمن صنفی فرهنگیان خراسان شمالی، کانون صنفی فرهنگیان الیگودرز، کانون صنفی فرهنگیان بیجار گروس- کردستان، و کانون صنفی معلمان ایران… و واکنش‌های معلمان و فرهنگیان در شبکه‌های اجتماعی اینترنتی در محکومیت #حجاباجباری، #گشتارشاد، قتل مهسا امینی و سرکوب اعتراضات نسل جوان پس از آن، می‌توان دریافت که جامعه‌ی فرهنگیان ایران به ضرورت مداخله و نقش تاریخی خود در جنبش کنونی جوانان ایران پی برده است.
🔸اکنون نه زمان مطالبه‌گری که زمان مداخله‌گری است. بیانیه‌ها صادر و مواضع روشن است. هر معلم در حال حاضر می‌تواند با تکیه بر تجربیات صنفی و استفاده از خلاقیت خود، به تربیت اجتماعی و افزایش آگاهی دانش‌آموزان همت گمارد.
🔸حفظ جان و توان نسل جوان جامعه، تزریق امید و روحیه‌ی جمعی، تأکید بر صلح و ارزش‌های انسانی و اخلاقی، مقاومت برابر استبداد و مداومت در مبارزات، درس‌هایی است که دانش‌آموزان امسال به آن نیازمندند. که اگر سرکوب غالب شود، یأس و نومیدی نسلی را مغلوب و نابود خواهد کرد. مسئولیت حفاظت از آینده‌سازان ایران با معلمان است.
🔸در شرایطی که جمع کثیری از فعالین صنفی معلمان، کارگران، هنرمندان و نویسندگان، در زندانند و در پی سرکوب اعتراضات جاری نیز صدها جوان و نوجوان دانش‌آموز بازداشت شده‌اند، طرح مطالبه‌ی #آزادیزندانیانسیاسی مهم است. همچنین تشریح دلیل و ریشه‌های تاریخی ستم و لزوم مقابله با آن از امکاناتی است که معلمان در کلاس‌های درس دارند. امکانی که کمتر گروه مرجعی در جامعه به آن دسترسی دارد.
🔸جامعه‌ی مترقی و مستقل فرهنگیان ایران که در تشکل‌های صنفی متشکل شده‌اند، حال می‌تواند نقش کلیدی خود را دوشادوش سایر گروه‌های مرجع برای ساخت آینده‌ای آباد و آزاد ایفا کند. چنین باد.