داده‌ها نشان می‌دهد در سال ۱۳۶۵ کل جمعیت دانشگاه رفته ما حدود ۱۸۰ هزار نفر بوده است اما الان این رقم از مرز ۱۳ میلیون نفر عبور کرده است. حکومتی به همراه مردمش این همه سرمایه‌گذاری روی افزایش دانایی نیروی انسانی کرده است اما رباخوارها و دلال‌ها تقویت می‌شوند و چون سرمایه‌گذاری نمی‌شود، این جوان‌ها کشور را ترک می‌کنند. تلخ‌تر این است که بخش زیادی از این جوانان به همان جاهایی می‌روند که شما به آنها “استکبار جهانی” می‌گویید. یعنی به صورت مجانی به استکبار سرویس می‌دهید!
در حدود یک سوم از دهه ۹۰ ما با یک پدیده استثنایی و بی‌سابقه‌ای مواجه شدیم مبنی بر اینکه سرمایه‌گذاری‌های صورت گرفته در ایران قادر به جبران استهلاک سرمایه‌های همان سال‌ها نبوده است… در چه شرایطی مردم انگیزه سرمایه‌گذاری را از دست می‌دهند؟ در شرایطی که دولت به جای ثبات در اقتصاد، بی‌ثباتی ایجاد کرده باشد.
در سال ۱۳۹۰ سرمایه‌های خارج شده از ایران به ترکیه، به اندازه ۱۰ ساله‌ی قبل از آن صرف خرید خانه شده است. در همان سال قیمت مسکن در ایران بیش از ۲.۵ برابر افزایش پیدا کرد؛ یعنی اگر اینها به جای سرمایه‌گذاری در ترکیه، در همین جا سرمایه‌گذاری می‌کردند، سودهای غیرعادی می‌توانستند کسب کنند اما شوک‌های آینده‌هراسانه باعث می‌شود سرمایه‌گذاران حتی از سودهای کلان صرف‌نظر می‌کنند و ریسک سرمایه‌گذاری در یک کشور خارجی نه چندان امن را می‌پذیرند.
*وبسایت جماران | گزینش و تیتر: کلمه