تنها چند هفته به آغاز سال تحصیلی جدید کودکان باقی مانده، در شلوغی این روزهای گرانی و تورم که بلای جان مردم شده‌اند، تمام اقشار جامعه آسیب دیده‌اند و خشونت‌های خانگی و فقر اجتماعی و اعتیاد و نداری، گریبانگیر عده زیادی شده. اما شاید یک مسئله از دید بسیاری مخفی مانده و آنهم مشکلات برآمده از این مصائب، در تهدید کودکان است.
طی هفته‌های اخیر، قطعا در شهر به شهر و خیابان به خیابان این کشور، به دلیل نبود هیچ ساختار انسانگرایی که در پی ساخت یک وضعیت بهتر برای کودکان باشد، شاهد وقایع بسیار دردناکی بودیم که قلب هر انسانی را به درد می‌آورد.
از کتک زدن کودکان کار توسط ماموران شهرداری اصفهان گرفته تا خودسوزی منجر به مرگ “شیوه”، کودک چهارده ساله‌ای که به دلیل ممانعت خانواده‌اش از ادامه تحصیل خودسوزی کرد؛ از خودکشی به شکل حلق‌آویز کردن یک کودک سیزده ساله دیگر به نام “شهداد” در سنندج تا کشته شدن یک کودک کار حین تفکیک زباله توسط ماشین!
هر یک از این فجایع را باید یک لکه ننگ بدانیم بر سیستمی که عامل زندگی مشقت‌بار کودکان است.
اما زمانی که این کودک بخواهد ادامه تحصیل بدهد، هیچ ساختار قانونی‌ای برای حمایت از حق تحصیل وی ندارد. وقتی که این کودک به شام شب و سقف بالای سر محتاج باشد، زندگی او را توسط مافیای کودکان کار سلاخی می‌کند.
کانال صنفی معلمان ایران