آزار جنسی بیماری ۵۵ ساله که در کسوت معلمی، دست تعرض به ۱۸ کودک بی‌پناه در فردوسِ خراسان جنوبی دراز کرد، وجدانِ مردم ایران را سخت آزار داد.
به‌راستی بر جامعه ایران چه گذشته است که در سال‌های اخیر اتفاقاتی از این دست که فروپاشی اخلاق و فرهنگ را نشان می‌دهد در حال گسترش است!؟
متولیان امر، چه پاسخی برای جامعه دارند، وقتی که با همه نظریات کارشناسان، روان‌شناسان و جامعه‌شناسان پیرامون آموزش‌های جنسی به کودکان و چگونگی مراقبت از خود، پیوسته مخالفت کرده‌اند!؟
همین افراد، چرا در مقابل چنین فجایعی که نتیجه مستقیم مخالفت‌های آن‌ها برای حفظ تابوهاست هرگز پاسخی قانع‌کننده نداشته‌اند؟
وقتی با سند ۲۰۳۰ سازمان یونسکو برای ارائه آموزش‌های درست به کودکان در این زمینه مخالفت می‌شود و با درک نادرست و غیر کارشناسانه آن را ترویج بی‌حیایی می‌نامیدند، اکنون در مقابل چنین قربانیان معصوم و بی‌گناه و خانواده‌هایشان چه توجیهی دارند؟ و چه تضمینی می‌دهند که زین پس شاهد تکرار چنین فجایعی نباشیم؟
چرا هنوز هیچ عزم و اراده‌ی علمی، اصولی و کارشناسانه برای جلوگیری از چنین اقدامات تاسف‌بار وجود ندارد؟
در عوض، در دو دهه‌ی اخیر صدها معلم شریف برای احیای اصل ۳۰ قانون اساسی، اعتراض به نابرابری‌های آموزشی، از جمله وجود مدارس کپری و کانکسی در مناطق محروم کشور، آموزش ایدئولوژیک، همترازی دریافت فرهنگیان شاغل و بازنشسته، قانونِ رتبه‌بندی و دیگر مسائل مبتلا به آموزشی و صنفی، با مجازات‌هایی چون توبیخ و تبعید و شلاق و زندان‌های طولانی مواجه می‌شوند، اما در برابر چنین فاجعه‌ای رأفت اسلامی حداکثری در برابر چنین متجاوزانی، موجب وقاحت بیش‌ترِ چنین بیمارانی برای ارتکاب چنین جنایاتی شده‌است.
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران ضمن محکوم کردن چنین اقداماتی، خواهان تغییر اساسی رویکردهای آموزشی مدارس برای جلوگیری از چنین فجایع دردناکی است.
یکی از این راهکارها دعوت از همه کارشناسان خبره و متخصص در حوزه روان‌شناسی و جامعه‌شناسی کودک و ارائه آموزش‌های پیشگیرانه جنسی در مدارس برای جلوگیری از چنین وقایع تلخ است.
بی‌تردید کسانی که تا کنون با چنین راهکارهای علمی و آزمون شده، مخالفت آشکار کرده و چشم بر نقشِ خود در تاثیر و گسترش چنین فجایعی بسته‌اند، اکنون باید پاسخگو باشند.
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران هشدار می‌دهد تداوم سیاست‌های جاری آموزشی و تابو دانستن آموزش‌های درست جنسی در مدارس، می‌تواند به تکرار فجایعی تلخ‌تر هم منجر شود. برای جلوگیری از گسترش چنین چرخه معیوب و آسیب زایی، با تغییر رویکردها و بینش‌ها باید راه تکرار چنین فجایعی برای همیشه بسته شود.
شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران چهارم مرداد ۱۴۰۱