این تصویر یک گور نیست، تصویر یک نماد است. به کردی نوشته شده “ژینا تو نمیمیری نام تو رمز میشود ” نام ژینا یا مهسا فقط نماد مبارزه با زن ستیزی نیست، نماد آزادیخواهی هم است. مادرش بر قبرش زاری میکرد و میگفت ژینا شهید است. شهید مگر چیست؟ شهادتی بر اسارت ایرانی در چنگ استبداد دینی است و یادآوری برای مای ایرانی که فراموش نکنیم این همه خون بر زمین ریخته را. نماد هنگام خواب آلودگی، ما را فرامیخواند و بیدارباش میدهد و به سان ” یاد آر ز شمع مرده یاد آر” دهخدا برای جهانگیر خان صور اسرافیل، شهید مشروطیت ایرانی، که در باغ شاه به دست محمدعلی شاه قاجار اعدام شد از ما میخواهد یادآوری کنیم آنچه بر سر او آمده. ” چرا نگفتی او جوان افتاد؟ “
ژینا یک نماد است در کنار بسیار نمادهایی که برای حقوق شهروندی شان جان باختند. خواستند زندگی کنند، دیکتاتوری مانع شد. نه سهراب اعرابی تصور میکرد زیر شکنجه جان دهد و نه ندای آقا سلطان گمان میکرد به خاطر شرکت در یک اعتراض خیابانی کشته شود نه زهرا بنی یعقوب تصور میکرد به خاطر اعتراض به گشت ارشاد در همدان جان ببازد و نه ژینا به فکرش خطور میکرد سفرش به تهران او را چهر ه ای ملی کند. نمادهای ما هم دهها و صدها نفرند که زندگی میخواستند اما دیکتاتوری جانستانی کرد. پس نماد در خواب آلودگی ما میگوید “یاد آر” تا علیه فراموشی این درد مزمن بشر شود.
آنها نماد هستند چون مساله آنها شخصی نیست. آنها “خویشتن” ما را نمایندگی کردند و بسیاری از ما میتوانستیم جای تک تک آنها باشیم. ما خویشتن هایی که به موقعش “ما” میشویم و با یکدیگر هویت مییابیم. ما با همین خویشتن های به ظاهر متفاوت شکل میگیرد و همه ما را ایران به هم پیوند میدهد و حول محور کلمه مقدس آزادی اشتراک معنا مییابیم. مای مشترک در رنج، در درد، در کمبودها و نداشتن ها. این ما قرار نیست همیشه در شادی و موفقیت شکل بگیرد، قرار است در رنج هم خودش را نشان دهد و سهم ما تا آزادی، رنج بیشتر است.
پس ژینا اسم رمز ماست. مای زخمی و رنجیده در طوفان دیکتاتوری که میخواهد بایستد و نیفتد. مایی که نمیخواهد زیر علم دیکتاتوری که همه چیز انسان را میگیرد سینه بزند. مایی که می خواهد این وطن دوباره وطن شود. وطن ژیناهایی دیگر که میتوانند دوباره قربانی دستگاه استبداد شوند.
ژینا یعنی زندگی بخش، یعنی مایه حیات یعنی اینکه “ما” نمی خواهیم بمیریم و بیفتیم.
و قساوت تان را فراموش نمیکنیم
بر گِرد گور تازه جمعی سوگواران است”
دیگر کسی اینجا نمی پرسد:
در خاک از کجا و از کدامان است؟»
می دانند، او فرزند ایران است”
*کانال نویسنده